Revenge to the BadBoy

24.1 Ορφέας

"Έχεις σκεφτεί τι θα δηλώσεις;" ρωτάω τον πανηλίθιο φίλο μου την ώρα που καταβρόχθιζε ένα μπέργκερ. "Ιδέα δεν έχω, κάτι οικονομικό λογικά. Ότι πιάσω" γελάει και μασουλάει το φαγητό του.

"Δεν σε ρώτησα αυτό ρε ηλίθιε. Ποια πόλη εννοούσα" του ξεκαθαρίζω την ερώτηση μου και τότε τον ακούω να βγάζει ένα επιφώνημα. "Μάλλον Θεσσαλονίκη. Δεν έχω όρεξη να είμαι εδώ οπότε για εκεί την κόβω" μου δηλώνει και το σκέφτομαι για λίγο. Η σχολή μου έχει κι εκεί παράρτημα, από οικονομική πλευρά έχω ένα διαμέρισμα εκεί, άρα δεν είναι κακή ιδέα.

"Υπολόγισε με μέσα" αποφασίζω και κολλάμε τα χέρια μας. "Α σιχαμένε σκουπίσου είσαι γεμάτος μαγιονέζα" γκρινιάζω και σιχτηρίζω για αυτό που μόλις έκανα. "Ρε μαλάκα δεν σου έχω πει ότι όταν τρώω δεν προσέχω; Άσε με να το χαρώ" έπιασε το νερό δίπλα του και συνέχισε σαν τίμιο γομάρι το φαγητό.

"Εγώ σε προειδοποιώ πάντως, αν δεν σταματήσεις να τρως σε λίγο θα σε λένε 'Ο Έκτορας ο μπυροκοιλιάς!'"γελάω και πλέον με βρίζει ασύστολα. "Άντε χέσου ρε μια χαρά κορμάρα έχω, για αυτό με θέλουν όλες" απαντάει το ψώνιο και δηλώνω τη δυσαρέσκεια μου με ένα επιφώνημα. "Ε όχι κι όλες!" υποννοώ και σοβαρεύει επιτέλους. "Σου έχω πει ότι δεν θέλω να συζητάω αυτό το θέμα. Προσπαθώ να χτίσω μια σχέση εμπιστοσύνης με την Άννα μέχρι να το πάω στο επόμενο στάδιο" μου εξηγεί θυμωμένος.

"Τι χτίζεις μωρέ; Εσύ όλο κατεδαφίζεις! Πήγαινε μπροστά της, πες της 'Άννα σε γουστάρω' να τελειώνουμε! Τι περιμένεις δηλαδή;" του βάζω τις φωνές και συμμαζεύεται λίγο. Επιτέλους, πρέπει να μάθει να φέρεται σαν σοβαρός άνθρωπος αν θέλει να αποδείξει στην Άννα ότι είναι άξιος να είναι δίπλα της.

Μπορεί οι προηγούμενες γκόμενες του Έκτορα να ήταν τίποτα χαζές και να τις ένοιαζε μόνο να φασωθούν κι έξω από την πόρτα, αλλά η Άννα δεν είναι έτσι. Και από τη στιγμή που ερωτεύτηκε μια τέτοια κοπέλα πρέπει να μάθει να συμπεριφέρεται ως ενήλικος. Και καιρός ήταν δηλαδή, τι καλύτερο από το να βρεις μια τέτοια κοπέλα! Τυχερός είναι, μόνο που δεν λέει να το καταλάβει.

"Εκείνο το στικάκι τι έχει μέσα;" τον ρωτάω για το αντικείμενο που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι. "Είναι μια έκπληξη για την Άννα όταν αποφασίσω να της πω ότι τη γουστάρω. Δεν είναι έτοιμο ακόμη, θέλει μοντάρισμα και τα σχετικά οπότε κάθε Τετάρτη πάω μετά το σχολείο στην αίθουσα της πληροφορικής που μένει ανοιχτή και το επεξεργάζομαι" μου ανακοινώνει και νιώθω έκπληκτος! Δεν το πιστεύω! Αυτό το χαζοχαρούμενο τελικά έχει δαγκώσει κανονικά τη λαμαρίνα! "Μπράβο φίλε μου, χαίρομαι πολύ για σένα! Άντε και μια καλή κοπέλα και για μας!" ξεφυσάω γελώντας.