Worthless Marriage

TWENTY-NINE

Warning: may mga bad words sa chapter na to.

KINNEY

Nagising ako ng tumama ang araw sa mukha ko. Bigla kong naalala na andito pala ako sa bahay! Tumingin ako sa tabi ko.

Wala na si Alter.

Bumaba na ako para tignan kung nasaan yung lalaking yun. May naamoy akong mabango.

"Good Morning," naka ngiting bungad sa akin ni Alter pagka pasok ko sa kitchen. Pinag taasan ko siya ng kilay.

"What is good in the morning kung mukha mo ang bubungad sa akin?" Mukhang napa hiya naman siya dahil nawala yung ngiti niya.

"Aalis na ako," kinuha ko yung mga gamit ko na naka patong sa sofa.

"Nag luto ako, dito ka na mag breakfast," pag pipigil niya sa akin.

"Kaya nga gusto ko ng umalis dahil ayaw kitang makita tapos sasabihin mong sabay tayong kakain?" I laugh at him sarcasticly. Napa hinga siya ng malalim.

"I'm sorry," he said.

"C'mon, Alter. Sorry na lang ulit?" Tumawa ulit ako. I can see sadness sa mga mata niya pero hindi ko na lang pinansin.

"Akala ko okay na tayo." Tinry niyang lumapit sa akin pero umatras ako.

"What made you think na magiging okay tayo— oh, wait! Wala pa lang tayo." Napa ngisi ako sa isipan ko. He chose that bitch, now he needs to deal with my bitchiness.

"You took care of me," naka yuko niyang sabi. Medyo naaawa ako sa kaniya pero hindi ngayon ang time para sa awa awa na yun.

"Ang babaw mo naman," naka ngisi kong sabi. Hindi niya naka sagot sa akin kaya kinuha ko na yung gamit ko at nag lakad palabas.

That's what you get for hurting me.

.......

Pinuntahan ko si Lake sa condo niya. Hindi ko sinabi sa kaniya na pupunta ako. I want to surprise him.

Bumaba na ako sa sasakyan and then dumiretsyo sa unit niya. Alam ko ang passcode ng door niya kaya pumasok na lang ako.

May narinig akong nag-uusap sa sa may sala kaya nag tago sa wall na I'm sure na hindi nila ako nakikita.

"Kamusta na ang trabaho mo?" It was Leigh's voice. Napa kunot ang noo ko. Sinabi ni Warren na may alam ni Lake pero bakit andito si Leigh?

"I'm dropping out." Narinig kong may parang bumagsak na kung ano after mag salita ni Lake.

"B*llshit! You're not going to drop out. Do you understand?!" I was shocked ng marinig kong sumigaw ng ganun si Leigh.

She's not my old best friend anymore.

"Just please, Leigh. Tumigil na kayo ni Lileth. Move on, nangyari na yun, wala na kayong magagawa." Lake's tone is soft halatang nag pipigil.

What the hell are they talking about?

"Because of her filty bitch sister nagpakamatay si kuya Thrick!" Napa takip ako ng bibig dahil sa sinabi ni Leigh.

Patay na si Kuya Thrick?

"C'mon, Leigh, alam kong alam mo na hindi kasalanan ni Katie ang nangyari." Alam lahat ni Lake. Alam niya lahat ng plano ni Leigh.

I feel so... betrayed.

"It was her fault!" Sumigaw ulit si Leigh. Ang sakit ng sa tenga ng boses niya.

Nakakatakot siya... parang nawawala na siya sa sarili. Parang hindi siya si Leigh. Hindi ko na siya kilala.

Umatras ako para sana umalis na pero nasagi ko yung vase kaya nahulog. My eyed widened dahil sa nagawa ko. Tumingin ako sa kanilang dalawa na naka tingin sa akin.

Gulat ang nakikita ko kay Lake while galit naman kay Leigh.

"Bitch!" Nagulat ako ng tumakbo pa punta sa akin si Leigh habang hawak yung gunting.

"What the fuck?" Gulat na sigaw ni Lake tapos ay lumapit sa amin. Nasugatan ni Leigh yung braso ko kaya sobrang dumudugo.

"Did you just sliced me?" Hindi ko makapaniwalang sabi. I feel so scared and mad at the same time.

Tumawa si Leigh.

"Buti nga yan lang eh, balak sana kitang patayin. Life for life, bitch." Napa atras ako dahil sa sinabi niya. Now I'm one hundred percent scared.

"Leigh, stop it," pag pipigil sa kaniya ni Lake pero itinulak siya ni Leigh.

"Bakit hindi mo sabihin kay Kinney kung paano natin plinano ang pagkikita niyo. Kung paano mo siya niloko?" Nginisian ako ni Leigh.

Tumingin ako kay Lake. I saw how his emotion switch. Hindi ko siya makapaniwalang tinignan.

"I thought, kaibigan kita?" I can feel my tears na malapit ng tumulo.

Lahat na lang ba sila lolokohin ako?

"Kaibigan? Huh! Sa tingin mo kaibigan ang turing niya sayo?" Mas lalong ngumisi sa akin si Leigh.

"No! Hindi yun totoo! Lahat ng pinakita ko sayo totoo! Nung sinabi kong mahal kita? Totoo yun! Totoong mahal kita, Kinney." He tried moving towards me pero piniligan ko siya.

"Katulad ka rin pala nila. Manloloko," naiiling ko na sabi tapos ay pinunasan ko ang luha na tumulo sa mata ko.

"Sugar, no. Hindi tot—"

"Wag mo akong tawaging sugar!" The moment I knew na niloloko niya lang pala ako, wala na siyang karapatang tawagin ako nun.

"I'm sorry," he bowed his head while saying those words.

"Sorry? Bakit lahat na lang kayo kailangang mag sorry?! Bakit lahat kayo sinaksaktan ako?! Bakit lahat kayo... minamahal ko." My tears are falling rapidly. As in kahit punasan ko wala pa ring effect kasi may tumutulo ulit na panibago.

"Wag namang ganito, sugar." Lumapit siya sa akin pero itinulak ko siya.

"Bakit pakiramdam ko, walang nag mamahal sa akin?" Napa pikit ako ng mariin. Hindi ako maka- hinga ng maayos. Pakiramdam ko may naka bara sa lalamunan ko.

"Kinney, I do love you," Ramdam ko ang pagka-sincere niya pero parang ayaw ko paring maniwala.

"Liar," Umiling ako sa kaniya.

"Tama na ang drama," singit sa amin ni Leigh habang naka ngisi.

"Leigh, tumigil ka na," paki-usap sa kaniya ni Lake pero natatawang umiling Leigh.

"Tapos na ba kayong mag usap? Ngayon pag usapan naman natin kung paano kita pahihirapan." After sabihin yun ni Leigh ay may parang tinusok sa leeg ko si Leigh kaya nandilim ang paningin ko.

Mamatay na ba ako? Hindi ko pa nasabi kay Alter na mahal ko siya.

•••

Nainggit ako sa laban laban ay kidnap kidnap kaya nag lagay din ako ng ganun na scene😂😂

Malapit ng matapos! Yipieee👏👏

CONTINUE READING...