ရာသီစက္ဝန္းေတြ ႏွစ္ပတ္ေလာက္လည္ၿပီးသြားခ်ိန္မွာ
နယ္ကေန ဆိုးလ္ကို ျပန္ေျပာင္းေရြ႔ခြင့္ရခဲ့သည္...
သူရယ္ကို္ယ္ရယ္ Night duty ရက္ေတြဖယ္လိုက္ရင္ တစ္လမွာ ညေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ Hyungကိုဖက္ထားရင္းအိပ္စက္ခြင့္ရခဲ့သည္...
မနက္လင္းလို႔ မ်က္လံုးေတြဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ Hyungမ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရၿပီး..
Hyung မနက္တိုင္းနီးပါးျပင္ဆင္ေပးတတ္တဲ့
မနက္စာနဲ႔
အားတဲ့အခါတိုင္း ျပင္ဆင္ေပးတတ္တဲ့ ေန႔လည္စာ
ညေနစာေတြကို ပီတိအျပည့္နဲ႔ စားရင္း
အိမ္ေထာင္ေရးသုခကို အျပည့္အဝခံ စားလိုက္ရတာ
လပိုင္းမ်ွသာၾကာၿပီးေနာက္...
Entrance ေအာင္ျမင္ျခင္းနဲ႔အတူ...စာၾကည့္မ်က္မွန္ဒီဂရီ အနည္းငယ္တိုးလိုက္ရၿပီး
ခင္ပြန္းသည္ထက္ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြကို ပိုခင္တြယ္သြားတဲ့ က်ြန္ေတာ့္ရဲ ့Physician ေပါက္စ....
အခုလဲ စာအုပ္ပံုထဲေခါင္းစိုက္ေနလိုက္တာ
ည 11နာရီ ေက်ာ္လုၿပီ...
Dutyမွာတည္းက ပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ မ်က္ခြံေတြေလးၿပီး အိပ္ခ်င္ေနေပမယ့္...
ဖက္လံုးက အနားမွာမ႐ွိေတာ့ ဟာတာတာနဲ႔
အိပ္လို ့မေပ်ာ္...တစ္ခုတည္း ထြန္းထားတဲ့ စာၾကည့္မီးေရာင္ေၾကာင့္လဲပါသည္...
စာၾကည့္စားပြဲနားထိေလ်ွာက္သြားရင္း
စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဆြဲယူၿပီး လွန္ေလွာၾကည့္မိသည္...
စာလံုးေသးေသးစိပ္စိပ္ ေတြအျပည့္အက်ပ္ေရးထည့္ထားတဲ့ စာအုပ္ေလးက
Hyungဆီက attentionေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ယူထားႏိုင္သည္တဲ့...
..အခ်ဥ္ေပါက္လာတဲ့အေတြးနဲ႔ စာအုပ္ကို ေနရာျပန္ေရာက္ေအာင္ မတ္တပ္ကေနပစ္ခ်လိုက္သည္...
.*သြားစမ္း မင္းတို ့ေၾကာင့္ ငါပစ္ထားခံ ရတာ သိရဲ႕လား......
"Sehun..."
ေ႐ွ႕နားဆီ ျပဳတ္က်သြားတဲ့ စာအုပ္ထူထူေၾကာင့္
Notesေတြေရးေနရာကေမာ့ၾကည့္လာသည္...
ျပန္မထူးျဖစ္...ဒီနည္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္းေလာက္
Attentionယူရမွာမို႔....
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ... "
ေခါင္းခါျပရင္း အိပ္ရာထဲျပန္သြားလွဲေတာ့ ေနာက္ကေနပါလာသည္...တစ္ဖက္လွည့္ၿပီးေက်ာခိုင္း
ပစ္လိုက္ေတာ့ ရယ္သံခပ္တိုးတိုးေလးလြင့္လာၿပီး...
