🚩Completed Story
🚩Sequel of Love of need
🚩Don't copy my story
Μετά από πέντε χρόνια όλα και όλοι έχουν αλλάξει.
Ειδικά η Ειρήνη, η οποία παρ'όλο που έχει προχωρήσει στη ζωή της, σκέφτεται ακόμα εκείνον και εκείνη την ημέρα.
Τι γίνεται όταν μετά...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Πλευρά Άλεξ
Ειμασταν ήδη στο αυτοκίνητο και κατευθυνομασταν προς τη δεξίωση,όταν η Ειρήνη ένιωσε κάποιους πόνους στη κοιλιά.
Ειρήνη: "Άλεξ,πονάω πολύ "είπε έντρομη.
Άλεξ :"Που πονάς; "ρώτησα ψύχραιμα,όσο μπορούσα.
Αν και εγώ και η ψυχραιμία δεν συμβαδίζουμε στα ίδια μονοπάτια.
Ειρήνη: "Στην κοιλιά. Μάλλον το παιδι ..."είπε και αμέσως τα μάτια της έκλεισαν.
Χωρίς να χάσω ευκαιρία,αύξησα τη ταχύτητα και οδήγησα προς το κοντινότερο νοσοκομείο.
Μόλις φτάσαμε εκεί, βγήκα γρήγορα από το αμάξι και φώναξα στην είσοδο κάποιος να έρθει να με βοηθήσει. Αμέσως έσπευσαν άνθρωποι του νοσοκομείου με ενα φορείο στο αυτοκίνητο μου.
Την μετέφερα προσεκτικά στο φορείο και όσο δεν είχε τις αισθήσεις της τόσο το μυαλό μου πήγαινε στα χειρότερα.
Άλεξ :"Είναι καλά; "ρώτησα απεγνωσμένα τον νοσηλευτή δίπλα μου.
Νοσηλευτής: "Δεν γνωρίζουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται αλλά ευελπιστώ να είναι "είπε και οδηγήσαμε το φορείο σε ένα δωμάτιο.
Νοσηλεύτρια: "Παρακαλώ πολύ περιμένετε έξω και θα σας ειδοποιήσουμε "μου ειπε και με τραβούσε προς τα έξω.
Κάθισα υπομονετικά εξω απο το δωμάτιο της. Περίμενα απο κάποιον να ακούσω νέα της. Ακόμα δεν πρόλαβε να βγει από το νοσοκομείο και ξαφνικά πάλι τα ίδια.
Κόντεψα να τρελαθώ. Ειδοποίησα τον Σαμ. Ήταν ο μοναδικός που θα είχε ψυχραιμία και χρειαζόμουν ένα τέτοιο άτομο. Ύστερα βγήκε ένας γιατρός με κάποια χαρτιά στα χέρια του. Τον πλησίασα γρήγορα και τον σταμάτησα.
Άλεξ:"Γιατρέ πως είναι η γυναίκα μου και το παιδι μου;"
Γιατρός: "Δεν διατρέχουν κάποιο κίνδυνο. Απλώς ο μικρός είναι λίγο ατακτος και παιδεύει τη μαμά του. Μπορείτε να μπείτε να την δείτε. Αλλά μην την κουρασετε "
