❤❤ၿငိတြယ္❤❤...(💓ငြိတွယ်💓)

👼11👼

သိမေဝးလွေသာ လမ္းထိပ္ကို Hyung မျမင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားနဲ႔ လိုက္ခဲ့သည္...
ေယာက်္ား ေလးနဲ႔ မိန္းကေလး ဆိုေပမယ့္ ေႁမြေႁမြခ်င္း
မို႔ ေျချမင္သည္ ဟုေျပာရမလား...
အႏွီမိန္းမရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ hyung အေပၚ ေမ်ွာ္လင့္
ျခင္း အရိပ္အေယာင္ေတြ....
လမ္းထိပ္အထိေတာင္ ေရာက္လာတဲ့ မီးစကိုဆက္မေလာင္ေစခ်င္...ဒီမီး ဟာ
ကိုယ္ႏွလံုးသားကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းေတာ့မွာမို႔
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္မိုက္႐ူးရဲၿပီး ခ်စ္ရသူ ကိုရင္ခြင္ထဲ အပိုင္သိမ္းခဲ့သည္..

မ႐ႈမလွ လွည့္ျပန္သြားတဲ့ တစ္ေယာက္ကို
ျမင္ကြင္းထဲက ေပ်ာက္သြားတဲ့အထိ စိမ္ေျပနေျပ
ၾကည့္ေနလိုက္သည္...

မွတ္ထား...

Hyung က Oh Sehun အပိုင္....

"မင္းဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ Sehun...Huh"

ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္အသံနဲ႔ အတူ ႐ုန္းေနတာေၾကာင့္
အသာေလး ေျဖေလ်ာ့ေပးလိုက္မိတာ ႏွေျမာတသ စြာ...

"Senior ဘယ္လိုထင္သြားမလဲ.. မင္းသိလား"

"ဘယ္လိုထင္သြားလဲ..Hyung လဲသိတယ္ မဟုတ္လား.."

စိတ္ပ်က္သလို ကြၽတ္ခနဲ စုတ္ တစ္ခ်က္သပ္သည္..
အလိုမက်ဟန္မ်က္ႏွာကေတာင္
ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနဆဲ....

ကိုယ့္ကို အျပစ္တင္ေနတာေတာင္ ဒီငမိုက္သားက လဲ
ေငးၾကည့္ေနမိတာ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး...

"မင္း႐ူးေနလား.. "

"ဟုတ္တယ္ ႐ူးေနတာ.. hyung ေၾကာင့္ ဒီေကာင္
႐ူးေနတာ... "

"ဘာ.."

"Hyung ကိုခ်စ္တယ္လို႔ေျပာခဲ့တာ senior junior အေနအထားနဲ႔ မဟုတ္ဘူး... ညီအစ္ကိုဆိုတာထက္လဲ ပိုတယ္...အဲ့ဒီၿငိတြယ္ျခင္းေတြ ဘယ္ကစခဲ့သလဲကြၽန္ေတာ္မသိဘူး...
ပေထြး နဲ႔ျပႆနာ တက္လို႔ မ်က္ႏွာမွာ ဒဏ္ရာေတြပါလာတိုင္း ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့တာေၾကာင့္လား..
နာက်င္ခံစားရတိုင္း ႏွစ္သိမ့္ေပးမႈေတြက စခဲ့သလား..."

"....."

"ေသခ်ာတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ hyung မ႐ွိလို႔မျဖစ္ဘူး"

အံ့ျသသလို ေမာ့ၾကည့္ရင္း Hyung ဘက္က တိတ္ဆိတ္သြားသည္..သို႔ေသာ္ တဒဂၤ