❝let's not fall in love❞ » kaisoo

03 | kent

⚜

It was late in the evening, pero gising pa rin ai Kent. Holding the module his Lolo gave him the other day. Pero wala roon ang focus niya.

He sighed as he remembered the last part of the messages he received from Soo: 'babalik ka pa ba?' And then, 'maghihintay ako :)' at ang huli ay 'seems not.'

Hindi na siya nag scroll up pa, no. Hindi niya ata kakayanin pang basahin ang ibang message ng lalaki, sa ngayon.

At first, he was tempted to open his real account. Gusto niyang malaman kung naka deactivate lang ba ang account nito o naka-block na siya.

But knowing Soo, he wouldn't do the latter-or so he hoped?

The room was quiet. The constant tik tok of the wall clock was the only thing can be heard.

Shaking his head, ibinalik na ang atensyon sa module na hawak. Sinusubukang intindihin ang laman nito. But his mind wouldn't want to cooperate with him, palaging nag di-drift off.

He pushed back the yawn that was trying to escape from his mouth. Ipinikit-mulat ang mga mata. Tinitigang maigi ang papel at nagsimulang magbasa.

Sure, he doesn't want the job. Hindi niya lang makita ang sarili niya bilang isang professor, kahit na ba pansamantala lang.

Pero sa kabilang banda, ayaw niya ring ma-disappoint ang Lolo niya. Isa pa, ayaw nya ring isipin ng mga magiging estudyante niya na kaya siya ang napili ng Lolo niya na pumalit ay dahil sa apo siya nito.

At ayaw nya rin na puro 'looks' lang siya - he wanted to be more than that.

Hindi sa pagmamayabang pero ipagmamayabang na rin niya na hindi lang naman talaga siya puro itsura, and his Lolo knows that.

Gusto niya ring magpa-impress kay Soo. Kahit ba hindi nito alam na he was the 'Kai' he was looking for years ago.

Hinahanap niya pa rin kaya ako? Tanong niya sarili. He groaned. Ah, ewan.

⚜

He was running late. He forgot to set an alarm last night, at ito ang naging resulta: late ng 30 minutes sa unang araw niya ng pagtuturo.

What a good way to start.

As expected, pagkarating niya sa classroom ay nandoon na ang mga estudyante.

Kaniya-kaniyang kwentuhan. May ibang nag se-cellphone lang. But when he cleared his throat, the students started scrambling to their seats.

Phew, mukhang wala naman silang pake kahit late siya.

Hindi na siya nagpakilala, but proceeded to calling their names for attendance.

"Sison, Bri-"

"Present!"

Nanggaling sa labas ang sigaw-and there he saw Soo, nakatungkod ang mga kamay sa tuhod, nakatungo habang naghahabol ng hininga.

Tumingala ang lalaki, itinaas ang kamay. "Sir, present ako, ah."

Hindi agad siya nakaimik. Para lang siyang tanga na nakatitig sa lalaki.

"Sir, pwede na ba kong pumasok? O should I start my journey to the guidance office?"

He snapped out of his thoughts. Get a grip, Kent!

Pero bago pa siya magsalita ay may nauna na sa kaniya.

"Maglakad kana papunta sa guidance office," sabi ng babaeng may pulang buhok.

"Oo nga," sang-ayon naman ng katabi niyang lalaki. "Dun din naman bagsak mo."

Ah, uso pa rin pala ang bully sa college? The fuck.

Nakita niya ang pag-ikot ng mata ni Soo. And he swear, ginawa niya ang lahat para hindi matawa. Damn, he's cute.

Pahakbang na palabas si Soo kaya nagsalita siya. "Don't, just go to your seat." heck, he couldn't look straight to Soo's eyes, "I'm late as well, and I think that would be unfair if I sent you to the office."

Tumango lang ang lalaki tapos ay pumunta na sa pwesto niya. Sa gitna ng classroom.

Ugh, bat ka dyan?

Kitang kita siya ni Kent! Pahirapang semester ata 'to.

Nagtama ang paningin nila. Ngumiti ang lalaki. And he felt his cheeks flare up when the boy mouthed: 'thank you.'