Obviate Difficulties By Love

[4]

Chenကေတာ့ အေ႐ွ႕ကေနထြက္သြားတာ ျခံေပါက္ဝေတာင္ေရာက္ေနၿပီ...

လက္နဲ႔ေျခနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းစကားေတြေျပာေနတာ သူ႔ေနာက္မွာကြၽန္ေတာ္ပါလာတယ္ဟု ထင္ေနပံုရသည္...

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ညာဘက္ကိုလွမ္းလိုက္ေတာ့လည္း အလားတူစြာ ကြၽန္ေတာ္လွမ္းသည့္ဘက္ကိုပဲ လိုက္လွမ္းျပန္သည္...

မရေတာ့ဘူး ေသာက္ရမ္းကို စိတ္တိုလာၿပီ...

"ဒီမွာ ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ္လွမ္းတဲ့ဘက္ကို လိုက္လွမ္းေနတာလဲ"

"မထင္မွတ္ပဲ ပုတုတုေလးလွမ္းတဲ့ဘက္နဲ႔ ကိုယ္လွမ္းတဲ့ဘက္တူသြားတာပါ"

ၿပီတီတီေျပာေနတဲ့ အဲ့ဒီမ်က္ႏွာႀကီးကို လက္နဲ႔ဆြဲကုတ္ခ်င္လိုက္တာ...😬

"ခင္ဗ်ားေနာ္..ခင္ဗ်ား"

"ဟားဟား"

စိတ္တိုေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့ကိုၾကည့္ၿပီး တဟားဟားနဲ႔ေအာ္ရယ္ေနသည္...

Chenတစ္ေယာက္စကားေျပာရင္း KyungSooကသူ႔စကားကို ျပန္ေထာက္ခံသံ မၾကားေသာေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္...

ေတြ႔ပါၿပီ JongIn Hyungဘာစလိုက္လဲမသိ မ်က္ႏွာႀကီးဆူပုတ္ကာ JongIn Hyungကို ၾကည့္ေနသည့္ KyungSoo...

JongIn Hyungကေတာ့ ရယ္ေနသည္မွာ ျခံေပါက္ဝကေနေတာင္ ရယ္သံၾကားေနရသည္...

အခ်စ္စမ္းေနျပန္ၿပီပဲ...ခိခိ...

သူတို႔ကိစၥထဲသြားဝင္မပါပဲ ျခံေပါက္ဝကေနသာ KyungSooထြက္အလာကို ေစာင့္ေနလုိက္ေတာ့သည္...

"ဟယ္ KyungSoo သား မျပန္ေသးဘူးလား"

အျမင္ကတ္စရာေကာင္းတဲ့လူႀကီးကို မေက်မနပ္ၾကည့္ေနတုန္း ေနာက္ေက်ာဘက္ဆီမွ ထြက္လာသည့္ ဆရာမအသံ...

တစ္ျခားေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ တစ္ေယာက္မွမ႐ွိေတာ့...

Chenကေတာ့ ျခံေ႐ွ႕ကေနမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္...

"ျပန္မွာ ဆရာမ"

ဆရာမကိုေတာ့ အဆင္ေျပေျပပင္ ျပန္ေျဖလိုက္ပါ၏...

KimJongInဆိုသည့္သူကေတာ့ အရယ္မရပ္ေသး...