30.BÖLÜM
Seni özledim...
Annemin dedemden kalan uzun süredir de gitmediği bir evi vardı. O evi ne Çağrı nede Kenan ne de üvey babam biliyordu. Oraya gitmeye karar verdik. Aslında annem daha ilk İstanbul'a geldiğimiz andan itibaren diyordu, orayı kimse bilmez oraya gidelim diye ama ben ne kadar kalacağımızı bilmediğimiz için istememiştim. Ama şimdi o eve bize ilaç gibi gelmişti. Hemen evin yakınında bulunan marketten ihtiyacımız olan şeyleri aldık ve eve gittik. Her yerde ananemin ve dedemin anısı vardı. Annem daha kapıdan girer girmez ağlamaya başlamıştı. "Bu eve böyle seninle hırsız gibi gizli saklı mı gelecektim" diyordu. Halbuki ne kadar istemişti ben evlendikten sonra hep beraber burada buluşalım vakit geçirelim. Çünkü burası İstanbul'un o karmaşasından uzak sessiz sakin bir yerde idi. Ama olmadı. Çünkü ben Kenan'ın emrindeydim. Annem biraz ağladıktan sonra gözyaşlarını silmiş "Tamam geçti! Hadi anlat planımızı" demişti. Anlattım kafamdakileri. Çağrı'nın bana çıkarttığı kimliğimi aldım ve telefonumu da evde bırakarak evden ayrıldım. Çağrı'nın iş yerinin olduğu semte gittim. Bir markette girip ücretiyle telefonu kullanmak istediğimi söyledim. Çağrı'nın cep telefonunu aradım. Çok korkuyordum. Ama yapmak zorundaydım.
-Alo! Merhaba Çağrı. Ben Asya!
-Asya!
-Biliyorum bana kızgınsın! Ama seni çok özledim. Hakkında çıkan haberleri de duydum çok üzüldüm.
Bu cümleleri hızlı hızlı söylemiş onun yanımda olduğumu, çıkan o haberlerle benim ilgim olmadığını hissettirmem lazımdı. Beni dinlediğini görünce devam ettim oyunuma.
-Ne söylesen haklısın! Ama biraz kafamı toplamak istemiştim. Özellikle duygularımı tartmam gerekiyordu.
-Peki işe yaradı mı?
-Hem de nasıl? O kadar çok özledim ki seni ve geri geldim. Artık Sinop'ta seni beklemek yetmiyordu.
İşte bu son cümlem çok işe yaramış olacak ki,
-Beni terk ettiğini düşündüm, istemediğini.
-Hayır aksine çok istiyordum. Ama böyle metres gibi olmak gizli saklı yaşamak zoruma gidiyordu. Seni görmem lazım Çağrı şu an senin iş yerinin yakınındayım. Eğer sen de beni istiyorsan gel. İstemiyorsan hayatından sonsuza dek çıkacağım...
आप पढ़ रहे हैं
SUS...!
हॉररBazen yaşadıkları ağır gelir insana. Sorgular durmadan onu, bunu, kendini, yaşadıklarını ya da yaşayamadıklarını. Bu kadar haksızlığı da hak etmedim der kendi kendine. Başkaları iyi şeyleri yaşıyor ya, benim neyim eksik de ben yaşayamıyorum der. Düş...
