Medya video: Kumsal ve Uraz (Kumsal'in ölümü ve Uraz'in kaza sahnesi var mutlaka izleyin daha iyi anlarsınız)
Hatırlatma;
Giderken kolundan tuttu "Emin misin? Pekii! Ben gidip itibarimi toplayayim. Sende şu tedavini
yurtdışında olduktan sonra hemen nisan ardından nikahını kıyarız olur biter!"
"Ne! Kimle ya! Ben evlenmek istemiyorum!"
"Belgis'in oğlu berkeyle. Ayrica sana soran olmadı bundan sonra ben ne dersem o olacak!" Dedi ve tam döndü gidiyordu ki. "O değersiz arkadaslarinla da vedalaş, kanser olduğunu söyle. Çünkü biz yurt disina gitmeden önce hepsi seni öldü bilecek! Eger öyle bilmezse senin peşinden gelirler birde onlarla ugrasamam ha bir oyun yapmaya kalkarsan Kumsal!"
"Ne yaparsın!"
"Gözünün yaşına bakmadan anneni gözlerinin önüne öldürtürüm! Şansını sakin zorlama dedim mi yaparım biliyorsun!"
--------------------------------
(Kumsal'in agzindan)
"Tamam! Sakın anneme dokunma!"
Güldü ve "Hâlâ o fahiseye anne diyorsun! Yazık sana keşke annende seni o kadar sevseydi! Simdi git o ezik arkadaşlarınla vedalaş! Ölecegin günü beklediğini söyle, tedavi yok de! Uydur bir şeyler yarın onları goremeyeceksin cunku!"
"Pekii ya cenaze?"
"Cenazenin burada değil yurtdışında anne ve babanin yanina nakil oldu derim!"
"Neden bunu yapıyorsun!"
"Itibarimi daha fazla kirletme diye ben ne dersem o annem yaşasın diyorsan yapacaksın!"
"Tamam, gidip söyleyeceğim ve vedalasacagim bir oyun da yapmayacağım" dedim ağlayarak.
Koşarak eve doğru yürüdüm ve hep nasıl kanser olduğumu söyleyeceğim diye düşündüm. Direk söyleyeceğim iste. Niye bu kadar düşünüyorum ki?
Kapının önüne geldim ve titreyek zili çaldım.
Kimse kapıyı acmayınca o karmakarışık olan cantamdan anahtarı bulup açtım. Etraf çok karanlık ve sessizdi. Isiklari actigimda herkes saklandığı yerden çıkıp
"İYİKİ DOGDUN KUMSAL! IYIKI DOGDUN!" dediler.
Her yer süslü, masada pasta, içecek ve kurabiyeler vardı. Masanin kenarinda ise buyuk ve kucuk hediye paketleri vardi. Ilk defa doğum günümde bu kadar mutsuzdum ve agliyordum. Eskiden mutluluktan aglardim ama şimdi çok farklı.
"Ağlama ama Kumsal!" Dedi Alara.
"Aaa! Mutluluk göz yaşları onlar!" Diye lafa atildi Hazal..
"Her şeyi anlattı Uraz ama biz sana zaten inanıyorduk!" Demesiyle Sanem'in biraz mutlu olmuştum.
Tam "Benim size demem gerek-" diyecekken Ulaş sözümü kesti "Mumu üflesene!" Dedi.
"Dilek tutmayida unutma!" Dedi Hazal.
Mumları üfledim ve
"Sizinle öldükten sonra da görüşmek istiyorum! Bunu dileyecektim ama bu imkansiz! Hem 1-2 günü kalan bir kiz belkide şu an ölecek olan bir kiz ne dilemeli sizce?" Diye sorduğumda gözlerim dolmuştu.
"O nasıl laf? Hem birden bire ölüm lafı nerden çıktı?"
Dedi Alara.
Herkes şaşırmış gözlerle bana bakıyordu ne deyecegimi bilmiyordum. "Bir açıklama bekliyoruz!" Dedi Sanem.
"Ben..b-ben.. şey Kanserim! Ve her an ölebilirim.. yani öyleymiş doktor söyledi. Babaannemin yanında kalacağım çünkü orası doktorun gelip gitmesine daha elverişli bir yer bilindik sonuçta hemsireler felan gelip gidecek sürekli burada kalabaligiz hem!"
