After War. {Dramione}

Δάφνη Γκρινγκρας.

"Με ρωτάς Ντρακο παιδί μου?"

"Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να ακούσω πολύ την άποψη σας. Ξέρετε εκτιμώ πολύ την γνώμη σας. Μετά τον καθηγητή Σνειπ είστε η μόνη αξιόλογη καθηγήτρια φίλτρων που έχει έρθει στο Χογκουαρτς. "

Η μικροκαμωμενη γυναίκα που με το ζόρι μου έφτανε ως τον αγκώνα χαμογέλασε. Ω ναι το γλύψιμο έπιασε τόπο. Όσο εκείνη ανέλυε τις θεωρίες της είχα λίγο χρόνο να σκεφτώ πως πρέπει να δράσω με την Γκρειντζερ.

Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου. Ανέλυα τα λόγια της ξανά και ξανά στο μυαλό μου. Πόσα από αυτά ίσχυαν όντως και όσα από αυτά ίσχυαν από πότε?

"Ντρακο ξύπνα επιτέλους."

"Είναι Κυριακή Γκοιλ. Άφησε με επιτέλους."

Μουρμούρισα μέσα στον ύπνο μου. Δεν μπορώ να καταλάβω το κόλλημα αυτού του παιδιού να με ξυπνάει.

"Η Δάφνη Γκρινγκρας θέλει να σου μιλήσει. Θα σε περιμένει στην αυλή είπε.

Η Δάφνη? Τι να θέλει? Φόρεσα ένα μαύρο παντελόνι και ένα πουκάμισο στο ίδιο χρώμα. Χτενισα τα μαλλιά μου, ένας Μαλφοι πρέπει να δείχνει πάντα ωραίος. Εντάξει, Όχι ότι χρειάζεται και πολύς κόπος στην περίπτωση μου. Κατέβηκα στην αυλή και εντόπισα την Δάφνη να κάθετε σε ένα πεζούλι. Πλησίασα και κάθισα δίπλα της.

"Καλημέρα Δάφνη ."

"Καλημέρα Ντρακο. Ελπίζω να μην σε ξύπνησα."

"Όχι εσύ. Ο Γκοιλ. Παρόλα αυτά η συνάντηση μας μπορούσε να γίνει και αργότερα."

"Συγγνώμη που μπήκα ανάμεσα σε εσένα και στον ύπνο σου."

"Συγχωρεμενη. Λοιπόν?"

"Λοιπόν.. Ήθελα να σε ευχαριστήσω.. Ξέρεις για χθες.. "

Ξεκίνησε να λέει. Όρεξη που την έχει πρωί πρωί για κουβέντες.

" Δεν κάνει τίποτα Δάφνη . Δεν θα έλεγα κάτι στους γονείς σου για την κοπέλα σου.. Την Τζέσικα την είπαμε? Ούτε ότι αυτή είναι ημιαιμη."

" Βλέπω είσαι πλήρως ενημερωμένος. "

Μου πέταξε ειρωνικά.

"Τα νέα μαθαινονται γρήγορα."

"Για εσένα όμως δεν μαθαίνεται τίποτα Ντρακο.."

Ενας κόμπος στο στομάχι μου έκανε δυναμικά την εμφάνιση του. Ελπίζω και να μην μαθευτεί. Αν μαθευτεί την έχει πολύ άσχημα. Ω γιατί νοιάζομαι για την Γκρειντζερ? Εξάλλου εκείνη είναι σε σχέση, οχι εγώ.