Path of Destruction (Editing and Updating)

Day 2: Path to Secretion

Nagtaka ako. "Ha?"

Umiling si lolo. "Nothing," he faced his computer. "Saan mo nga pala balak pumasok kung ayaw mong mag-enroll sa eskwelahang pinatayo ko?"

Nag-dadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sa kanya. Baka kasi magalit si lolo which is I'm sure na magagalit talaga siya.

"Why are you hesitating apo? Is there something in that school that I need to be bothered about?", kunot noong tanong niya sa akin.

"U-uhm..lolo kasi.." it's hard to explain something when a person is staring at you seriously in the eyes.

"Sabihin mo na apo, I won't get mad."

"You have to promise me first that you won't do anything and just let me enter that school and convince mom to not let me go to your school," kailangan kong makasiguro ano. Sa buhay ngayon wala ng kasiguraduhan.

"Promise."

"You're not raising your right hand lolo."

Natawa si lolo sa sinabi ko. Sure akong hindi na yan makakatawa ng ganyan sa akin. "I promise."

"Pinky swear?", kailangan talagang siguradong-sigurado.

"Pinky swear."

"You're not interlocking your pinky to my pinky!", reklamo ko.

"Pinky swear. Now tell me what's the name of the school so that I can process your papers."

"Sa Crystal North High," kalmado ngunit halata mo ang kaba sa boses ko.

Nakapagtatakang nag-type lang si lolo sa laptop niya at sinearch ang website ng eskwelahang iyon. Seryoso? Sa sobrang tanda na ba niya ay hindi na niya matandaan kung sino ang pinaka-rival ng school niya?

"I'm not old apo, matagal ko ng alam na gusto mong pumasok doon kaya wala na akong magagawa kundi ang ibigay sa iyo ang gusto mo," napatingin sa akin si lolo and smiled at me sincerely. "I want my apo to be happy."

I don't know what to say.

All I can do is, hug him really tight. "Thanks lo. Hindi mo alam kung gaano ako kasaya ngayon. Sana ikaw na lang ang naging magulang ko," dahan-dahang kumalas si lolo sa yakapan namin.

"Apo wag mong sabihin 'yan. They are still your parents, they're doing what's best for you dahil gusto nilang maging ligtas ang hinaharap mo kapag nawala na sila sa tabi mo."

I sighed. "I know."

"By the way, asan na nga pala ang mga pinsan mo?"

Napairap ako sa tanong niya. "Lolo ayoko munang makasama ang dalawang yun," natawa siya sa sinabi ko.

"Bakit na naman? May problema ba kayo?"

"Wala naman po 'lo, it's just that, iniwan ko sila since ang babagal nila kumilos."

Lolo chuckled. "Chesca, you have to wait for them even if it takes them too long to prepare."

Tipit akong ngumiti. "Opo lolo," tumayo na ako at pumunta sa mga librong nakalagay sa bookshelves niyang nakadikit sa dingding.

"Lolo ano nga po pala 'yong sasabihin mo sa aming tatlo?"

"Ay oo nga pala. Buti pinaalala mo sa akin," rinig ko ang paghawak ni lolo sa isang bagay na nababalot ng papel. "May nagpadala kasi sa akin dito, galing kay Clark? Hindi nilagay kung sino ang pangalang pinadadal—", hindi na natapos pa ang sasabihin niya dahil agad ko na itong kinuha sa kanya.

"Binuksan mo ba ito lolo?"

"No. Bakit? Ano ba ang lagay niyan?"

Umiling na lang ako bilang sagot at tiningnan si lolo. "'Yon lang po ba lolo?"

Sumeryoso bigla ang mukha ni lolo. "May nababalitang nagkaroon ng problema ang Rain Corp, gusto kong malaman kung may kinalaman ba ang dalawa mong pinsan doon."

Rain Corp? Where did I heard that before? It's really familiar.

"Rain Corp. The most exclusive and prestigious corporation that this world has ever had," mas lalo akong napakunot sa sinabi ni lolo.

"Rain Corp owns a big island for those rich and famous people who wants to be out of the limelight."

Hindi pa rin nawawala ang pagtataka sa aking mukha. "Lolo hindi ko talaga kilala ang Rain Corp na 'yan, and what has Lucy and Mira got anything to do with them?"

"Alam kong alam mo ang tungkol sa pagiging gangster nila, Chesca, at hindi lang pang-ordinaryo ang pinasukan nilang mundo. They are being hired by people, especially those people who are involved in the business world, as an executor of exclusive businessmen. Delikado ang pinasukan nila, dahil konting mali lang ay pwedeng mamatay sila."

"Lolo, kaya na nila ang buhay nila," I sighed.

"Paano ka nakakasiguro?"

"Ni hindi nga nila sa atin ipinaalam diba? And alam ko pong alam mong mataas ang rango nila compared sa mga datehan sa organisasyong sinalihan nila. And look how strong they are. Marami na ang nagtatangka sa kanila but they keep getting stronger and stronger every day, the least we could do is to support, protect and keep an eye on them."

Kahit na nag-aalala pa rin si lolo ay wala na siyang nagawa kundi ang tumango and drop drown the topic. Kahit ano pang gawin naming pagpipigil ay wala na kaming magagawa, doon sila masaya. Ang tanging magagawa na lang namin ay hayaan ang dalawa kong pinsan.

Nariyan naman sina Levy at Lisanna, sure akong nagtutulungan ang mga iyon sa kung ano mang ginagawa nila.

"'Lo, I know that it's hard for you to watch your grandchildren fighting over someone, killing people they shouldn't kill, but we cannot do anything about it. Even if you scare them into quitting their 'jobs', you well know that they can choose to rebel against your orders."

I see how sad lolo is right now and I completely understand him. Ikaw ba naman, nalagay sa panganib ang buhay ng pinakamamahal mong mga apo, sinong hindi malulungkot at matatakot? I walked towards him and give him a hug.

"Sige po lolo, alis na po ako," hindi ko na siya hinintay pang makapagsalita.

Dire-diretso akong lumabas sa pinto. Mahirap na, baka magtanong pa si lolo tungkol dito sa kahon na ito. Pero bago ko pa man tuluyang maisara ang pinto ay tinawag niya ako.

"Bakit po lolo?"

Hindi muna siya nagsalita. Tumitibok na ang puso ko sa sobrang kaba. Shit naman, wag mo po akong pakabahin ng ganito.

"The start of school in Crystal North High will be tomorrow. The things you needed for school is already been taken care of. Rest now so you won't be late for your class."

Hindi ko pinarinig ang paghinga ko ng maluwag sa sinabi niya.

I smiled at him. "Yes lolo," and with that, umalis na ako.

I hope everything will be fine now that we'll be in our own ways. I know it would be difficult for them, but I still hope.

( A/N: credits to quora.com and Google for the airplane part.)