Gusto niyo bang matuto ng mga spells and magic??
Well.. tama kayo ng napuntahan dahil ang story na ito ay tungkol sa babaeng pangarap maging isang wizard pero palpak palagi ang nagagawa niya.
She's a menace in terms of magic, a ticking time bomb. Pe...
"Zia!!!!!!!!!!!! Come on!!!!!!!! We're getting late!!!!!!!!" sabi ni Luna saka ko hinigit sa wrist at nagtatatakbo kaming lumabas ng dorm. Galing kami ng dining hall pero isang tinapay pa lang ang nakakain ko ay hinigit na ko ni Luna, nagtangay na lang ako ng dalawang tinapay kaya habang natakbo kami ay kain ako ng kain.
By the way, kanina ko lamang nakita ang buhok niya kapag nakalugay, may full bangs pala siya at medyo curly ang kanyang buhok, elegant curl. Lalong umangat ang kagandahan niya dahil doon.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Luna Fritz
And yung uniform? Nareceived ko siya kanina mula kay Mother Daisy, at suot-suot ko na siya ngayon, saktong-sakto ang sukat sakin, above the knee ang skirt at dark blue, white blouse with long sleeves at yellow ribbon na may kalakihan, at yung cloak na may hood na kulay dark blue din, feel na feel ko ang pagiging student ng Laurelia, who would ever believe that dreams do come true. I love it, sana ay hindi ito panaginip. Sayang lang dahil hindi kami magkaklase ni Luna.
Huminto kami sa paanan ng dalawang grand staircases at may chandelier sa itaas.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"See you later Zia."
"Ahh.. shi you lacher Lunya." Sabi ko sa kabila ng pagnguya.
She giggled, "Bye." Nauna na siyang umakyat, dun sa right staircase. Nagwave pa ko sa kanya.
Paakyat na sana ko sa kaliwang staircase ng bigla kong napatigil, oo nga pala, hindi ko alam kung saan ang room ko. Kasama nung cute na cute na uniform na suot ko ngayon ang section at schedule ng klase ko, class A, 7:30 am room 204, General Arts and Crafts pero hindi ko alam kung saan dito yon. Bakit nga ba nakalimutan kong itanong yon kay Luna?
Nanlulumo akong naupo sa sofa set na nasa pagitan ng dalawang hagdanan habang nilalantakan ang tinapay ko, ramdam kong pinagtitinginan ako ng mga estudyante pero keribels lang. Lalalalalala... wag na wag ko lang sanang makita ulit yung lalaking masungit na yon kahapon kundi. Tama imposibleng mangyari yon. Sa laki ng school na 'to 0.1% lang ang chance na makita ko siya ulit.
