My Teacher is My Husband

Chapter 41

Brie's POV

Kasalanan ko ba ang lahat ng nangyayari ngayon? 'Di ko naman alam na pupunta si trish sa office ko. 'Di ko din naman alam na hahalikan niya ako.. 'Di ko rin 'yun sinasadya na makita niya 'yun.. Hays.. Cloud umuwi ka na please.. Kung nasaan ka man. Nag aalala na ako.

"Kailangan nating hanapin si cloud" sabi ko. Sabay tingin sa kanilang lahat.

"Saan naman natin siya hahanapin brie? Ni tayo nga hindi natin alam kung nasaan siya?" Sabi naman ni jayce.

Saan nga ba namin siya hahanapin?..
Kasalanan ko 'to eh.. Kainis!!

"Mag-tanong tanong tayo.." 'Yun lang ang naiisip ko. Sa ngayon.

"Sasabihin ba natin 'to kay tita at tito?" Sabi ni loraine. Shit! Paano ko ito sasabihin sa magulang ni cloud?

"Hindi ko alam? Natatakot akong sabihin baka kamuhian nila ako" napayuko na lang ako.

"Hindi 'yan brie. Basta ipaliwanag mo lang ng mabuti" sabi ni ezekiel.

"Hays.. " pagbuga ko ng malalim.

"Tatawagan ko na sina tito at tita para malaman nilang nawawala si cloud." Sabi ni loraine. At tinawagan na si tita at tito.

"Tatawag naman ako ng police para makatulong rin" sabi naman ni yasser.

"Ako? Siguro lilibangin ko na lang muna ang anak mo. Kasama si dave, john, at ezekiel " sabi ni jayce at umakyat na silang lahat sa kwarto ni babylex.

Oo nga pala si babylex?! Paano ko i-eexplain sa kaniya ng tungkol dito? Baka pati siya magalit sa akin?.. 'Di ko rin naman masisi ang anak ko..

"Brie, basta tatagan mo lang ang loob mo. Alam kong mahahanap din natin si Cloud. Alam ko namang 'di naman 'yun inaasahang mangyari diba? Dapat nga magalit ako sayo kasi nangyari ang ganung bagay na dapat hindi nangyari pero, imbis na magalit ako 'di ko nagawang magalit kasi naiintindihan kita bro! Dati teacher ka lang namin pero ngayon tropa ka na namin! Mahahanap din natin si cloud" sabi ni paul at tinapik ang likod ko.

"Salamat paul" sabi ko. At ngumiti ito.

Hays.. Sana makita na kita ngayon cloud. I miss you i want to hug you righr now and say sorry for what you see earlier. Hays..

Cloud's POV

Andito pa rin ako sa hospital. At andito pa rin si chester sa tabi ko. Pinagmasdan ko lang siyang natutulog sa tabi ko. Nakakaawa naman ito natutulog ng nakaupo.

"Hey, baka matunaw ako niyan!" Sabi nito habang naka pikit. Ang lakas naman ng pakiramdam nito.

"Baliw! baka matunaw?" Sabi ko at tumawa. Bigla itong nagmulat ng mata at nagkatitigan kaming dalawa. Umiwas ako ng tingin.

"Gusto mo na bang umuwi?/Mukhang inaantok ka pa ah?" Sabay naming tanong. Nagkatitigan pa kami. Umiwas na ako ng tingin.

"Hindi ah, nakapikit lang ako kanina relax lang hindi ako na tutulog" sabi nito.

"-- ikaw? Kailan mo gustong umuwi. I mean, lumuwas ng bansa?" Tanong pa nito.

"Ngayon na mismo. Gusto ko munang magpakalayo-layo chester." Sabi ko habang nakayuko.

"Sige, mag papabooked na ako ngayon para maya-maya ay okay na." Sabi nito at inopen ang cp.

"Hmm.. Sige. Salamat chester. After how many years. 'Di ko aakaling nandiyan ka pa rin sa tabi ko." sabi ko at humiga ulit.

"Walang anuman cloud basta ikaw. Uhm... Cloud? Paano ang batang dinadala mo?." Naiilang na tanong sa akin nito. Hays.. Ewan, hindi ko pa alam.

"Di ko pa alam chester. Basta ang iniisip ko muna ngayon ay gusto kong magpakalayo layo muna dito." Kibit balikat kong sabi. Disidido na akong
Umalis dito sa bansa.

"Hmm.. Sige. Wait lang io-out lang kita dito. Tapos, ayusin mo na ang mga gamit mo. Okay? Nakapag-booked na nga pala ako at ang oras ng flight natin is... 6pm?. Yah! 6pm." Sabi nito at chineckang cp niya.

"Hmm.. Sige. Salamat talaga chester" nakangiting sabi ko at tinanguan lang ako nito. Umalis na siya.

At ito ngayon nililigpit na ang mga gamit ko. I don't know kung bakit may mga gamit ako dito?. Siguro binili niya ito?.. Ay ewan.

"Are you done?" Nagulat ako ng bigla siyang mag salita.

"What the hell, chester. Ghad!" Napahawak pa ako sa dibdib ko. Sa sobrang gulat.

"Haha! Sorry kung nagulat kita" sabi nito.

"Nah! It's okay." Sabi ko at sinara na ang zipper na bag na daladala ko.

"I think you're done?" Tanong nito.

"Yes, i'm done na chester. By the way thank you" ngiting pasasalamat ko sa kaniya.

"Your welcome. Basta ikaw, malakas ka sa akin eh. So, let's go?" Sabi nito at inakbayan ako. Tumango ako. Naglalakad na kami palabas ng hospital. Paglabas namin pumunta na kami sa parking lot at pinuntahan namin ang kotse niya pinasakay na niya ako.

We're on our way. Papunta sa bahay nila.

"Hmm... Kamusta sila tita chesil at tito lester?" Tanong ko habang tinitignan ko siyang nagmamaneho at seryosong nakatingin sa daan.

"They're fine." Sabi nito. Pero 'di pa rin inaalis ang tingin sa daanan.

"Oww.. I see. Kanina pa kitang kasama pero 'di ko pa ito na tatanong. So, how are you? Do you have any girlfriend.. Ayieee. I'm sure na meron na. Sa gwapo mo ba namang 'yan? 'Di na nakakapagtataka" tumatawang sabi ko. But suddenly. He shake his head. Saying na wala. But why?

"Di nga, seryoso?" Gulat kong sabi.

"Wala nga! Seryoso ako." Ay weh? Wala talaga?.

"Eh? Kahit dati wala pa?" Di pa rin ako makapaniwala eh.

"Oo nga, alam mo kasi cloud. May babae akong hinihintay dati at mahal ko ng sobra. But, ng pag uwi ko dito sa pinas. Nagkita ulit kami kaso.. May asawa na siya at may magiging anak na..." Malungkot na saad nito.

"Kawawa ka naman chester. Sinu ba 'yung babae?. Ikaw kasi! Wala ka kasing sinasabi o shi-ne-share man lang g'an" sabi ko. Bigla itong tumingin sa akin at tumitig.

"Xjsd" huh? 'Di ko narinig?.

"Huh? Ano 'yun? 'Di ko kasi na rinig eh" kamot ulo kong sabi.

"Wala" sabi nito at tumingin muli sa daan habang nagmamaneho.

Pero sino kaya 'yun? Swerte naman niya... Hays.. Ewan!

To be continued