Way Back Into Love

TWENTY TWO

Samantha's POV

After that day lagi nang bumibisita si Dylan sa bahay. Minsan may dalang mga pagkain or di kaya bulaklak. Sinabi niya na rin sa parents ko na gusto niya ako. Wala namang akong magawa kasi mukhang tuwang tuwa naman sila, but I keep avoiding him, nirarason kong tulog ako, nilolock ko din ang door ng kwarto ko at tinago ang spare keys para hindi nila ako mapasok.

"Mom! Please! Just for a month! Or two weeks? Doon na lang muna ako sa rest house sa province! I cant stand it here anymore!" sumugod ako sa office ni mommy kahit na alam kong busy siya. Naabutan ko naman siyang naka upo sa kanyang chair at may binabasang mga papers.

"oh? Why so? Akala ko ba mas gusto mo kasama ang mga kaibigan mo?" she asked while still keeping her eyes on her papers, I sat on on of the chairs in front of her and tapped my fingers.

"Si Jane nag out of town with her family. Si Eliz naman nag out of the country. So basically wala akong kasamang gumala. And plus one more thing, ayaw ko muna dito sa bahay, nasira ang peaceful aura dito." Tumingin ako sa relo ko at nakitang quarter to 2 na, ibig sabihin oras na ng pambibisita, ay este, pambibwisita ni Dylan.

" talaga bang yan lang ang rason? How about Jayson?"

"Mom. Don't ask the obvious, tsaka si Jayson umuwi ng States para makasama ang ate at mommy niya. Kaya please just give me an allowance and I'll be fine there. Sayang naman yung bahay doon walang tao, tsaka I can handle myself naman eh." I asked sweetly. Lahat na ng palusot gagawin ko na makaalis lang dito, makalayo lang kay Dylan, kay Phil, at kay James. Ayoko muna silang makita.

"okay. Fine. But in one condition..." binaba niya ang papers na hawak niya saka tumingin sakin with one eyebrow raised. Kinakabahan ako sa condition niya kaya napa cross fingers ako, kahit ano basta maka-alis dito.

"yeah! Ano yun?" atat kong tanong. Kinuha niyang ang cellphone niya at may tinawagan. Somehow my heart started beating fast, no way, sana mali ang iniisip ko.

"Hello? Yes, Dylan iho! Andito si Samantha sa office ko. Paki sundo na lang siya dito please. I have to tell you something too. I'll send you a text message after. Okay? " Halos malaglag naman ang panga ko sa ginawa ni mom. " okay. Good. See you then!" binaba niya ang phone niya at tumingin ng seryoso sakin. After that she texted him like she said. Kahit kelan talaga wala akong takas kay mom.

" Tell me, bakit ba ayaw na ayaw mong makita si Dylan? Whats the reason?" malambing na sabi niya. Hindi ko naman gustong sabihin sa kanya lahat ng rason kasi aabutan kami ng bukas. Isa pa hindi pa ako ready mag kwento, ayaw kong malaman niya ang past naming dalawa, ayaw ko ring mag-alala pa siya.

"nothing. I just feel uncomfortable around him. Mom, I don't want to hurt his feelings kasi hindi ko naman masusuklian iyong pagmamahal niya. Besides, I already like someone." Sorry James but I really need you this time, white lie lang naman to eh, it wont hurt.

"really? Eh that someone you like ba, likes you din?"

"he already has a girlfriend. I know im stupid but I still like him. Besides, I don't think ready pa akong magkalove life ma. " Hindi ko alam kung baktit sinasabi ko tong mga bagay na ito kay mom. But I know she's cool with it, shes my mama afterall.

" di ka lang stupid anak, martyr pa! hahaha! Why don't you give Dylan a chance? Malay mo mag suddenly its magic at maging it must be love! Hahaha!" natatawang sabi ni mama habang pumapalakpak. May pagka isip bata talaga ang mom ko. Now I know kung saan ako nagmana.

"mom! Hindi nga kasi eh! I don't wanna get hurt. Hayaan niyo na lang ako and let me stay alone for a while! Please!" pagmamakaawa ko. Tumigil naman siya sa pagtawa.