Revenge to the BadBoy

13

Νοέμβριος.

Κουραστικός μήνας, έχω να κάνω τόσες δουλειές...ούτε εγώ η ίδια δεν είμαι σίγουρη αν θα καταφέρω να τις φέρω εις πέρας.

Να διαβάσω για τον ρόλο της παράστασης, να βγω για μια βόλτα με τα κορίτσια, να πάω στα μαθήματα φωνητικής μου και να αλλάξω παντελώς τον Έκτορα...

Ποιο είναι το πιο δύσκολο;

Ακούω το τηλέφωνο μου να δονείται και ελέγχω στα μηνύματα μου.

Αννα έχω μια ωρίτσα κενή, πάμε για καφέ;  διαβάζω από την Αριάδνη και αμέσως ετοιμάζομαι. Φοράω το ένα από τα πέντε ίδια τζιν που διαθέτω και ένα απλό φουτερ που έχω πάρει από τον ξάδερφο μου και πηγαίνω προς τη γνωστή καφετέρεια που έχουμε κοντά στη γειτονιά. Εκεί βρίσκω την Αριάδνη με τα ρούχα που φορούσε από το πρωί στο σχολείο και την τσάντα του φροντιστηρίου στη διπλανή καρέκλα.

"Καλωσήρθες!" μου χαμογέλασε και έβαλε την τσάντα της στο πάτωμα. "Για πες μου λοιπόν τα νέα σου, πως τα πας με το διάβασμα;" τη ρωτάω καθώς προσπαθώ να κάνω νόημα στο σερβιτόρο ο οποίος μόνο από τη δική μου πλευρά δεν κοιτάει. Hello? I am here!

"Ε, δύσκολα...πρέπει να μάθω πολλά πράγματα απέξω και το χειρότερο είναι ότι μισώ αυτό το σύστημα! Αλλά τι να κάνω, θέλω τη σχολή! Κατά τα άλλα, λίγες ασκησούλες και τα πηγαίνω καλά σε αυτές...εσύ τι νέα έχεις;" την ακούω που ξεφυσάει δίπλα μου και της δίνω ένα συμπονετικό χαμόγελο.

"Δεν μπορώ να σου πω ότι σε καταλαβαίνω Αριάδνη, γιατί δεν μπορώ να σε καταλάβω. Από τη στιγμή που δεν το περνάω η ίδια δεν θέλω να σου λέω ψέμματα. Εγώ τα πάω πολύ χαλαρά, κάνω τα μαθήματα φωνητικής μου, εξασκούμαι και στην υποκριτική αλλά ταυτόχρονα πρέπει να κάνω και πρόβες με τον καταραμένο για εκείνη την παράσταση το Δεκέμβρη. Οπότε.." λέω αφού σηκώνω τα χέρια μου με μανία βλέποντας το σερβιτόρο κοντά μου. Ευτυχώς με βλέπει και πλέον έρχεται προς το μέρος μου.

"Γεια σας! Τι θα πάρετε;" α έχει μια μελωδική φωνή. Και τώρα που τον προσέχω...Απαπα! Μοντέλο του Calvin Klein είναι!

"Εγώ θέλω ένα χυμό πορτοκάλι και εσύ Άννα τι θέλεις;" με πιέζει η Αριάδνη βλέποντας ότι έχω σκαλώσει με το νεαρό...κακούργα.

"Φρέντο καπουτσίνο γλυκό με κανέλα" διευκρινίζω και εκείνος μου δίνει ένα γλυκό χαμόγελο. Άτσα!

"Από οτι κατάλαβα δεν τον καλούσες εδώ για να του ψήσεις τα χείλη;" με κοροιδεύει η Αριάδνη και της ρίχνω ένα άγριο βλέμμα. Εγώ; Που προσπαθώ έναν αιώνα να τον κάνω να έρθει εδώ!!