The Chef's Wife (COMPLETE)

CHAPTER 29

"hello mom anjan ka pa ba " di ko maiwasang di magalala sa sinabi nya

Agad ako bumalik sa bakuran at umupo nang hihina ang mga tuhod ko bakit pag masaya ako tyaka may mga ganitong bagay

Lumapit din ang mga anak ko di ko alam kung nagtitrip ba sila o sadyabg naiintindihan nila na nanghihina ako dahil ang dalawa kong lalaki ay hinahagud ang likod ko ang dalawang babae naman ay pinipisa ang isa kong kamay

"hello irah pasensya na iha kinausap ko kasi ang doctor anak tapos nagkakagulo pa ang mga kapatid mo nagsisipuntahan na silang lahat anak ayus lang ba na hingiin ko na umuwi ka? Para lang sa papa mo anak humihiina na ang atay nang tatay mo kaya naisipan na namin na ituloy yung naudlot na surgery nakaraan anak kawawa naman ang tatay mo mataas naman ang rate na mabuhay sya kaya sumugal na ako anak " hindi ko na napigilan ang masaganang luha na kanina pa gustong kumalawa

Halata sa boses ni mommy ang pagpipigil nya nang luha

"mommy luluwas ako jan ngayon maghahanda lang po ako " pagkatapos nun ay nanghihina ako sumandal

"mga anak ang lolo nyo ay nasa hospital ngayon gusto nyo ba sumama o papaiwan na lang kayo dito? " pinikit ko nang madiin ang mata ko para mapigilan ang luha ko ayoko nakikita ako nang mga anak ko na mahina

" moma sasama kami sayo hindi ka namen hahayaaang magisa pumunta doon wala man kami matulong roon ay hayaan mong alalayan ka namin "seryoso at nagaalala na tugon ni ashton

"salamat anak o ihanda nyo na mga damit nakakailanganin nyo luluwas tayo " mabilis silang nagtakbuhan papasok sa bahay

" ako di ba ako kasama sa jan"

Halos lumabas na ang puso ko sa gulat dahil kay anton

Pagharap ko sa kanya ay agad ko syang pinaghahampas

"wag ka nanggugulat nang ganun ikaw ang ikamamatay ko eii "

Niyakap nya ako at hinagod hagod ang likod ko
"di kita iiwan mahal sama nyo na ako aalagan kita promise wag nyo naman ako iwanan dito wala na kong uuwian at sobrang nakakalungkot yun please " may pagmamakaawa sa boses nya

Alam ko naman kaya sya ganyan ay ayaw nya lang kami mahirpan magiina

Laking pasasalamat ko may ganitong tao pa sa tabi ko pinunasan ko ang luha at kumalas sa yakap nya

"Hahaha paano naman kami makakauwi kung di mo kami ihahatid syempre kailangan ko nang mayamang driver paano kami kakain hahaha"

Pareho kaming natawa sa biro ko
Sinabihan ko na sya na kumuha na nang gamit nya pero laking gulat ko nang makita kong may maleta na sya sa likod napakamot pa sya nang ulo at ang laki pa nang ngiti nya

"nakaleave kasi ako mahal one week gusto ko sana dito makitira mwehehehe di ko naman alam na aalis pala tayo "

Lalo kaming natawa sa katwiran nya kaya hinila ko na sya sa loob nabg bahay para tulongab ako na ayusin ang gamit nang mga bata

Sa pagkakataon na to ay kakalimutan ko ang takot ko sa nakaraan kailangan ako nang tatay ko at hindi naman sa kanila umiikot ang mundo ko

Nanag matapos na ako magimpake ay bumaba na ako nakita kong nkaayus na ang maleta nila at nasa kusina na sila

Malamang ay nagluto nanaman si Anton mahal na mahal nang anak ko ang luto nya kahit sya para silang mga langgam na nagkakagulo pag nagluluto na si anton hahaha

Nakakatuwa lang kasi kahit hindi kami mayaman lumaki nang maayos at kontento ang anak ko kung ano man ang meron sila kahit na ang tatay di na nila hinangad na makita ang totoo nilang tatay dahil sapat na si anton sa kanila

Naglakad ako papunta sa kusina at nakigulo na rin

Nagulat ako sa itsura ni anton dahil di sya palagi nakahubad nakahubad sya ngayon at apron lang ang sout na pang itaas

"pasensya na mahal kasi baka marumihan yung damit ko eii " pagpapaliwanag nya pero ang mata ko ay di mawala sa katawan nya ang nagpuputokan nyang muscle ang 8packs abs nya

Pakiramdam ko ay nagtubig ang bagang ko kaya nagiwas na ako nang tingin umupo ako sa upoang nakatalikod sa kanya

Nang ihain nya pagkain ay nagsimula na silang kumain nang makaramdam ako nang nakakakiliting bulong

"pagkatapos mong titigan ang katawan ko nang magsawa ka ay iniwan mo haha " nangilabot ako sa biro nya kaya piningot ko sya

"manahimik ka kakain na tayo! "