Chapter 9

88 7 0
                                    

Revised then re-posted this chapter! The first one was too poorly written that I cringed when I tried to proofread it. LOL!

Don't play the video just yet! Hihi!

Chapter 9

The car turned right and now we're along Dahlia. Ilang minuto na lamang ay makararating na kami sa Greenview. Si Torque na ang nagmamaneho at ako naman ay nakaupo sa passenger's seat, si Kyle at Ken ay nasa likod pa rin.

Walang nagsasalita kaya naman nag-browse na lamang ako ng aking social media accounts. 'Di pwedeng panuorin ko lang si Torque mag-drive at baka makahalata siya.

Pano ba naman kasi! The way his arms are flexing when he's turning the steering wheel or changing gears is a sight! He's got guns, you know. Idagdag mo pa ang seryoso niyang ekspresyon habang nakatingin sa daan. Kitang-kita ko rin ang perpektong panga nito dahil naka-side view siya. Bumaba ang tingin ko mula sa kaniyang panga papuntang leeg at agad akong napaiwas ng tingin nang makita ang pulang marka na iniwan ko sa kaniya a few hours ago.

Agad na nag-init ang mga pisngi ko kaya naman pinilit ko na lamang na basahin ang kung anu-anong tweets sa twitter feed ko.

I glanced at Torque for a split-second, he's smirking! Kanina lang ang seryoso tapos ngayon ngingisi? May saltik ba ang gwapong 'to?

Lumiko si Torque sa entrance ng aming village. Sa wakas! As much as I like being with these handsome men, napapagod din ako, 'no! Anong oras na kaya.

Huminto siya sa harap ng isang two-storey house, moderno ang disenyo at talaga namang magarbo tingnan. 'Yung tipong isang tingin mo lang ay alam mong mayaman ang may-ari. May dalawang sasakyan pa akong nakitang nakaparada sa garahe nito.

[Play the video for this part's soundtrack.]

Medyo nalungkot ako nang marinig ang paghila ni Torque sa handbrake, para bang senyales 'to na tapos na talaga ang oras naming magkasama. We've been with each other for less than a day yet it feels like I've been with him longer than the actual span.

"You live there alone, bro?" Kyle asked as he stared at the house.

Tumingin ako kay Torque at nakita kong tumango lang ito.

"Thank you for driving us, Patricia! See you," Ken thanked me as he hop out of my car. Kyle also said a brief thanks before hopping out.

Nang isara nila ang pinto ay tumingin ako kay Torque na mukhang walang balak lumabas. Nakatingin lamang siya sa'kin.

His expressive, honey-brown orbs are staring at mine as if I'm a foreign object he's trying to analyse but there is also something else with the way he is looking at me... as if it's unsure of something.

I furrowed my brows for the way he is looking at me is confusing, para bang may gusto siyang sabihin o itanong pero 'di magawa sa halip ay tinititigan niya na lamang ako na animo'y gumagawa ng sariling konklusyon... konklusyong hindi maabot? Malabo?

"Did you leave something sa The Beech? Why do you--" I wasn't able to finish my sentence due to his sudden action.

My eyes widened when I felt his lips crash onto mine. I was caught off guard, completely surprised. It's like everything suddenly stopped.

His lips slowly left mine, not giving me enough time to process what he has done. He stopped a few inches away from my face.

Torque stared at me then to my lips, I gulped. I felt my heart beating faster than it should be. He is wearing a very soft yet, somehow, needy expression. His orbs, then again, found mine. It is as if he is asking for something in a non-verbal manner.

Burning UpWhere stories live. Discover now