Dedicated to SzelosZa Locca :) Dahil nag be a fan siya! Thankyou po :* Enjoy reading. And still support My story! :))
-------------------------------------------------------------------------------------------
CHAPTER 9 : Pang pagulong chapter :P
Kath POV
Nag lalakad akong lutang pauwi ng bahay! Hindi pa din makapaniwala sa mga nang yari kanina!
After 2 years of waiting. Nag kita ulit kami! Diba dapat maging masaya ko dahil nakita ko ulit ang lalaking matagal ko ng inaantay?
Di ba dapat niyakap ko na siya agad kanina? Pero hindi ko nagawa! Pero bakit ganun. Oo masaya ko dahil nag kita ulit kami. Pero nangingibabaw yung lungkot na nararamdaman ko!
Dahil sa mga nakita ko. Alam ko walang pag babago!
2years na yung inantay ko para mag bago siya. Pero kung ano siya yung huli ko siyang nakita, ganun pa din siya nung nakita ko ulit siya!
Ang sakit lang. Ang sakit lang isipin lahat! Kung pwede ko lang sabihin sa kanya ang lahat, kanina ko pa siya niyakap at sinabi ang lahat lahat! Pero hindi ko magawa. Dahil sa nag promise ako hindi ko sasabihin.
***
Nakita ko na lamang ang sarili kong nasa tapat na ng bahay namin! Grabe, nilakad ko ba talaga yun? Ganito pala talaga pag lutang noh? Hindi mo mamamalayan na nagawa mo pala yung mga yun! Ni hindi din ako naramdaman ng konting pagod.
Pumasok ako sa bahay ng lutang pa din! Dare’daretso kong tinungo yung hagdan. Pero bago pa ko maka one step. Bigla bumukas ang ilaw at may nag salita.
“San ka pumunta?”
Napatayo ako ng maayos at dahang dahang lumingon.
Si Kuya. Tinignan ko lang siya!
“Sabi ko san ka nag punta?!” Nakatitig pa din ako sa kanya habang nag sasalita siya. Hindi ako makapag salita, walang lumalabas sa bibig ko!
“CHANDRIA!!!!!!!!!!” Sumigaw na si Kuya dahil sa galit. Oo, alam kong galit yan! Dahil gabi na ko nakauwi. Alam ko namang nagagalit lang yan si kuya dahil sa nag aalala lang siya sakin! Siya lang kasi nag babantay sakin. Wala sila Mommy nasa business trip. And besides we don’t have yayas.
“PUCHA !!! KINAKAUSAP KITA! SUMAGOT KA----“ Hindi na natuloy pa ni kuya ang gusto niyang sabihin! Dahil agad ako tumakbo sa kanya at niyakap siya! Hindi ko na napigilan pa ang mga luha gusto ng tumulo ulit.
“Baby Chandria? Ano nang yari?” Ramdam ko sa boses ni kuya ang pag aalala. “May nang bastos ba sayo?! Sabihin mo, Nakng !!! Hindi ko uurungan yun”
“K-kuya” sawakas. May lumabas din sa mga bibig ko! Inalis ni kuya yung pag kakayakap ko sa kanya at tinitigan ako sabay pinunasan ang mga luhang nasa mga mata ko!
“Baby chandria. Sabihin mo na kay kuya kung ano nang yari” Kita ko sa mata ni kuya ang sobra sobrang pag aalala. Mahal na mahal talaga ako ni kuya! Kahit wagas kami mag asaran, mahal ako ni kuya!
YOU ARE READING
Our heart know's the truth :"> |EDITING|
Fanfiction(Kasalukuyang nasa EDITING process ang story na to. Thankyou) 2years. 2years kang nag antay sa pag babalik ng TOTOONG mahal mo. Sa 2years of pain mo, nakalimutan mong maging masaya. Dahil sa araw-araw kang nangungulila sa pag aantay sa kanya....Ngay...
