|BABY|Taekook

0.7

Taehyung

Gözlerimi yavaşça açtım. Akşam olduğundan kaynaklı oda karanlıktı. Vay anasını... Akşama kadar mı uyumuşum.

Tam yataktan kalkacağım sırada dudaklarımda bir sıcaklık hissettim. Karanlıktan dolayı görmüyordum ve öylece kalmıştım.

Hızla geri çekildim ve ellerimle yatağı yoklayarak telefonumu aramaya çalıştım. Elime ince dikdörtgen prizma birşey gelince onu aldım ve tuşuna basıp açtım.

Buda neydi böyle!? Ben asla kilit ekranımı kendi fotoğrafım yapmam. Bu beni telefonum değil! O zaman kimin telefonu! Yoksa Jungkook'un mu? Yok yaa değildir. Jungkook bu eski fotoğrafı nereden bulacak. Jimin desem.. Hayır oda olamaz. Dalga geçmesin diye bu fotoğrafı ondan saklamıştım. Hoseok hiç hiç olmaz... O zaman benim yanımda kim yatıyor!?

"Uyanmışsın Taehyung.. Telefonumla işin ne?"

Siktir.. Bu ses ..
"Minho?"
"Ta kendisi."
"B-burada ne işin var?"
"Sakin ol Taehyung. Kuzenimi görmeye gelemez miyim."
Ne işi vardı bunun burada?
"Gelebilirsin de Jungkook nerede?"
"Şu yanında yatıp seni süzen çocuğumu diyorsun?"
"Beni süzen çocuk mu? Hayır hayır hasta olduğum için bana bakıyordu."
"Ne çabuk iyileştin hyung."
"Minho susmalısın. Ben Aşağı iniyorum." Tam ayağa kalkacakken bir el bileğimi kavradı ve beni sert bir şekilde çekti. Şuan tam sertliğinde oturuyordum ve sert oturduğum için ağzından bir inleme kaçmıştı.

"Taehyung beni zorluyorsun." Üstünden kalkmaya çalıştım fakat o buna engel oldu. "M-minho biz kuzeniz .. Bu doğru değil.." Sinirle soludu."Kuzen olmasaydık verecektin Ha!?" O sırada kapı tıktıklandı.

"Hyung? İyimisiniz?" Hızla Minho'nun üstünden kalktım ve kapıya ilerledim. Kapıyı açtım. Jungkook meraklı ve masum gözlerle bana bakıyordu. Yarımağız gülümsedim ve geçerken konuştum.

"Birşey yok Jungkook. Minho 'HYUNGUMUZ' beni ""BİRAZCIK"" özlemişte."

EVEEEET hikayeye olay katmaya başladım.

Bu Minho beyimiz. Saçtan yüzü görünmesede YAKUŞUKLU bence.

Okuduğunuz için teşekkürler ♡♡♡