Conquerors of the New World ✓

CNW 34: Finding the Lost Place

I mean, sa tagal-tagal na kasama ko si Yvonne, mas nakilala ko ito ng lubos. Oo, parang maikli pa rin ang panahong pagsasama namin para makilala ko sya ng lubusan pero masasabi kong marami na akong alam sa kanya. I'm a keen observant, and by her actions she's implying right now, I could clearly see what she's thinking even she doesn't even say it.

Pero sino ba ako para itama sya? Kaya't nanatiling tikom ang aking bibig.

Nagtakutan pa ang iba habang ako nama'y nanatiling nagmamasid. Alam kong kahit ganito sila ay nananatiling alerto ang kanilang atensyon. Maybe they're lighting our mood especially with this kind of atmosphere. Mas nakakatakot kung tatahimik na lang kami, hindi ba?

Hindi ko alam kung gaano kami katagal naglalakad sa gitna ng kagubatan. At oo, sinunod namin ang suggestion ni Red na sa ‘mapanganib’ na lugar maghanap. Kaya ngayo'y napadpad kami dito sa kagubatang ito na ang pagkakaalam ko'y Quiet Forest ang tawag. Tama naman, tahimik lang dito.

Hanggang sa makarinig kami ng alulon ng lobo. Hindi lang isa, kundi marami. Mabilis na nabura ang bakas ng kakulitan sa kanilang mukha at mapalitan ng kaseryosohan.

“Be alerted.” Sabi ni Dustine at sinunod naman namin iyon.

Nanatiling tahimik ang paligid— at iyon ang nagpakaba sa akin. They said those you can't feel the presence are the dangerous ones. Ngayo'y wala akong maramdaman na kahit anong presensya kahit na ramdam na ramdam ang nakapalibot na mga tingin nito sa amin.

Until Red shout. “Jump!” Everything was fast.

Mabilis kaming lumundag at umalis sa aming kinatatayuan. I jumped to the tree not so far from our place. Yvonne floated in the air as I saw her staff shining— she's using her mana. Ang mga lalaki naman ay nagkanya-kanyang lundag rin sa paligid at alam kong nakapalibot lang sila sa amin.

Nang makita ko ang pwesto namin kanina ay may nakita akong tatlong malalaking kuko mula sa lobo na nakalagay doon.

I quickly equipped into my dragon's skin because with this, my senses became sharper and faster than normal. I witnessed how fast these monster so I need to equal their agility. I also equipped into my dragon's arms but this time, I'm holding a two swords— the eclipse and full moon. Sa pagkakataong ito ay kitang-kita ko ang paglabas ng kulay puti at kulay itim na enerhiya na magkahiwalay, depende sa kulay nito. Nagtataka man, ay hindi ito ang oras upang ito'y bigyan ng pansin.

Dahil gabi ay hindi ako makakita ng maayos. I closed my eyes as I shifted it into night mode. My sight became inverted colors. Medyo hindi pa ako sanay at sumasakit ang mga mata ko kaya't pumikit ako saglit.

But I could clearly heard everything— the sound of winds forcefully touching the leaves, the sounds of bird singing in fear, and the movements— both my guild mates and the monsters we are fighting.

Pagdilat ng mata ko ay bumalik sa normal ang lahat. Yes, I can't still muster how to use my night mode sight but now, I know I can trust my hearing and instinct.

I heard a movement from my left that made me look at it. I saw Red with his double swords— with red freaking aura around them, because of his red crystal orb. Nag aapoy man ang espada nya ay kitang-kita rin ang maliliit na orbs na paulit-ulit pumapalibot dito at nagulat ako nang isang hampas nya ng espada at may lumabas na apoy.

My mouth gape in awe. Wala akong nakikitang kalaban nya noong una sa kanyang harapan, ngunit napanganga ako nang makitang may nasusunog habang blanko ang nasa gitna, hanggang sa bigla iyong kainin ng apoy.

Gosh, invisible wolves?! Kaya pala!

Nagulat ako ng biglaang may mga palasong paparating dito na kulay asul. Nang tumama ito sa lupa ay biglaan iyong naging yelo. Nanlaki ang mata ko at alam ko na agad kung kanino iyon galing.

“F—cking hell! Yeah!” I heard Stanley's voice on my right side. Nang mapatingin ako dito ay nakita ko sya habang gamit ang kanyang scythe and… what are those? Lightnings?

Nanlaki ang mata ko ihampas nya ang kanyang scythe sa isang banda at may lumabas na kuryente. Doon, ay nakita kong madaming invisible wolves ang natusta at nawala.

Oh my god! Ganito na sila kalalakas? Kahit hindi ko pa nakikita ang kila Marky ay alam kong malalakas na rin ang mga iyon! Tuluyan na talaga akong napag iiwanan, gosh!

Sa isang banda ay nakita ko ang sabay na pakikipaglaban ni Kayne at Marky. May tubig na nakapalibot sa espada ni Kayne habang kay Marky naman ay may ugat-ugat sa lancer nito.

I saw Yvonne with her white staff. Tama. Kulay puti. I heard that she got a very rare crystal orb and thing in which— the angel's wings. Now, I can clearly see her with those white wings, with her staff shining in white, burning the dark enemies around her— including the invisible wolves.

And Weston… I can't see him, but I can see those violet mist in every movements he's making. Halos hindi ko iyon masundan sa sobrang bilis at isa lang ang masasabi ko.

All of them are powerful.

Wait… I thought the orbs can strengthen their weapons?

Then I suddenly remembered something.

Yes. Their weapons mighr be powerful… but it's the wielder's wish will remain still. The one who makes the weapons' powerful is the owner.

I gripped my dual sword. I don't know what happened to me but my armor became lighter than its normal weight. Nakita ko ang mas pagtindi ng puti at itim na liwanag sa magkabila kong espada. Thanks to the moonlight, I can clearly see it. Nang mapatingin ako sa aking katawan ay nagulat ako dahil imbis na pula ang aking suot ay napalitan ito ng kulay itim at puti.

From my armor boots which is color black with violet crystal in middle of each, it's connected to my leather short by the root like it's really made for it, as its design. Ang short ko rin ay konektado sa aking damit, ngunit tanging ang gilid lamang ang natatakpan.

My top is like a croptop armor— ang manggas ay gawa naman sa puting mistulang ugat na konektado rin sa aking dibdib na gawa sa leather na puti at armor na pinagsamang puti at ginto at ang kamay ko ay parang gan'on pa rin sa dragon's arms kong sandata— ang pinagkaiba lang ay kulay itim ito at nagmistulang gloves na may armor sa aking kamay.

I could clearly feel the breeze on my exposed stomach and to my back, which is hidden by my cloak. Oh my lovely cloak. Tumingala ako at pumikit. Pagdilat ko ay naramdaman ko ang pagsabog ng aking buhok sa aking mukha. Dumilat ako at tumingin sa buwan. From it, I can see some of my hair— silver hair, dancing with the winds.

Right now, all I could think is to clear this dungeon place.

And right now, Nightingale is on fight mode.

--

Cliffhanger gaming mwahahahaa I'm so mabait talaga.
Ps: Ibahin natin. Diba ang alam nyong dungeon e mga 'palapag' sa tore kung saan pinapatay ng mga manlalaro yung boss? Dito, lugar nalang. Hekhek kbye~