Chenအားေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေက်ာပိုးလြယ္အိတ္ႀကိဳးေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္ကာ အေပၚထပ္ က်ဴ႐ွင္ စာသင္ခန္းထဲသို႔...

ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြေတာင္ အကုန္လိုလိုေရာက္ေနၿပီပဲ...

"Chenေရာ ဒီေန႔လာမတက္ဘူးလား သား"

"မဟုတ္ဘူး ဆရာမ..
Chenကစက္ဘီးထားေနလို႔ ကြၽန္ေတာ္အရင္တက္လာတာ"

"ဪ ေအးေအး မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က အျမဲအတူတြဲေတြ႔ရေတာ့ အခုမင္းတစ္ယက္တည္းလာလို႔ ေမးၾကည့္တာ..သြား သား စာသြားက်က္ႏွင့္"

"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ"

စာသင္ေပးမည့္ အတန္းပိုင္ဆရာမအား ေခါင္းၿငိမ့္ႏႈတ္ဆက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ သြားထိုင္ၿပီး စာအုပ္ထုတ္ စာဖတ္ေနလိုက္သည္..

"ကဲ လူစံုၿပီမလား သားတို႔ သမီးတို႔"

ေဘးနားကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ Chenေရာက္ေနႏွင့္ၿပီ...

ကြၽန္ေတာ္ကအဲ့လိုပဲ တစ္ခုခုကို အာရံုစုက္မိသြားရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုမထားမိေတာ့..

"လူစံုပါၿပီ"

အားလားလား...

ျပဲလိုက္တဲ့ Chenရဲ႕အသံ...

"Chen"

ေဘးနားကလူေတြအား အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရန္ Chenအား လက္ကုတ္ၿပီး တိုးတိုးေခၚလိုက္ေတာ့...

"ေအး ေျပာ"

"မင္းတိုးတိုးေျပာလို႔ မရဘူးလား..ငါနားအူလို႔"

"ေသာက္ကဲကိုပိုတယ္"

"ဟြန္႔ ငါကတကယ္ေျပာတာကို"

"ၿပီးေရာ ၿပီးေရာ"

Chenရဲ႕ ႐ွံု႔မဲ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးအားၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိသည္...

"ကဲ သားတို႔ သမီးတို႔"

တစ္ဖန္ဆရာမထံသို႔ အာရံုျပန္စိုက္လိုက္သည္...

"အခု Mathစာအုပ္ထုတ္မယ္...
Chapter-5ကို တစ္ခန္းလံုး ပုစာၦမွန္သမွ် ဥပမာေတြေရာ ျပန္တြက္ၾကည့္ရမယ္...
နားမလည္တဲ့ေနရာ ဆရာမကိုလာေမးခ်ည္...
ဘယ္သူမွမေမးလို႔ လာမေမးပဲမေနနဲ႔ေနာ္...
စာေမးပြဲခန္းထဲေရာက္ရင္ ကိုယ္ပဲမရ႐ွိမွာ...
စာတြက္ခ်ိန္ တစ္နာရီေပးမယ္ ၿပီးရင္ စာထြက္တြက္ခိုင္းခ်င္တဲ့သူကို ေရြးၿပီး White Boardမွာ ထြက္တြက္ခိုင္းမယ္"

Obviate Difficulties By LoveWhere stories live. Discover now