Το πρόσωπο στον καθρέφτη

Κεφάλαιο 28 - Μεθυσμένες αλήθειες

Η Ίριδα μπήκε στην αίθουσα και έβγαλε την μάσκα της.  Άλλαξε τα ρούχα της και αφού πήρε το σάκο της πήγε στην πόρτα.

Κοίταξε προσεκτικά έξω για να βεβαιωθεί οτι ο Πέτρος δεν την περίμενε και μετά βγήκε. Όταν έφτασε στην είσοδο του ξενοδοχείου τηλεφώνησε στην Λυδία: "Εγώ φεύγω."

"Περίμενε να φύγουμε μαζί. Έρχομαι." είπε η αδερφή της.

"Όχι, εσύ πρέπει να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα με τον Νίκο. Μπορώ να γυρίσω μόνη μου."

Ήξερε οτι η αδερφή της θα χρειαζόταν το χρόνο της για να μπορέσει να ανοίξει την καρδιά της στον Νίκο. Όσο περισσότερος χρόνος περνούσε  από την μέρα που εκείνος της είχε αποκαλύψει τα αισθήματά του, τόσο πιο δύσκολο θα γινόταν για την Λυδία να του μιλήσει.

'Οταν  έκλεισε το τηλέφωνο προχώρησε προς τον δρόμο μπροστά από το ξενοδοχείο για να βρει ταξί αλλά η κόρνα ενός αυτοκινήτου πίσω της  την έκανε να σταματήσει και να κοιτάξει ποιος ήταν.

Το αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα της και το παράθυρο του συνοδηγού κατέβηκε. Ο Γιάννης της φώναξε σκύβοντας προς το παράθυρο: " Έλα μπες."

Η Ίριδα του είπε χαμογελώντας: " Δεν πειράζει. Θα πάρω ένα ταξί."

"Έλα, ούτως ή άλλως μου χρωστάς ένα ποτό. Δεν είναι και τόσο αργά."

Η αλήθεια ήταν πως από την ένταση όλης της βραδιάς αισθανόταν οτι χρειαζόταν ένα ποτό, έτσι άνοιξε την πίσω πόρτα και έβαλε την τσάντα της . Μετά πήγε και κάθισε στην θέση του συνοδηγού.

Πριν ξεκινήσει το αυτοκίνητο, εκείνος έβγαλε την γραβάτα του: "Είσαι κουρασμένη;" την ρώτησε καθώς την πετούσε στο πίσω κάθισμα.

"Όχι. Απλά είμαι σε υπερένταση."

Ο Γιάννης ξεκίνησε το αμάξι και η Ίριδα ακούμπησε το κεφάλι της πίσω στο κάθισμα και αναστέναξε χαλαρωμένη. Ευτυχώς όλα είχαν πάει πολύ καλά.

"Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι για τον χορό σου. Χορεύεις υπέροχα." είπε εκείνος γυρίζοντας να την κοιτάξει στιγμιαία.

"Σε ευχαριστώ. Που πάμε;"

"Σε ένα μπαράκι που συχνάζω. Πιστεύω οτι θα σου αρέσει."

"Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι σα να έφυγε ένα μεγάλο βάρος από επάνω μου. Όπου και να πήγαινα θα μου άρεσε."

Έφτασαν σε μπροστά σε ένα μοντέρνο κτίριο, καλυμμένο με πέτρα και τζάμι. Απ'έξω υπήρχε πολύς κόσμος που περίμενε να μπει.