SUS...!

SUS...!/28.BÖLÜM

28.BÖLÜM

Vicdanımın sesi...

Metin amcaya ben o aileye yardım etmek isterim ama benim yaptığımı bilmemeleri lazım. Duyulursa peşime düşerler. Bir annem var. Size versem bir miktar para onlara verir misiniz dedim. Olmaz ben alamam kızım. Seninle beraber gidelim mahalleye sen kendin ver dedi. Çaresizce gittim onunla. Kapıyı çaldı. Daha önce tanıştığım o minik kız açtı kapıyı arkasında da annesi. Metin amca, kızım hadi sen içeriye git annenle yalnız konuşacağız deyip bu para verme olayına küçük bir çocuğun şahit olmasına izin vermedi. Çocuk içeriye gidince kadına, bu hanım size yardım edecekmiş. Ben kendi versin istedim. Sen gururlu bir kadınsın bilirim. Kocan rahmetli çok iyi bir adamdı. Çocukların için almak zorundasın. Zaten bu hanım da çocuklarının geleceği için vermek istiyor deyip parayı kadının avucuna koyuverdi. Kadın paranın çokluğunu görünce şaşırdı tabii. Ama bu çok para dedi. Ben de ona başınıza gelenleri duydum. Belki buralardan taşınmak istersiniz yani güvenliğiniz için. O yüzden veriyorum. Babamın vasiyeti idi. Bu parayı ihtiyacı olan birine ver demişti. Ben de onun vasiyetini yerine getiriyorum diye onu rahatlatmak için yalan söyleyiverdim. Aldı tabii. Neredeyse elimi öpercesine. Evet dedi gideceğim buralardan. O adamların ne yapacakları belli olmaz. Çocuklarım için...

O andan itibaren içimde ki o rahatlığı o sevinci uzun zamandır hissetmemiştim. Saki o iki küçük çocuğun hayatlarını kurtarmıştım. Yani verdiğim para böyle kiralık bir evde oturan bir aile için çok para olabilirdi ancak elbet yıllarca yetecek değildi farkındaydım. Ama en azından bir müddet yetebilirdi. Sadece kadına gideceğiniz yeri bence kimseye söylemeyin demekle yetindim ve oradan ayrıldım.

Annem benden haberbekliyordu. Sesimi duyunca rahatladı. Yine de fazla kalma kızım özellikle de omahallede. Belki o adamlarda oralardadırlar dedi. Aynı şeyi metin amca dasöylemişti. Tamam anne hemen yola çıkıyorum dedim.du marketçi -���w�4