Kung di mo magagawa yun, tatalsik ka.

Heto na.

Run talia, run!

Then I bumped onto something.

Natalo ako.

Natalo ako sa pagtakbo.

Di pa rin ako dumidilat kasi alam kong maari akong tumalsik sa mga gulong sa harap ko.

"That's nice." Sabi ng kung sino.

Nagsasalita na pala ang gulong?

Dumilat naman ako.

Nagulat ako sa nakikita ko ngayon.

Matigas pala ang chest nito?

"Stand up at tumakbo ka ng pabalik-balik sa buong obstacles." Sabi nya.

"And why don't you run over there? Ano kami lang mapapagod?!" Sigaw ko.

My patience to this man is so short. Ewan ko.

"Kakatapos ko lang, see this sweat?" Sabi nya.

So mas nauna sya saakin?

"Oo, mas nauna akong makarating sayo, di mo lang napansin kasi naka-pikit ka." Sabi nya.

Is he some kind of mind readers?

"I'm not a mind reader. Talagang mabilis lang basahin ang mukha mo." Sabi nya.

Ok, my blank coldly stare is slowly fading.

"Takbo ka na ulit." Sabi nya.

At tumakbo na nga ako nang tumakbo.

***

"Paunahan tayo ano?" Sabi nung lalaki.

"Sige ba!" Sigaw ng babae.

"Let's see if you can reach me." At tumakbo na nga ng tuluyan ang lalaki.

***

Napapikit naman ako sa nag-flash back na memory.

Bakit ba ngayon pang may training kami?

"You okay?" Tanong ni Calissa.

"Y-yup." Sabi ko sakanya.


Hanggang sa pinatigil na kami ng hinayupak na leader namin.

"Pahinga muna tayo para makaligo na rin kayo mamaya. It's already 6:30." Sabi nya.

Wow ha.

Ang tagal naming tumakbo.

Three hours and thirty minutes.

"Tara, upo tayo sa may bench." Sabi ni Red.

Napapansin ko lang na panay ang pagdikit ni Nathalie at Red sa isa't isa.

Nerd BUT AIN'T Weird (COMPLETED)Where stories live. Discover now