🚩Completed Story
🚩Sequel of Love of need
🚩Don't copy my story
Μετά από πέντε χρόνια όλα και όλοι έχουν αλλάξει.
Ειδικά η Ειρήνη, η οποία παρ'όλο που έχει προχωρήσει στη ζωή της, σκέφτεται ακόμα εκείνον και εκείνη την ημέρα.
Τι γίνεται όταν μετά...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Πλευρά Άλεξ(ημέρα του γάμου)
Είναι περιττά τα λόγια να αναφέρω ότι έχω στοκους για φίλους. Με έστειλαν εκτός Αθήνας και καλά για πλάκα.
Πλάκα θα έχει να χάσω το γάμο και ξέρετε ποιο θα έχει περισσότερη πλάκα;
Η Ειρήνη νευριασμένη.. Και με το δίκιο της δηλαδή..
Βρισκόμουν σε ένα χωματοδρομο και γύρω μου έβλεπα χωράφια. Αναρωτιόμουν πως κατέληξα εδω ή μάλλον πως με έφεραν εδώ δίχως να καταλάβω πολλά πράγματα. Έβγαλα το κινητό μου γρήγορα και κοίταξα αν υπάρχει σήμα.
Άλεξ:"Όχι ρε πουστη μου.."φώναξα μέσα στην κακοτυχία μου. Λογικό από τη μια να μην υπάρχει στη μέση του πουθενά το σήμα, από την άλλη βέβαια εγω θα είμαι αδικαιολογητος.
Συνέχισα να περπατάω ώσπου στο βάθος αντιλαμβάνομαι ένα μικρο σπιτάκι λίγα μέτρα μακριά μου. Ελπίδα γέμισε το μυαλό μου και ώθησαν τον εαυτό μου περισσότερο να φτάσει γρηγορότερα.
Όταν έφτασα στο σπιτάκι, χτύπησα τη πόρτα και περίμενα ανυπομονος να ανοίξει η πόρτα. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και ακριβώς από πίσω βρισκόταν μια κυρία κοντά στην ηλικία των 80.
Άλεξ:"Γεια σας. Έχω χαθεί. Θα ήθελα τη βοήθεια σας,αν γίνεται. "
??:"Πες μου αγόρι μου."
Άλεξ:"Έχετε μηπως τηλέφωνο; Πρέπει να ενημερώσω κάποιον και ξέρετε... παντρεύομαι σήμερα. "
??:"Ναι αγόρι μου. Μπες μέσα. Θες να σε φυλεψω κατι; Θα είσαι ταλαιπωρημένο." είπε η γριούλα και αμέσως της απάντησα θετικά, ζητώντας της ενα ποτήρι κρύο νερό.
Περπάτησα στο χολ του σπιτιού και εντόπισα αμέσως ένα παλιό τηλέφωνο. Πληκτρολόγησα γρήγορα τον αριθμό του Λουκ και περίμενα. Ύστερα από δύο χτύπους το σήκωσε και γελούσε. Μπορούσα να διακρίνω τα γέλια όλων από το τηλέφωνο.
