Tanda ko pa noon
Noong araw na sinabi ko na
Yung nagkaroon na ako ng pagkakataon
Na sabihin ang aking nadarama
Iyong paghahanda sa aking sasabihin
Inalala ang mga dapat kong gawin
Huminga ng malalim
At hinintay ang kalangitan na dumilim
Ang nanginginig kong kamay at tuhod
At ang pinagpapawisan kong noo
Ang pintig na nanggagaling sa aking dibdib
At ang pusong umaasa
Natandaan ko iyong tuwa na aking nadama
Dahil ang damdamin ko'y iyong tinanggap na
Hindi ka nakakita ng malisya
At ang malamang iyong sinuklian ang aking pag-hanga
Naiyak na lamang ako
Natuwa at nagalit
Nahiya at hindi makakain
Kinabahan para sa ating pagkikita
Pero alam mo yung masakit?
Bakit ka lumalayo?
May masama ba akong nasabi?
O baka naman, biro lang ang iyong sinabi?
Bawat araw na lumilipas
Ikaw nang ikaw ang nasa isip
Palalim nang palalim ang sugat
Sugat na iyong iniwan, dahil sa pag-ibig na iyong sinayang
Hanggang ngayon, dama ko pa rin
Yung pait at tamis
Ng panandalian nating pag-ibig
Na kailanman ay hindi ko makakamit
Dahil alam kong hindi ako para sa'yo
Hindi dapat ako umamin sa'yo
Kailangan ko nang lumayo
At magpatalo sa laro
Sa laro na pag-ibig
Na aking sinimulan
Na iyo namang ginalingan
Kaya ako ang naiwang sugatan
YOU ARE READING
Shorts and Poems by Ingridaaahh
PoetryThis book is not a novel. It only consists sone of my previous works, mainly poems and short stories (that's what the title says). And the works are not neatly written. I have not exerted too much effort in writing this as they are just my works whe...
