Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Cerise po zapoznaniu się z zespołem, dowiedziała się, że do jej obowiązków będzie należało głównie wspomaganie zespołu, nic ciężkiego, zwykłe napełnianie bidonów z wodą, podawanie ręczników, uczestniczenie w treningach i wyjazdach treningowych.
Póki co w drużynie byli tylko drugoklasiści i trzecioklasiści, bo rekrutacja nowych członków miała odbyć się za dwa tygodnie. Pomimo tego oglądając ich grę widziała w nich potencjał, najbardziej zaskoczył ją Kuroo, był lepszy niż kiedykolwiek sądziła, najwyraźniej Bogowie zdali sobie sprawę, że stworzyli totalną niemotę i postanowili to jakoś zrównoważyć.
Po treningu - na którym i tak tylko oceniała ich grę - zakończył się jej pierwszy dzień w liceum Nekoma. Można było go zaliczyć do raczej udanych, nienawidziła pierwszych dni w nowych szkołach we Francji, zawsze każdy patrzył na nią jak na jakiegoś odmieńca, wszystko ze względu na oczy i rysy twarzy. Mimo to zawsze znajdywała jakąś duszę, której to nie przeszkadzało, czepiała się jej jak rzep i trzymała do końca szkoły, tylko by przetrwać.
- Wracasz z nami, Usako? - Jej rozmyślania przerwał głos Kozume, który zadając to pytanie nie oderwał wzroku od swojej konsoli. Wciąż przechodził tą samą grę, w którą grał gdy spotkali się po raz pierwszy. Cerise szanowała go głównie ze względu na to co zobaczyła kiedy grał, jego oczy wyłapywały jeszcze więcej niż jej, miał talent.
- Jasne, Kenma, w sumie to nie mam zbyt dużego wyboru, a ty? Mieszkasz gdzieś obok nas?- Spytała ignorując osobnika czającego się po jej lewej, Kenma był po prawej.
-Kilka domów dalej. Wiesz może jak przejść 23 poziom?
- Tam w tej jaskini jest potwór, musisz go zabić, potem kolejny poziom. - Wyjaśniła, chociaż jej też było ciężko to przejść, dopiero po jakimś czasie zorientowała się, że to jaskinia i jak do niej wejść.
Po kilku minutach pożegnała się z chłopakiem i weszła do domu, zamykając Kuroo drzwi przed nosem. Otworzył je z westchnięciem, nie mógł spodziewać się, że ich relacje nagle się ocieplą. Kiedy już miała wchodzić na górę zastawił jej drogę.
- Musimy porozmawiać. - Mruknął, a ona spokojnie przeszła do salonu i opadła na pojedynczy fotel. On zrobił to samo. - Jeśli mamy razem mieszkać musimy się dogadać, nie ma sensu gotować oddzielnie, więc po prostu raz będę gotował ja raz ty. Powiedzmy, że dziś zaczynam ja. - Pokiwała głową, to co mówił przynajmniej raz miało sens. - Jeśli chodzi o sprzątanie... ty możesz odpowiadać za kuchnię i salon, ja za resztę. - Znów pokiwała głową.
- Jeśli to wszystko ja wracam do siebie. - Mruknęła i wróciła do pokoju. Na biurko wyciągnęła podręczniki i odrobiła lekcje, zajęło jej to pół godziny, potem godzinę przesiedziała na telefonie, zadzwonił do niej kierowca samochodu, który miał przewieść resztę jej rzeczy, w tym jej ukochane cudeńko za którym tak tęskniła przez ostatnie dni. Jakoś o osiemnastej wyszła przed dom, dziwiąc Kuroo, kiedy wyszedł za nią zapytać na co czeka dostawczak podjechał.
