Το πρόσωπο στον καθρέφτη

Κεφάλαιο 20 - Τα ξέρω

Η Ίριδα μπήκε στο σπίτι που έδειχνε άδειο. Ακούμπησε την τσάντα της στο πάτωμα και πήγε στην κουζίνα. Έβαλε ένα ποτήρι νερό και άρχισε να το πίνει λαίμαργα.

Ακόμη έπινε όταν από την κρεβατοκάμαρα βγήκε ο Πέτρος. Τον κοίταξε έκπληκτη: "Γιατί είσαι ακόμη εδώ;" Τον ρώτησε αδιάφορα και ακούμπησε το ποτήρι της στο τραπέζι.

Ο Πέτρος την πλησίασε. Η Ίριδα μπορούσε να δει κάτι περίεργο μέσα στα μάτια του. Κάτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ πριν. Ήταν αβεβαιότητα.

"Που πήγες τόσο νωρίς το πρωί;" Στάθηκε μπροστά της.

"Έχω γραφτεί σε ένα γυμναστήριο." του απάντησε και έκανε να φύγει αλλά το χέρι του που έσφιξε το μπράτσο της την σταμάτησε.

"Δεν θα μου λες τίποτα πια; Θα κάνεις πράγματα χωρίς να τα έχουμε συζητήσει πριν;" ρώτησε εκνευρισμένος από την απάθειά της.

Ένα ειρωνικό χαμόγελο φάνηκε στα χείλη της : "Πότε πριν ενδιαφέρθηκες για το τι κάνω εγώ; Ή το κάνεις επειδή θέλεις να σου δίνω αναφορά;"

Τα μάτια του μισόκλεισαν μην μπορώντας να πιστέψει αυτά που άκουγε: " Ίριδα, τι θέλεις να πετύχεις με αυτή την συμπεριφορά; Πες μου."

"Τι να θέλω να πετύχω; Απλά θέλω να γυμναστώ." Η Ίριδα έκανε οτι δεν κατάλαβε τι εννοούσε.

Ο Πέτρος την τράβηξε στην αγκαλιά του και την έσφιξε πάνω του: " Πες μου τι θέλεις Ίριδα." ακούστηκε σα να την παρακαλούσε.

Εκείνη σήκωσε τα χέρια της και τον έσπρωξε πίσω: " Είναι αργά... Δεν θα πας στην δουλειά σου;"

Αν επιφανειακά έδειχνε να μιλάει από ενδιαφέρον για  την δουλειά του, ο Πέτρος αισθάνθηκε οτι στο πρώτο μέρος της πρότασής της εκείνη  απαντούσε στην ερώτησή του και η καρδιά του σφίχτηκε.

Ενώ η Ίριδα πάλευε να ελευθερωθεί από το κράτημά του ο Πέτρος την αγκάλιασε ακόμη πιο σφιχτά.

"Άφησέ με. Είμαι ιδρωμένη. Θέλω να κάνω μπάνιο."

"Δεν θα σε αφήσω αν δεν μου πεις τι συμβαίνει. Θα μείνουμε εδώ όλη τη μέρα. Ούτως ή άλλως ζήτησα άδεια σήμερα."

Η Ίριδα έκπληκτη σταμάτησε να παλεύει. Κατάλαβε οτι εκείνος ήταν αποφασισμένος. Έστρεψε τα μάτια της στα δικά του και είπε με γλυκερή φωνή: " Είσαι σίγουρος οτι θέλεις να μάθεις τι συμβαίνει;"

Για άλλη μια φορά η γυναίκα του τον ξάφνιασε αλλά ο Πέτρος απάντησε: "Ναι, γιατί φέρεσαι έτσι;"