Twisted and Turned. { NashLene }

TAT. [ 17 ]

Drifting

"Three... Two... One... Rolling!" count down ng direktor sa amin.

The small group of viewers inside the studio kept quiet and stared at the stage. The lights that shined our faces were so bright I feel like I'll be blind any minute. I maintained my smile and composure even though I badly just want to close my eyes.

There was some sort of show introduction that was shown on the screens. Nag-ingay ang mga tao nang ipinalabas ang mukha namin doon.

"Ang kanilang pagbabalik ay inabangan ng sambayanan, ngayong pinagtambal muli sila, sila ba'y tatangkilin pa rin ng masa? Let us all welcome, NashLene!" the host of the show introduced.

Nagpalakpakan ang mga tao at ngumiti ako at kumaway sa kanila. Mga banners at tarpaulin na may larawan at pangalan namin ni Nash ang pumuno sa studio. I felt a warm feeling embrace my heart. Ang supportive talaga ng aming mga fans.

Nang humupa na ang tilian at palakpakan ay binalingan na kami ng host. Nabrief na kami ng mga staff ng show sa mga itatanong niya sa amin kaya handa kaming dalawa. Sinulyapan ko si Nash sa aking tabi na abot-tenga ang ngiti sa aming mga tagahanga. The bright lights of the studio doesn't compare to the brilliance of his orbs.

"Kamusta Nash, Sharlene?" magiliw na tanong ng host sa amin.

Itinapat ni Nash sa kanyang bibig ang mikropono upang sumagot, "Medyo pagod pero dahil sa ingay nila ay napawi lahat." he said referring to our fans.

Umani iyon ng isang dumadagundong na tilian. Ngumiti na lamang ako sa kanila. Halinhinan kami ni Nash sa pagsagot sa mga tanong. It was the usual questions. It bored the hell out of me, but thanks to fans' reactions, they kept me sane.

Nang matapos ang show ay lumapit muna kami sa aming mga fans para makipagselfie at mangamusta. After our small meet and greet, the two of us went backstage.

Si Sofia at Julian ang bumungad sa akin sa likod. The usual abutan ng tissue at water bottle happened.

"Sa next show naman kayo magpopromote." Ani Sofia habang hawak-hawak ang isang box ng tissue.

"Mamaya pa 'yun diba? We get to rest for a while, right?"

Ang susunod na palabas kasi ay mamaya pang tanghalian. Wala pa akong tulog mula kagabi kaya hinahanap-hanap ng aking katawan ang tulog.

"Oo. Pwede ka pang umidlip kahit saglit." Sagot ni Sofia.

Thank god.

"Girl, may text ka." Inabot ni Julian sa akin ang aking telepono.

I had 13 messages from one person: Donny. Isa-isa ko iyong binasa. Napapangiti ako sa mga mensahe niya sa akin. Kahit papaano ay naibsan niya ang aking antok at pagod.

Kami lang kasi ni Nash ang magpopromote muna. Sa mallshows at media conference sa susunod na araw pa namin makakasama ang iba.

Kahit nakakapagod, I missed taping. Namiss ko iyong kulitan namin habang breaks, yung inside jokes namin. But I do know that it's just a week, babalik at babalik kami uli.

Nang marating ang dressing room ay agad akong nagpalit ng damit upang maging komportable naman ako habang umiidlip. Inayos ni Julian ang aking folding bed at unan habang abala ako sa pagbibihis.

When everything was set, I dived on the folding bed to sleep.

Ginising nila ako isang oras bago ang show para makapaghanda. Sumasakit ang ulo ko habang inaayusan nila ako. Damn, sleep made things worse for me.