Aşk İşi *Tamamlandı*

48. Bölüm

-O yok, bu gece izinli kızı nişanlanıyor!

-Öyle mi! Bana hiç söylemedi... Gerilmişti birden...

-Bizim için bir şeyler hazırlamış mutfakta yiyelim istersen!

-Tamam! Hiç birbirlerine bakmıyorlar, konuşurken komik hallere giriyorlardı ama hala kavga etmemişlerdi sadece gergindiler!

Sessizce kendi hallerinde yemek yerken Koray  en sonunda konuşuverdi...

-Yüzüğünü niye takmıyorsun?

-Burada kimseye göstermeme gerek yok! Nasıl olsa gerçek bir alyans sayılmaz...

-O gerçek bir alyans Sude...

-İşi bitince geri iade edeceğim bir eşya!

-Beğenmedin yani!

-Anlamı yok!

-... Başka bir şey söylememişti Koray, aralarındaki sessizlik durumu da Sude sıkıntılı bir şekilde tekrar konuşana kadar devam etti... 

-Sen burada mı kalacaksın artık?

-Evet! Zaten düğüne bir kaç gün var alışmamız lazım birlikte yaşamaya!

Kavga etmiyorlardı ama aralarındaki duygusuzluk canını acıtıyordu Sude'nin. İki kelime edip sonra kendi sessizliklerine dalıyorlardı...

-Siz nasılsınız? Yani sancın yok değil mi? Her şey yolunda mı?

-İyiyiz...

-İyi! 

Yemek böyle kısa kısa atışmalarla geçtikten sonra ikisi de odalarına çekilmişlerdi. Fazla konuşmuyorlardı ama aynı çatı altında gergin halde olmak sinir bozucuydu. Yatakta dönüp dururken tüm gün uyumuş olmasının kaçınılmaz sonucunu yaşıyordu Sude. Uzun süre dönüp durmuştu, Koray ile aynı çatı altında yalnızdılar, farklı hissediyordu. En sonunda Nuran Hanım'ın her gece hazırladığı ballı sütünü yapmak için mutfağa geçti. Kafasında kurduklarından uzaklaşmasına, gevşemesine yardımcı olabilirdi.

Hafif hafif karıştırırken bardağını Koray da mutfağa gelmişti. Üzerinde spor bir tişört ve neredeyse belinden düşen bir eşofman altı vardı. Hafif telaşlı, şaşkın hali çok güzeldi. Sanki tetikte bekliyormuş gibi hızlı hızlı konuşmuştu. 

-Bir şey mi oldu? Niye kalktın?

-Bir şey yok uyku tutmadı! Nuran Hanım süt hazırlıyordu her gece ondan hazırlıyorum kendime, uyandırdım mı seni?

-Yok film izliyordum, istersen gel sende! 

Koray düşünmeden teklif ederken film izlemeyi Sude ne demesi gerektiğini bilemiyordu. Kalbi ve gururu arasında sıkışıp kalmıştı. Elinde sıkı sıkı tuttuğu sütün üstünden gergince parmakları ile oynuyordu. 

-Bilmem ben... 

-Merak etme seni rahatsız etmem!

-Ondan değil... Yani, iyi tamam... Çok arada kalmıştı ama şimdiye kadar tartışmamışlardı çok, belki katlanabilirdi...