Alpha Omega

Stronghold

It was Cesia's.

She was counterattacking Eris.

"She's controlling the mist?" narinig ko si Kara.

"Yeah... at di rin natin siya makikita. Kahit gamitan pa ng trance." sagot ni Art.

"That's because only I can see through you demigods." boses ni Eris ang narinig namin.

Suddenly, I felt a stinging pain on my shoulder.

Shit.

"Can we take cover? May blade atang sumaksak sa'kin for Gods' sake!" I burst out of pain.

Dinamdam ko muna ang matulis na bagay sa balikat ko. I figured out isa ito sa blades mula sa pakpak ni Eris. Napangiwi ako sa sakit nang tanggalin ko ito.

"Okie. So may katawan ng giant sa likod. Three steps lang. Magtago muna tayo." Art informed.

Sinunod namin ang sinabi niya. I felt the body and managed to get behind it. Gods. Ang hirap hirap nito. Wala akong nakikita.

I ate one of the gems from the bracelet. I'm at my point already. Dalawang buto na ang nabali ko including one rib. Idagdag mo pa ang lason mula sa pakpak ni Eris. Whatever this is, it's making my head ache.

"May iba pa ba tayong plano?" reklamo ni Chase. "Mahahanap rin niya tayo dito."

"She has the full advantage, Art." dagdag ni Kara.

"Ahh... nakalimutan kong sabihin sa inyo.." nagliwanag ang mga kamay ni Art kaya napalingon ang lahat sa kanya. "may dalawa pa tayong kasama.. yung isa kasi, may in-depth sight."

In-depth sight? Anong klaseng ability yan?

"Eris."

Wait what.

"What the fuck." puna ni Dio.

"I see... you're alive."

"Akala mo siguro masisira ang propesiya ni Rhea dahil nalinlang mo ako?"

The voice sounded VERY VERY familiar. Sino nga bang makakalimot sa kanya? Not me. That voice belongs to a person I hated so much. Ang dahilan ng unang digmaan na nangyari sa Academy.

"Sasabihin ko sa'yo Eris, all of this is useless. They can't see you. But I can."

Narinig namin ang halakhak ni Eris. By then, all of the mist vanished at bumalik na sa dati ang paningin namin.

Phew.

I turned around to see where the voice came from. At tama nga ang hula ko. It was Kaye. Though may napansin akong nag-iba sa hitsura niya. The most striking, was her eyes.

"Very well then." with an invisible force, Kaye was thrown out of sight.

"A few minutes past and Gaia will be able to move her body." tumingin siya sa'min. "For now, let's make the best out of the spare time."

She summoned a throne in the middle of the area. Naghihintay lang kami sa next move niya.

But she didn't get to move.

Mula sa likod niya, lumabas si Hialus.

"To be continued..." Chase mumbled.

Sumunod ang lima pang nilalang na kasing laki niya.

Oh wait. Did I say five?

I was kidding.

They were twelve.

They were fucking twelve.

"Come, meet her children." a smile spread across Eris' face.

Hindi talaga matatapos ang digmaan na'to, ano? Tsk.

Bumaba ang mga mata ko sa nag-aapoy na espada sa kamay ko.

Biglang tumalon sa harap ko ang isa sa mga leviathans... fully armored. May espada rin siya and it was flaming... kinda like mine.

"Copy cat." sinangga ko ang weapon niya. "Who the hell made that?"

"Me." sagot niya sending another thrust to my left. Madali naman akong nakaiwas. Maliban sa bahagi kung saan bumalik ang espada sa kamay niya.

Hmm. This is interesting.

Tingnan ko ang punit sa damit ko.

With one flick, he sent my sword off my hand. I was caught off guard at muntikan na rin niya akong mahiwa horizontally if it wasn't for Kara's shield that distracted him.

"Alright." Humihingal ako. "Sayaw tayo."

Slowly, I felt the burning sensation crawl from under my skin. My eyes were blood red.. I know pero wala lang ito sa galit na nararamdaman ko ngayon.

The leviathan took another swing. Hinadlangan ko ang blade gamit ang braso ko.

I just hope Ares is watching.

Tinulak ko ang blade sending a wave of phoenix energy. Natumba nga siya pero saglit rin siyang nakabangon.

I summoned two spears on both my hands and lunged straight towards his chest. Unfortunately, hindi ko alam na impenetrable pala ang armor niya so I ended up flying.

Gods.

I summoned my red wings mid-air kaya hindi ako tumama sa lupa.

The leviathan made a huge leap which I thought is impossible until now. Nakatanggap ako ng masakit na suntok dahilan na bumagsak ako.

I was running out of breath.

Hindi ako makagalaw nang nakatayo na ang leviathan sa harap ko.

"Hey ugly!"

Nabaling ang atensyon ng nilalang dahil sa tumawag sa kanya. I can't believe it myself too, pero nandito rin ang noo'y nakikita ko lang sa yearbook ng Academy.

It was Matilda.

Kumakaway siya trying to gain his attention.

Four seconds have passed at sapat na 'yon para maibalik ang enerhiya ko.

I was glowing red literally. Saka ko binigyan ng uppercut ang giant. He flew upwards.

I became a phoenix bago pa siya mahulog pabalik sa lupa. Sinalubong ko siya with a vibrating scream that echoed throughout the skies.

Sa laking gulat ko, hinawakan niya ang paa ko at hinatak ako pababa kasama siya.

I struggled for a long time kaya madaling napagod ang katawan ko at bumalik ito sa dating anyo.

"Ria!" narinig ko ang sigaw ni Chase.

I gasped when my back hit something cold.

Dapat wala na akong malay ngayon!

Napagtanto kong hindi ako bumagsak sa lupa but rather, on a blanket of soft and black mud.

Pagkatapos, lumabas mula sa putik ang iilang mga sundalo.

Particularly... skeleton soldiers.

They just literally went straight from the ground.

"Ria." narinig ko ang malalim niyang boses.

I let out a deep breath.

"Good to see you too.. Cal."