The secrets of Hogwarts

Dit moet stopppen

Als ik mijn ogen weer open zit mijn hele lichaam in het verband en lig ik in het gras. Al snel verschijnt mijn broers’ gezicht voor mijn neus. ‘Crystal, dank Merlijn, je bent oké. We waren bang dat je dood zou gaan. Je hebt het overleeft, maar je hebt wel bijna al je botten gebroken. We hebben een goede heler nodig en snel voor je de rest van je leven verlamt bent. Ben je gek geworden of zo? Die stenen hadden je kunnen pletten en kunnen doden!’ zegt hij bezorgt.
‘Maar dat is niet gebeurt en dankzij mijn actie heb ik jou terug Jase. Bovendien ben ik een feniks. Ik ontbrand me en kom terug als herboren. Met nieuwe energie en zonder ook maar een schrammetje.’ zeg ik glimlachend en zet daad bij woord. Als ik herrijs voel ik geen pijn meer en heb ik een prachtige verenjurk aan die me vorige keer niet is opgevallen.

Daarna kijk ik verbaast om me heen. ‘Waar zijn we?’ vraag ik verward als ik niks zie dan natuur en kinderen om me heen.
‘Dat weet niemand. De draken brachten ons hier, maar er zijn in heide en verre geen gebouwen of andere mensen te bekennen. De meeste planten die hier groeien en sommige dieren kennen we niet eens. De oudere kinderen hebben een flink stuk gelopen, maar niemand gevonden.’ legt hij uit en ik loop naar een goudkleurige draak.

‘Kan u me vertellen waar we zijn?’ vraag ik beleefd en hij knikt.
‘Je bent in het drakenrijk. Een geheime plek waar alleen wij van weten. Hier zijn we veilig voor de mensen. Sommige van ons besloten in jullie wereld te gaan wonen, maar nu er op ons wordt gejaagd moeten ze terug naar huis. Het probleem is sommige zijn daar al zo lang dat ze de weg terug zijn vergeten of daar zijn geboren en hem niet eens kennen.’ vertelt hij en ik frons.
‘Maar waarom brachten jullie ons hier en hoe komen we terug? We moeten Valerie stoppen voor ze nog meer mensen pijn doet.’ zeg ik verward en hij schud met zijn kop.
‘Jullie hadden onze kinderen vast. Bovendien wilde we zo snel mogelijk. Waarom wil je eigenlijk weg en vechten? Hier zijn jullie veilig. Jullie zijn nog kinderen en in de minderheid, dus we zien jullie niet als gevaar. Je hier ook niet weg al zou je willen. Zonder vleugels val je te pletter als je probeert weg te gaan.’ zegt de draak rustig. Ik frons.
‘Maar de andere waar we om geven niet. Ongeliefde zijn daar nog. We kunnen ze niet zomaar in de steek laten! Ze hebben ons nodig! Breng ons alsjeblieft terug, we moeten de rest helpen.’ smeek ik nu, maar de draak schud met zijn kop.

‘We brengen ons leven en dat van onze kinderen niet nog eens in gevaar om jullie terug te brengen voor een zelfmoordmissie. Maar er is een manier om te krijgen wat je wilt. De wijze zag iets in jou kleine meid en je hebt duidelijk veel kracht. Als je mij helpt al onze broers en zusters veilig hier terug te krijgen brengen wij daarna degene die willen terug naar huis.’ zegt hij rustig en ik knik.
‘Goed, maar niet zonder team. Zoveel draken helpen lukt me niet alleen. Ik wil mijn dat broer en Barry sowieso helpen samen wat van jullie. Hen kan ik vertrouwen, de andere zijn te jong, onervaren en bang.’ Hij knikt en ik wil het net mijn broer vertellen als er opeens wordt gegild. Het bos vlakbij staat in brand en we rennen er heen.

‘Help wat is dit?!’ roept een van de dreuzelweeskinderen bang als er vuur uit hun handen komt. Ik kijk geschrokken naar Jason. ‘Jason wat hebben ze met die kinderen gedaan?’ vraag ik geschokt en hij slikt. ‘Ik wil niet te veel in details treden, hoe was verschrikkelijk, maar Valerie probeerde de kinderen magie te geven. Het deed ze ontzettend veel pijn en Valerie gebruikte drankjes en magie op ze. Hoe weet ik ook niet, maar het is haar gelukt. Ze wilde van de dreuzels af, zo hoefde we ons ook niet langer te verbergen. Die magie van de kinderen is sterk, maar ze hebben totaal geen controle. We moeten een staf voor ze maken en ze het leren beheersen.’ zegt Jason rustig en ik slik.

‘Jas de vermiste studenten die nog leven zijn eerste en tweede jaars. Alleen jij, ik en Barry zijn oud genoeg om ze echt wat te kunnen leren. Ik moet de draken helpen zodat we hier weg kunnen en Barry is lief, maar geen goede leraar. Bovendien kan ik de andere draken niet alleen redden, ik heb jullie nodig. Alleen zo kunnen we terug naar school, het ministerie inlichten en samen met de orde hier een eind aan maken.’ zeg ik fronsend en een waterdraak maakt het vuur ondertussen uit.

‘Ik weet dat je dit niet alleen wil doen Crystal, maar je hebt Barry en ik geloof in je. Ik blijf hier om op de kleintjes te passen en te zorgen dat er geen gewonden vallen met hun nieuwe krachten. Ik heb in de vakantie bij een stafmaker gewerkt, dus met hulp van de draken kan ik een tijdelijke staf voor ze maken. Jij en Barry gaan de andere draken zoeken en nemen Charlie Wemel mee in Roemenië. Hij is niet alleen goed met draken, maar ook een uitstekende tovenaar. Hij kan jullie verder helpen en zal dit geweldig vinden. Als alle draken terug zijn gaan wij drieën terug en let Charlie hier op de kleintjes tot het veilig is voor ze om terug te komen. Wat vind je?’ vraagt hij nu en ik denk diep na.

‘Het moet maar, gouden draak. We moeten Barry zoeken en wat van je sterkste broeders, daarna gaan er op reis en redden de rest. Een vriend van ons halen we op in Roemenië. Die kan dan ook helpen en als we klaar zijn op de kinderen passen tot het veilig voor hen is om terug te komen. Ik, Barry en mijn broer zullen Valerie dan gaan stoppen met de rest.’ vertel ik in zijn eigen taal en hij knikt.

‘Noem me Avolon kind. Klim op mijn rug dan halen we je vriend en mijn sterkste strijders.’ zegt hij rustig en ik doe wat hij zegt. We halen Barry een stukje verderop op en sturen alle kinderen naar Jason. Onze eerste stop is Roemenië waar alles zwaar wordt beveiligt. Avolon land spoel op het dak van het draken verblijf en rukt het zonder problemen los. Charlie vliegt op een bezem naar boven en valt aan, maar kijkt stopt en kijk ons verbaast aan als hij mij en Barry op zijn rug ziet.

‘Crystal wat doe jij hier en is dat de legendarische drakenprins?!’ roept hij geschokt en Avolon begint te lachen. ‘Ik wist niet dat mensen me kenden, maar ik ben inderdaad de drakenprins en het is mijn taak mijn volk veilig naar huis te brengen. De wijze was mijn vader en de koning. Als dit voorbij is zal ik zijn plek in nemen en we zullen zijn offer nooit vergeten.’ vertelt hij kort en ik knik.

‘Ja dit is de drakenprins en straks de koning. Valerie heeft zijn vader en een deel van zijn volk vermoord. Ik wist te ontsnappen met de rest en kwam hem tegen in het drakenrijk. Hij heeft beloofd ons te helpen door de kinderen veilig te houden en Barry, mij en Jason terug te brengen als wij de andere draken helpen terug brengen. We kunnen je hulp wel gebruiken Charlie. Ga je met ons mee?’ De man grijnst als een klein kind dat zijn eerste snoep krijgt.
‘Naar een drakenwereld? Wat denk jij dan?’
‘Mooi, klim op Avolon’s rug, we hebben nog veel te doen.’

We gaan dag en nacht de wereld rond tot we eindelijk alle draken hebben. Als we terug komen in het drakenrijk buigt Avolon naar voor ons. ‘Jullie waren een goede hulp, maar helaas zijn nog niet alle draken vrij. Valerie is niet gestopt met haar ontvoeringen. Daarom kunnen we nog niet iedereen terug brengen. We brengen jou, Barry en je broer terug en zullen je bijstaan in jullie strijd.’ vertelt hij en ben zo dankbaar dat ik de draak spontaan knuffel.

‘Kom op, we moeten opschieten. We zijn al veel te lang weg. Charlie blijft hier om de andere draken en kinderen te beschermen. Jason kom op, klim op Avolon.’ Mijn broer doet wat ik vraag en Avolon schiet weg. Als we echter bij Zwijnstein aankomen is er niks meer als puin over van de plek. De lijken van kinderen en professors liggen overal verspreid. Een meer van bloed heeft bezit genomen van de vroegere binnenplaats en ik zak huilend in elkaar. We zijn te laat. Valerie heeft met iedereen al afgerekend. Mijn broer en Barry knuffelen me terwijl Avalon me nu hoofdschuddend aankijkt.

‘Aan jou de keuze kind. Gaan we terug waar het veilig is of gaan we vechten?’ Ik slik.
‘We vechten dit verlies mag niet voor niks zijn. We gaan naar het ministerie. We moeten weten wat er met de rest is gebeurt. Mogelijk zijn er overlevende.’ zeg ik vastbesloten en probeer niet toe te geven aan de pijn en schuld deze ravage me geven. Avolon brengt ons naar London, maar wat we daar aantreffen is nog veel erger. De hele stad ligt in puin en het ministerie is duidelijk zichtbaar. Er is niks meer van over en ik kan wel huilen.

‘Wat nu kind?’ Ik slik. Er is nog maar een optie over. De geheime bunker. Daar moeten overlevende zijn. Dat moet. Het kan toch niet zo zijn dat wij de enige zijn van het verzet die nog leven?
‘Breng ons naar het drakenmeer.’ Avalon knikt en schiet weg. Bij het geheime meer aangekomen vliegt Felix naar me toe en ik vraag meteen wat er is gebeurt.

‘Het wad verschrikkelijk Crystal. Ze leidde iedereen af met kleine explosies en viel toen aan. Het ministerie is niet meer, geen enkele overlevende. Iedereen die er was, was dood. Van de school hebben de meeste het overleeft door je opgestelde team, maar er zijn er ook een hoop meegenomen en gestorven. James is dood en Rose kan niet meer lopen.’ vertelt de vogel verdrietig.

Ik bal mijn vuisten. ‘We laten haar hier niet mee weg komen. Ik heb met vele fabeldieren een bondgenootschap en we hebben de draken nu achter ons. Breng ons naar de rest. We laten de gewonden en kleine kinderen naar een veilige plek brengen en stellen een plan op. Dit moet stoppen hier en nu!