Twisted and Turned. { NashLene }

TAT. [ 22 ]

"Tissue, Shar oh." inabutan ako ni Sofia ng tissue na agad kong tinanggap.

"Okay ka lang?" tanong niya sa akin.

I wiped my tears and shook my head. "Oo."

"Ha? Umiling ka tapos okay ka lang?" naguguluhang tanong ni Sofia.

"Hindi ko rin alam kung okay ako, Sof. Naguguluhan din ako." I said.

Hindi nagtagal ay lumapit sa amin si Direk Mac. Inihanda ko na ang aking sarili sa apoy na ibubuga niya sa akin.

"Job well done, Shar." aniya at tinapik pa ang aking balikat.

Ha? Pinuri niya ako kahit na may ginawa akong out of the script?

"Po?"

Ngumiti siya sa akin. "Ang galing nong pa-iyak-iyak effect mo. It made the scene magical."

"Ah. Salamat po." ngumiti rin ako ng alangan. Wow, who would've thought that my unprofessionalism would turn as an advantage?

"Pahinga muna kayo, then proceed tayo sa next scene." aniya bago kami iniwan.

Ang sunod na pinuntahan ni Direk ay si Nash. Tinapik din niya ang balikat nito at pinuri. I immediately peeled my eyes off of him and asked Sofia to join me in my dressing room.

Walang Donny ang sumalubong sa amin pagdating sa dressing room. Subalit isang bouquet ng rosas ang nakapatong sa aking folding bed. Napasinghap si Sofia nang makita iyon. Agad ko itong kinuha at binasa ang card na nakadikit doon.

Thanks for earlier. To more moments like that in the future.

Donny x

"Anong sabi? Patingin nga." akmang aagawin ni Sofia sa akin ang card ng agad ko itong itinago sa aking bulsa.

"Wala." I said and passed her the bouquet. "Pakilagay na lang sa vase, Sof."

I dived on my folding bed and immediately closed my eyes. Gosh, hindi pa nangangalahati ang araw na ito pero ubos na ubos na ako. I need me some power nap.

"Idlip muna ako Sof ha? Gisingin mo na lang ako kapag taping na ulit." I mumbled as I made myself comfortable.

"Oo na madam." was the last I heard before I drifted to sleep.

I woke up to a muffled shar. I stretched before opening up my eyes. The first person I saw was Sofia, who was all over the room. May mga inaayos ito sa bag ko. Sa sobrang pagod ay hindi ko magawang tuluyang buksan ang aking mga mata.

"Anong meron, Sof?" I mumbled while forcing myself to wake up.

"Pack up na daw sabi ni Direk." sagot niya habang abala pa rin sa pag-aayos ng aking mga gamit.

Doon na ako tuluyang nagising. I sat up from my bed.

"Ha? Bakit daw? Akala ko may scene pa?" naguguluhan kong tanong.

"Sumama kasi pakiramdam niya. Bukas na lang ulit daw." Tugon ni Sofia sa akin.

Napangiti ako. Yes! To more sleep for me. Hoy, baka sabihin niyo nasisiyahan ako dahil nagkasakit si Direk ha? I'm happy dahil wala siya, hindi yung fact na may sakit siya. Sa pagod ko ngayon, I really need a long and deep sleep.

I grabbed my phone and sent a get well soon text to Direk, before lying down again.

"Mamaya na tayo umuwi, Sof. Tulog muna ako." I mumbled and closed my eyes again.

"Sige."

Naalimpungatan ako sa tunog ng aking deadbatt na cellphone. I lazily opened my eyes and scanned the room. Wala na ang mga bag ko pati na rin si Sofia. Where did she go? Kunot noo akong tumayo at naghanap ng charger sa handbag ko.