Alive

💏Κεφάλαιο 4- Το θέατρο του παραλόγου

Quote of the day

Πλευρά Ειρήνης

Το επόμενο πρωί

Με μανία χτυπούσε το ξυπνητήρι μου, κάνοντας με να θέλω να το σπάσω και να το στείλω από εκεί που ήρθε. Σηκώθηκα με δυσκολία καθώς όλο μου το βράδυ το πέρασα ξάγρυπνη, αγκαλιά με τις αναμνήσεις μου. Πήγα στο μπάνιο για να κάνω τα απαραίτητα και έπειτα πήγα στο δωμάτιο των παιδιών για να τα ξυπνήσω. Πλέον τα μικρά πηγαίνουν στο παιδικό σταθμό για να συνηθίσουν την έννοια 'σχολείο' αλλά και εγώ να μπορώ να δουλέψω λίγο παραπάνω χωρίς να έχω μεγάλη έγνοια για τα παιδιά.

Όλη η οικογένεια ήταν έτοιμη για να αντιμετωπίσει την καινούρια μέρα. Ο καθένας έφυγε για τη δουλειά του. Δεν αντάλλαξα πολλές κουβέντες με τον Νίκο. Δεν είχα και όρεξη άλλωστε.

Θα έλεγε πάλι ότι τον αποφεύγω και πως δεν τον αντιμετωπίζω σαν άντρα μου. Που να ήξερε δηλαδή και τον πραγματικό λόγο που τον παντρεύτηκα...

Τέλος πάντων..

Ούτως ή άλλως όλα έχουν τελειώσει...

Σαν πρώτη στάση ήταν το οινοποιείο. Αφού καλημέρισα όλους τους υπαλλήλους μου, κατευθύνθηκα προς το γραφείο της Γεωργίας. Ήθελα να μου δώσει κάτι χαρτιά, γιατί αργότερα θα υπήρχε σύσκεψη με κάποιους συνεργάτες μας. Σύμφωνα με πληροφορίες μου, έρχονται από την Αμερική. Θέλουν να συνεργαστούμε ώστε να διεξάγουμε κρασιά και στην Αμερική. Δεν λέω ... κερδοφόρο ακούγεται αλλά δεν είμαι σίγουρη για τι συνεργάτες θα έχουμε.

Η πόρτα του γραφείου της ήταν μισάνοιχτη και μπορούσες να ακούσεις πεντακάθαρα κάθε είδους συζήτηση, ήταν και ανοιχτή ακρόαση. Στην προκειμένη περίπτωση, η Γεωργία μιλούσε με τον Λουκ. Δεν ήθελα να τους διακόψω. Έτσι κάθισα απ'έξω και άθελα μου άκουσα πράγματα τα οποία δεν μπορούσα να διαχειριστώ.