ျပတင္းတံခါးအျပင္ဘက္မွာေလညင္းေတြတိုက္ခတ္ေန
တယ္ဆိုတာကို သိတစ္ခ်က္ မသိတစ္ခ်က္

တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ခြန္အားေတြ
ရိုက္ပုတ္ပစ္လိုက္ဖို႔အင္အားေတြ
ေအာ္ေငါက္ပစ္လိုက္ဖို႔သတၱိေတြအျပည့္ရွိေနပါရက္နဲ႔
က်ြန္မဘာတစ္ခုမွထုတ္မသံုးျဖစ္ခဲ႔

တစ္မိနစ္

ႏွစ္မိနစ္

သံုးမိနစ္

ဘုမသိဘမသိႏွင့္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေသာက်ြန္မ
စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ျပန္ကပ္သြားေတာ့မွ သူ႔အနားမွဆတ္ခနဲ
ရုန္းထြက္လိုက္သည္

"နင္…နင္…ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ"

woohyun oppaဆီကေတာင္မရရွိခဲ႔တဲ႔က်ြန္မရဲ႕
first hugကိုထိုကေလးကဘာမေျပာညာမေျပာယူသြား
႔ျခင္းကိုက်ြန္မအခုမွသတိခ်ပ္မိျခင္းပင္

"noonaသိလား…အခု က်ြန္ေတာ့္ကိုnoona
အသည္းအသန္စိတ္ပူေပးေနတယ္ လိုတာထက္ကိုပိုျပီး ဂရုစိုက္ေပးေနတယ္ဆိုတာ"

ၾကိတ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔သူ႔မ်က္ႏွာကိုဆက္မၾကည့္ရဲေတာ့ေအာင္ က်ြန္မ ရွိန္းတိန္းတိန္းျဖစ္သြားရသည္

အျမဲ သူနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ေပါ့တန္တန္သာအေလးထားခဲ႔
သည့္က်ြန္မ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက သူ႔ကိုဒီေလာက္ထိဂရုစိုက္မိ
သြားမွန္းမသိ

"ငါ…ငါ…ဘယ္မွာစိတ္…စိတ္ပူေန…လို႔လဲ"

သူခိုးလူမိသြားသလိုခံစားခ်က္ၾကီးေၾကာင့္စကားပင္အဆင္
ေခ်ာေအာင္မေျပာႏိုင္ေတာ့

"ဟြန္း…စိတ္ပူေနမွန္းအသိသာၾကီးကို…ခုနတုန္းကMin
sojinေရွ့မွာကေလးကိုဘာျဖစ္တယ္…ညာျဖစ္တယ္ဆိုျပီး
ျပန္ရန္ေတြ႔ေနျပီးေတာ့မ်ား"

သြားပါျပီ…က်ြန္မဘာလို႔မ်ားအဲ႔လိုေတြေျပာလိုက္မိပါလိမ့္

"အဲ႔…အဲ႔ဒါက…နင့္ကိုပဲေခၚတာမဟုတ္ဖူး…dogumကို
လည္းအဲ႔လိုပဲေခၚေနက်…ငါ့ထက္ငယ္လို႔ဒီတိုင္းကေလးလို႔
သံုးလိုက္တာ…ဘာအဓိပၸါယ္မွမပါဘူး…အထင္မလြဲနဲ႔"

ခုနကေက်နပ္၍ျဖီးေနေသာသူ႔မ်က္ႏွာမွာခ်က္ခ်င္းအလိုမက်
သလိုလိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားသည္

My Winter StoryWhere stories live. Discover now