Gece Okumayın! [DÜZENLENİYOR]

Yalnız Değilsin.

Hikaye @bangitybang isimli üyenin başından geçmiştir. İyi okumalar *-*

Annem biraz değişik bir kadındır. Gerçek olmayan varlıkların gerçek olduğuna inanır, gördüğünü iddia eder. Aile içinde delisin sen diye dalga geçtiğimiz çok olmuştur. "He anne he" demekten yorgun düştüm. Normalde bu tarz şeylere hiç inanmayan bir insanım ama son zamanlarda annemin bu hallerinde ayrı bir ciddiyet vardı. Bana anlatmasını bile zor kılan bir şeyler yaşıyordu. Babamla tartışmalarına kulak misafiri olduğumda babamın "Deli saçması" demesi üzerine konuyu az çok tahmin edebiliyordum. Sıradan bir ergen olarak gece telefonda takılır, mesajlaşırken uyuyakalmışım. Gece bir anda beni rahatsız eden bir dürtüyle uyandım. Normalde bir kıza göre fazlasıyla cesurumdur ama bu kez herşey çok farklıydı, yüzüm duvara dönük öylece yatarken birşeyin arkamda bana baktığına kalıbımı basabilirdim. Saate baktığımda saat tam 03:05'ti. Telefonumu da alarak aynı pozisyonda pikenin altına girdim ve titreyerek dualar okurken uyuyakaldım. Sabah bu deneyimimi annemle paylaşma kararı aldığım zaman annem beni büyük bir ciddiyetle dinledi ve dedi ki "Ben çağırdım ama sana gelmiş." Olayın aslını dinlediğimdeyse tüylerim ürperdi. Annem uzun süredir koridorda esmer, uzun boylu iri yapılı, siyah saçları çene hizasında biten ona gülümseyen bir adam görüyormuş. Adam onun gözlerinin içine bakarak içtenlikle gülümseyip kayboluyormuş. Annem bunu ben ve kardeşim dışındaki aile fertlerine anlatmış, bizim korkmamızı istememiş. Bu arada teyzem ile alt komşumuz Gülşen teyze sıkıfıkı'lar biraz. Bir gün teyzem kahve içmeye gittiğinde konu ailelerden açılmış. Gülşen teyzenin "Babam ölmeden önce de onla zaman geçirmek isterdim ama o bize gelmezdi, bize her geldiğinde ona gülümseyen esmer bir adam olduğundan bahseder, ürkerdi. Ben de çoluk çocuk derdinde evden pek çıkamadım, babamın bu hayalperestliği yüzünden kısa süre geçirebildik" demesi üzerine teyzemin dibi düşmüş haliyle, hemen annemi arayıp anlatmış. Bu olay benim olayımın yaşandığı gecenin gündüzünde yaşanmış. Annem o gece yattığında gözüne uyku girmemiş, yatakta doğrulmuş ve: "Varlığına inanıyorum ama insanlar bana inanmıyorlar. Gerçekten varsan lütfen gel ve kendini göster." demiş, dakikalarca beklemesine rağmen gelmeyince delirdim iyice diyip uyumuş. Sabah benden bunu dinleyince haliyle çok şaşırdı. Bunu konuşurken salonda ayaktaydık. Ben evden taşınmak için yalvarıyordum, bunların gerçek olma ihtimalini bile vermezken o geceki korkumun üzerine duyduklarım beni mahvetmişti. Yalvarmalarımın arasında annemin beni dinlemeyip arkamdaki koltuğa odaklandığını fark ettim. Annem gözleriyle odanın çıkışına kadar bir şeyi takip etti. Bana döndü ve dedi ki "Bize zarar vermeyeceğini biliyorum, korkmana gerek yok, artık seni rahatsız etmeyecek, güvendesin." Bunu konuştuğumuzdan beri hiçbişey beni uyandırmadı, rahatsız etmedi. Hatta evde yalnız da kalsam deliksiz uyurum ama artık gerçekten yalnız olmadığımıza eminim.