Twisted and Turned. { NashLene }

TAT. [ 22 ]

Alone Together

Hindi ko alam pero sinunod ko ang utos ni Nash sa akin. I brushed my teeth for the nth time that day and gargled bottles of mouth wash before returning on set. Siyempre, dahil ako naman ang may kasalanan ay ako na lang ang mag-aadjust, para sa ikakatahimik naming dalawa.

"Ano raw ang problema ni Donny, Shar?" bungad sa akin ni Direk Mac pagdating na pagdating ko sa set.

Medyo natigilan ako sa kanyang tanong dahil hindi ako prepared sa isasagot sa kanya. Hindi ko naman pwedeng sabihin na pumunta dito si Donny para lang unahan si Nash. They'll flip, if they knew.

"Uhh, may emergency lang na ipinaalam si Donny sa akin, direk." pagrarason ko.

Shit for sure may follow up question ito.

"Anong emergency?" Direk asked, his brow raised.

Sabi na eh!

"Emergency sa condo ko po. Bigla kasing nag-on ang smoke detector kaya basang-basa po lahat ng gamit ko doon." Gosh, I'll be burning in hell with all these lies I'm spouting.

"Paano niya nalaman? Magkalapit ba kayo ng unit?"

Hindi ba talaga matatapos 'to? Nasa investigation room ba ako? Bakit sunod-sunod ang mga tanong niya sa akin?

"Opo."

"Oh," aniya with matching tango-tango pa. "Sige na, let's get back to taping na." at naglakad na ito pabalik sa kanyang upuan.

As difficult as it may seem, inulit namin ang lahat mula sa simula. I had to stare at Nash again and hold his hand again. And this time, matutuloy na talaga ang kasuklam-suklam naming scene. Mabuti rin at hindi siya sumali sa q&a portion ni Direk Mac, dahil alam kong mas gugulo lang ang lahat kapag sumawsaw pa siya.

Kahit na hindi kami bati ni Nash, I still trust him. Hindi siya ang tipo ng tao na nagkakalat ng chismis, kaya alam kong ligtas ang nangyari sa amin ni Donny kanina.

Professional mode on ako nang mag-umpisa na kaming magtaping. I left our misunderstandings outside the door and came as a different person. Mahirap, pero sa tagal ko sa industriya, nalaman kong wala nang iba pang paraan kundi ang magpakunwari at maging propesyunal.

Katulad kanina ay dahan-dahan niyang inilapit ang kanyang mukha sa akin. I slowly closed my eyes and anticipated for his kiss.

I froze on my feet when his lips finally met mine. Ramdam na ramdam ko ang bolta-boltaheng kuryente na dumadaloy patungo sa akin mula sa kanyang labi. I wanted to push him away, because I did not like how it was making me feel. His kisses just reminds me of the years I spent yearning for his love. The years I spent crying and hurting over him.

Hindi ko napigilan ang pagtulo ng aking luha sa sobrang sakit. Our kiss was long and painful. Mababaw lamang iyon pero pakiramdam ko ay naabot ng kanyang mga labi ang aking kaluluwa.

We separated when we were breathless, but our foreheads still touching. He stared deeply into my eyes and said. "I love you."

May tumulo muling luha mula sa aking mata. "I... love you too." tugon ko. I could hear my heart breaking upon uttering those words. How melancholic. Before, I could kill just to be able to exchange these three words with him.

We stared at each other for a few more seconds before we finally heard Direk Mac's cut.

Agad akong lumayo sa kanya at pinunasan ang aking mga luha. Shit. Baka pagalitan na naman ako dahil out of the script iyong pag-iyak ko. Bakit ba kasi hindi ko magawang maging professional?