"ang cute ni Tita noh? She's so youthful at masayahin. Hahaha no wonder may pinagmanahan ka." Side comment ni Dylan, tumikhim lang ako saka nilabas muli ang phone ko.

"ano nga pala yung binulong niya at parang nagulat ka? Can you tell me?" nasa loob kami ng elevator papuntang parking lot nasa kabilang dulo ako malayo sakanya. I cant believe I have to be stuck with him. I took out my phone and texted James para naman may distraction. Kaso ang kumag hindi nagrereply.

"its nothing." Nang makarating kami sa parking lot nauna akong pumasok sa kotse. Ill go with my ignore-Dylan-the-whole-ride plan. Wala naman kasi kaming pag-uusapan eh.

"bakit andyan ka sa likod? Dito ka sa passengers seat." Lumabas siya ulit at pinagbuksan ako ng pinto.

"whats the big deal? Parehas namang nasa kotse ako. Mas comfortable ako dito." He just stood there and looking at his expression I know hes pissed.

"oh? Bakit ka pumasok? Diba ikaw magdadrive? Go! Anong oras na oh, gagabihin na tayo." Eh paano ba naman kasi he got in sa kabilang side ng backseat at naupo duon. For petes sake! Nakakabanas din tong isang to eh!

"no. im not going to drive. Tatakbo naman tong car on its own. Or I can stay here unless you move there." He's crazy! I stared at him na para bang isa siyang dart board! Gosh I cant stand him!

"just what the hell is your problem?! Fine kung hindi ka magdadrive I can take the bus!" lalabas na sana ako ng kotse when he held my hand and pulled me closer to him. What the hell is his problem?

Dylan's POV

"just what the hell is your problem?! Fine kung hindi ka magddrive I can take the bus!" I really like her when shes annoyed. Damn bakit ba kasi ang ganda niya kahit na naiinis na siya?

"Move. Passenger's Seat. Now." Mariin kong sabi. I didn't let go of her hand but instead I dragged her out, syempre naiinis na rin ako dahil ang tigas ng ulo niya.

"fine! Fine!" padabog siyang pumasok ng kotse at napangiti ako.

" im not your chauffer para maupo ka sa likuran." I stated. She just rolled her eyes at me.Its already 3:20 when we were on our way and based sa lugar na pupuntahan namin it looks like after three hours and a half bago kami makarating.

"so, why did you decide to stay there? Ayaw mo na ba sa city?" sobrang tahimik naming dalawa kaya I decided to break the ice. She just sat there playing at her phone.

"madami kasing istorbo sa buhay ko doon. Hindi na peaceful." Walang kabuhaybuhay niyang sagot. Shes playing games on her phone.

"like?" alam ko namang ako ang tinutukoy niya pero mas gusto ko yung marinig galing sakanya atleast in that way hindi gaanong masakit.

"basta. Mag drive ka na nga lang. daldal mo." Napangiti ako nang nagtaray siya.

"hahaha namiss ko yang pagtataray mo. I missed you so much." Sincere kong sabi tahimik lang siya na para bang may malalim na iniisip.

" You know im telling the truth. About last time, okay lang yun. I deserved that and im really sorry for hurting you. Handa akong maghintay sayo, kahit sabihin mong wag na gagawin ko parin because that's how much I love you." Nakatingin lang siya sa labas ng bintana. "Minsan lang akong magseryoso sa buhay ko. At pagdating sayo, seryosong seryoso ako." After that hindi na ako nagsalita at nagmaneho na lang.

" huh, I don't know. Hindi ko na alam ang dapat kong paniwalaan. Hindi ko na alam kung no yung dapat gawin. Am I really that worth it para sayo? Kasi tingin ko hindi eh. Masasaktan lang natin ang isat isa. Believe me, I don't know what to feel anymore." Mahina niyang sagot. Sinandal niya ang ulo niya sa headrest at sinira ang mga mata. " lets talk about this later, inaantok na ako." She put her sunglasses on and slept.

Way Back Into LoveWhere stories live. Discover now