Το πρόσωπο στον καθρέφτη

Κεφάλαιο 1 - Ίριδα

Η Ίριδα άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε το ξυπνητήρι που χτυπούσε ενοχλητικά μπροστά της. Άπλωσε το χέρι της και το έκλεισε. Γύρισε στο κρεβάτι δίπλα της αλλά η μεριά του Πέτρου, του άντρα της ήταν άδεια και το σεντόνι σαν φρεσκοστρωμμένο.

Αναστέναξε και σηκώθηκε αργά. Πάλι δεν είχε γυρίσει στο σπίτι. Αυτή η υπόθεση που τον απασχολούσε τελευταία θα πρέπει να ήταν πολύ δύσκολη για να μην γυρνάει στο σπίτι για ύπνο.

Πήγε στο μπάνιο και άρχισε να πλένεται. Όταν σκουπίστηκε κοίταξε το πρόσωπό της στον καθρέφτη. Τί της είχε συμβεί; Ήταν μόνο εικοσιτριών χρονών και το πρόσωπο μπροστά της έμοιαζε με σαραντάρας. Που ήταν η δημοφιλέστερη κοπέλα του σχολείου που τα μάτια της άστραφταν από την φλόγα της προσμονής ενός πολλά υποσχόμενου μέλλοντος;

Την κατάπιε η ρουτίνα της παντρεμένης γυναίκας, απάντησε πικρόχολα η ίδια στον εαυτό της χαμόγελώντας του κοροιδευτικά μέσα από τον καθρέφτη.

Όταν είχε γνωρίσει τον Πέτρο εκείνος σπούδαζε στη Νομική ενώ εκείνη τελείωνε το λύκειο. Από την πρώτη στιγμή που τον είδε την εντυπωσίασε, όπως και όλες τις  φίλες της άλλωστε.

Βρισκόταν σε μια καφετέρια με τα κορίτσια και μπήκε εκείνος με τον αδερφό μιας από τις φίλες  της. Οι δυο τους πήγαν αμέσως στο τραπέζι τους και κάθισαν μαζί τους.

Εκείνη την εποχή η Ίριδα δούλευε σκληρά για να πετύχει το όνειρο της ζωής της. Ήθελε  να γίνει χορεύτρια και να φύγει στο εξωτερικό. Όλοι στη σχολή της συζητούσαν για το ταλέντο που είχε. Είχε καταφέρει μέχρι εκείνη τη στιγμή να αποφύγει τις σχέσεις και να δοθεί ολόψυχα στον σκοπό της αλλά από την στιγμή που τα γαλάζια μάτια του Πέτρου την κοίταξαν  η καρδιά της άρχισε να την προδίδει.

Σε αυτήν την πρώτη συνάντηση κατάφερε να φύγει πρώτη λέγοντας στην παρέα οτι έπρεπε να πάει στο μάθημα χορού. Τον άφησε πίσω της να την κοιτάζει με το ένστικτο του κυνηγού να έχει ξυπνήσει για τα καλά μέσα του αφού του είχε αρέσει πολύ, όπως της είχε εκμυστηρευτεί ο ίδιος  αργότερα.

Η Ίριδα του παρόντος κοίταξε την εικόνα στον καθρέφτη. Τα παραπανίσια κιλά και τα άτονα μαλλιά είχαν αντικαταστήσει το καλλίγραμμο κορμί της χορεύτριας και το στιλπνό μαύρο μαλλί που εντυπωσίαζε όπως χυνόταν στους ώμους της. Όμως η τραγική διαφορά ήταν στα μάτια της. Η φλόγα που έκαιγε στα μαύρα μάτια της και εντυπωσίαζε όποιον τα κοιτούσε, είχε σβήσει.

Το τηλέφωνο που χτύπησε την έβγαλε από τις σκέψεις της. Έτρεξε να το σηκώσει.

"Ναι;"

Ήταν η μητέρα της: " Έλα αγάπη μου, καλημέρα."

"Καλημέρα μαμά. "

"Ο πατέρας σου θέλει να μας κάνει το τραπέζι σήμερα για να γιορτάσουμε την επέτειό μας. Φαντάζομαι θα μπορείτε να έρθετε."

Οι γονείς της ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια που γνώριζε. Παρότι ήταν άπειρα χρόνια παντρεμένοι έδειχναν σαν φρεσκοερωτευμένοι και πάντα γιόρταζαν την επέτειό τους, σε αντίθεση με εκείνη και τον Πέτρο που την γιόρτασαν μόνο την πρώτη χρονιά. Όλες τις υπόλοιπες εκείνος είχε δουλειά  και εκείνη την περνούσε μόνη της χωρίς να μπορεί να του πει  τίποτα αφού η απάντησή του ήταν οτι δούλευε για τους δυο τους.

Η μητέρα της περίμενε την απάντησή της: " Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ μαμά. Δεν ξέρω αν ο Πέτρος θα έχει δουλειά το βράδυ."

"Ρώτησέ τον. Γι αυτό πήρα τηλέφωνο τόσο νωρίς για να μου απαντήσετε ώστε να κλείσει ο μπαμπάς σας τραπέζι."

Η Ίριδα κόμπιασε: " Ξέρεις μαμά.. ο Πέτρος δεν είναι εδώ. Είχε δουλειά στο γραφείο και δεν γύρισε. Μάλιστα τώρα ήμουν έτοιμη να του τηλεφωνήσω. Κλείσε και θα σε πάρω μόλις συνεννοηθώ."

Η μητέρα της έμεινε σιωπηλή για λίγο και μετά είπε θυμωμένα : " Δηλαδή θέλεις να μου πεις  οτι δεν γύρισε στο σπίτι του το βράδυ;"

"Ναι μαμά. Έτσι είναι η δουλειά του Πέτρου, δεν έχει ωράρια." προσπάθησε να τον δικαιολογήσει.

Η Ίριδα μπορούσε σχεδόν να δει τι φλόγες θυμού που θα πετούσαν τα μάτια της μητέρας της όταν εκείνη της είπε: " Είναι λογικό αυτό που λες; Προσπαθείς να τον δικαιολογήσεις; Καλά δεν έχεις ίχνος αυτοσεβασμού επάνω σου; Δεν θυμώνεις ποτέ μαζί του;"

Εκείνη έκλεισε σφιχτά τα μάτια της πριν απαντήσει. Ήξερε οτι η μητέρα της είχε δίκιο. Πάντα προσπαθούσε να τον δικαιολογήσει όσο παράδοξα και αν φαίνονταν κάποια πράγματα. Ίσως είχε μείνει εγκλωβισμένη στον έρωτα του παρελθόντος ή ίσως τα φτερά της είχαν κοπεί και αισθανόταν οτι μόνη της δεν θα είχε την δύναμη να πετάξει ξανά.

"Μαμά, θα μιλήσω μαζί του και θα σου τηλεφωνήσω."

Άκουσε την μητέρα της να βρίζει την τύχη της κόρης της πριν κλείσει το τηλέφωνο.

Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά όταν σχημάτισε το νούμερο του τηλεφώνου του Πέτρου. Φοβόταν... Φοβόταν το πως θα της μιλούσε και τι θα της έλεγε αλλά περισσότερο από όλα φοβόταν την αδιαφορία του.

*** Το καινούριο μου βιβλίο. Μια γυναίκα που έβαλε στην άκρη τα δικά της θέλω. Πείτε μου την γνώμη σας.***