Ep(3)(Zawgyi+Unicode)

24.5K 1.7K 26
                                    

အခုဆို ကေလး အခန္းေအာင္းတာ အေတာ္ျကာေနပီ ေက်ာင္းကျပန္လာတည္းက ေအာင္းေနတာ အခုပဲ ၆နာရီေက်ာ္ေနျပီ မျဖစ္ေသးပါဘူး

က်ေတာ္လည္း စိုးရိမ္စိတ္ေတြေျကာင့္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းေ႐ွ့ကို ေျခစံုခ်ရပ္လိုက္တယ္

*ေဒါက္ ေဒါက္*

အခန္းထဲက အသံတစိုးတစိမွ မထြက္လာ
ဒုတိယ အျကိမ္ ထပ္ေခါက္မိျပန္တယ္

*ေဒါက္*

"Yaaaa တံခါးဖြင့္ထားတယ္ေလ "

Omo အသံကလည္းကြာ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ပဲ 😯😯

"ဦးပါ ကေလး"

"၀င္ခဲ့ေလ "

က်ေတာ္လည္း အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေ႐ွ့မွာ ဂိမ္းထိုင္ေဆာ့ေနတဲ့ကေလး

က်ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ပူေနလိုက္၇တာ သူကေတာ့ ေအးေဆးပဲ ဟူးးးး ဘုန္းသစ္ေရ မင္း စိုးရိမ္လြန္ေနတာ 😕😕

"ထမင္းစားမယ္ေလ ကေလး"

"အြန္း ခန"

"ခနရပ္ထားလိုက္ေလ ျပီးမွဆက္ေဆာ့ေလ "

"ဟာ ခင္ဗ်ား ဘာသိလို႔ လာေျပာေနတာလဲ "

က်ေတာ္ေျပာစ၇ာ စကားမ်ားေပ်ာက္႐ွကုန္တယ္ 😑😑

"ဟို ဦးက အင္းပါ 😞😞"

"ေတြ႔လား ခင္ဗ်ားေျကာင့္ ႐ံႉးသြားျပီ😡😡"

"ဦး ေတာင္းပန္ပါတယ္ 😔😔"

က်ေတာ့္၇င္ဘတ္တခုလည္း ဆြဲျဖဲလိုက္သလိုပဲ နာက်င္တယ္
က်ေတာ္က သူနက္ထမင္းစားခ်င္လို႔ လာေခၚေပမဲ့ ရလာတဲ့ရလဒ္က.....

က်ေတာ္လည္း အခန္းတံခါးကို ဖြဖြေလးျပန္ပိတ္ျပီး ထမင္းစားခန္းထဲ ထြက္လာလိုက္တယ္

*****

က်ေတာ္ ေန႔လယ္က ဦးနက္ ဆရာမ ပံုရိပ္ေတြျမင္ျပီး ေဒါသေတြ တအားထြက္လာမိတယ္
အဲ့ဒါေျကာင့္ စိတ္တိုတိုနက္ ဂိမ္းထိုင္ေဆာ့လိုက္ေတာ့လည္း ဂိမ္းက ပြဲတိုင္း႐ႉံး 😩😩

ခနျကာေတာ့ ဦးက ထမင္းစားဖို႔လာေခၚတယ္
က်ေတာ္လည္း စိတ္႐ႉပ္ေနတာနက္ ဦးကို ေအာ္ဖို႔မရည္႐ြယ္ေပမဲ့ toneျမႇင့္လိုက္မိတယ္

ဖေဖေ့သူငယ်ချင်း ကျွန်တော့်ချစ်သူ (Z+U)Where stories live. Discover now