[TR] CUTS- taekook (translation)

O N B E Ş

V polisi aramak için hızla telefonunu aldı.

"Jeon Jungkook'u tanıyorum. O benim arkadaşım."

"Bu harika bayım. Bilgi paylaşmak ister miydiniz? Herhangi bir akrabasını tanıyor musunuz?"

"Hayır... hayır. Aslında nerede yaşadığını da bilmiyorum... aslında onu tanımıyorum bile. Ama o nasıl? İyi mi?"

"Şu anda terörist hakkında önemli bir bilgilere ulaştık. Sizi böldüğüm için özür dilerim. İyi akşamlar ve görüşürüz."

Hat kesildi.

V ağladı. Hayatında hiç ağlamadığı kadar ağladı. Çığlı attı. Bir duvarı yumrukladı. Daha fazla ağladı, tişörtünün yaşlarla ıslanmasını sağladı.

Sonunda yaşları sildi. Tekrar polisi aradı.

"Tren kazasının olduğu adresi verin. Ben bir gazeteciyim."

Trenler çalışmadığı için uzun 2.3 saatlik otobüs yolculuğu sonunda vardı. Oraya gitmek için birkaç kilometre yürüdü.

Gittiğinde, bağırdı "BEN BİR AKRABASIYIM! GEÇMEME İZİN VERİN!

"Üzgünüz bayım ama yaralılar bir hastaneye sevk edildi. Ölü olanlar görülemez veya hareket ettirilemezler çünkü polis daha treni inceliyor. Üzgünüm."

Dizlerinin üzerine çöktü ve ağladı. O kadar çok ağladı ki artık dayanamıyordu. Gözleri çıkana kadar ağlamıştı.

İtfaiyenin, polisin ve gazetecilerin arasında çimlerde yatıyordu. Sadece orada yatıp ağlıyordu.

—

[iki hafta sonra]

Küçük bir fotoğraf çıkarttı ve hastanenin tezgahının üstüne koydu.

"Bu benim arkadaşım Jeon Jungkook. Burada mı? Bir süredir arıyorum."

Hemşire bilgisayardan baktı.

"Hayır. Ama burada bir Jeon Chul var."

"Teşekkürler."

Dışarı çıktı. Bu son hastaneydi. Daegu'daki bütün hastanelere ve Daegu çevresindeki bütün hastenelere bakmıştı.

134 hastane. Ama Jungkook yok.

Yorgun gözleri hastanenin yakınındaki parkta geziniyordu. Bir banka oturdu. Hala otururken biraz uyudu.

Tam bir zombie gibi görünüyordu. Jungkook nerdeydi?

Vaz geçmeye karar verdi.

O ölmüştü. Ölü olmak zorundaydı.

Tren istasyonuna gitti ve nereye gittiğine bakmaya zahmet etmediği bir trene bindi.

V başını cama doğru çevirmiş bir oğlanın karşısında oturuyordu. Oğlanın kafasında bir bandaj sarılıydı.

Yüzünü çevirdi, V'ye dönük bir şekilde.

Oydu. Jeon Jungkook. Kim Taehyung, V tarafından haftalarca aranan çocuk.

"Jungkook..". Nefesi kesildi, mutluluktan gözleri dolarken ona sarıldı.

Oğlan çekildi, kafasını yana eğdi.

"Sen kimsin?"

Son.

//
Değil.