CEVAPSIZ | Yarı Texting

BÖLÜM 8

"Fakat işte ballı meyveler
Dallarında olgun, diri duruyor.
Koparılmadan düşeceklerdi toprağa
Biraz daha gecikseydin eğer...

Özdemir Asaf"

💙💙💙

Sona yakındı ama bir başlangıç istiyordu. Henüz hiç yaşamamıştı fakat yıllardır yaşamanın yorgunluğu da vardı üzerinde.

Vuslat'ın ismi yazıyordu telefonunun ekranında. Vuslat onu arıyordu ve Asya ikinci kez onun sesini duyacaktı. Bu onun için anlatılamayacak kadar büyüktü. Elleri titriyordu. Söyleyeceklerini kafasında toparlamıştı ancak şu an hiçbirini hatırlamıyordu sanki.

Vuslat'ı daha fazla bekletmek istemedi. Telefona cevap verdi.

"Vuslat?"

Vuslat'tan ses gelmedi. Bekliyordu. Asya sesini tanımaya çalıştığını düşündü. Acaba hatırlıyor muydu?

"Orada mısın?"

"Evet... yani duyuyorum seni."

O sesi yeniden duymak heyecanlandırmıştı. Asya gülümsedi. "Aramanı beklemiyordum..." demekle yetindi.

"Mesajlarda kafamı çok güzel karıştırdın. Bizimkilerden biri olduğunu düşünüyordum. Fakat sesin..."

"Değilim," diye atladı Asya. "Gerçekten çevrendeki insanlardan biri değilim. Daha önce hiç görmedin beni. Ben de seni görmedim tabii..."

"Tanımadığın bir insana neden bu şekilde mesajlar atıyorsun peki?" dedi Vuslat merakla.

"Çünkü birine ihtiyacım var."

Vuslat derin bir nefes aldı. "Daha açık konuşur musun?"

Asya sakince sırtını yatağın başlığına dayayarak oturdu. En başından her şeyi anlatacaktı ona.

"Yalnızım ben... Yani demek istediğim etrafımda bir çok insan var fakat kimsem yok. Sanki görünmezim, kimse fark etmiyor beni. Birileri yanımda olsun istiyorum. Sesimi duyurabilmek istiyorum. Annem ve babam var. Yoklar ama var. Aynı evin içindeyiz ama odamda ölsem cesedimi birkaç gün sonra bulurlar ki o da kokudan olur zaten." Güldü Asya haline. Vuslat sessizdi.

"Okulda da durum aynı. Beni umursayan birileri yok. Sınıfta yokmuşum gibi davranıyor herkes. Konuşmaya çalıştığımda yanımdan kaçanlar oluyor. Ben kötü biri değilim bu arada. Gerçekten. Onlar beni istemiyor sadece," dedi yeniden gülerek.

"Üç hafta kadar önce tavanımı izlerken aklıma bir şey geldi. Rastgele numaralar tuşlamaya başladım. Neden bilmiyorum fakat insanların görünüşlerinden çok sesleri ilgimi çekiyor. Bu yüzden seslerini duymak istedim. Sürekli aradım birilerini. Kimi aradığımı bile bilmiyordum. Sadece sesinden etkilenmek istedim. Sonra pes ettim çünkü bulamadım. Pes etmişken bile kendimi kandırıp bir numara daha tuşladım. Sendin o." Sustu ve derin bir nefes aldı. Vuslat hâla onu dinliyordu.

"Sesini duyduğum an yeniden doğduğumu hissettim. Aradığım ses sendin Vuslat. İsmini de o gün söyledin bana. Durum bundan ibaret. Birinin yanımda olmasını istiyordum ve seni buldum. İstemezsen anlarım. Umudum olmanı istiyorum fakat bunun için seni zorlamayacağım. Tuhaf buluyor olabilirsin beni."