The Mafia Boss Wife (Completed)

CHAPTER 5

Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala na nahanap ko na ang ama ng mga anak ko, ngunit hindi ko naman mapigilan mag tanong, sinong tanga ang maniniwala agad sa isang lalaki na kakakilala mo palang? At sasabihin sayong asawa ka niya? Diba isa yong kalokohan. Kung bakit ba naman kasi wala akong maalala.

Napabuntong hininga nalang ako bago ko napagdesisyonan na labas na nang hospital na ito. I'm pretty sure kahapon pa nag-aantay ang mga anak ko. Hindi ko na sila napagtutuunan ng pansin dahil sa kakahanap ko ng impormasyon tungkol sa sarili ko, pati narin nang mga taong panay tawag ng Lynn sakin. The fvck with that name.

Napatingin ako sa pinto nang bumukas ito, nagulat siya nang makita niya na akong nakatayo. Kumaripas naman agad siya ng takbo papunta sakin.

"Hoy Mrs. Vaugh. Okay kana ba? Ba'tka nakatayo? Baka magalit si boss samin neto," nag-aalala niyang saad. Kinunotan ko naman siya ng noo. They look stupid sunod sunoran sa amo nilang baliw.

"Excuse me, Mr. As you can see kaya ko na ang sarili ko, and if you don't mind stop calling me Mrs. Vaughm, I'm going home now, thanks for helping me," mabilisan kong saad bago siya nilagpasan. Nang akmang bubuksan ko na ang pinto nang may naunang nagbukas neto. Pumasok naman ang isa pang lalaki na tauhan rin ata ng baliw nilang boss.

"Don't talk," ani ko bago sila lagpasan, alam kong mag sasalita siya kanina kaya inunahan ko na. Hindi ko na alam ano meron sa mga tao ngayon, masyado silang magulo. Ang gugulo ng buhay nila.

Hindi pinansin ang mga taong panay ang tingin sakin, siguro dahil sa suot kong damit. Oh crap that. Bat ko ba nakalimutan mag bihis muna? Ngayon nag mumuka akong tumakas sa mental neto. So i need to act calm. Kung gusto ko pa makauwi sa mga anak ko dahil baka mamaya may tumawag na pala sa mental hospital sabihi may nawawalang baliw na pasyente.

Nang may makita akong taxi ay agad ko itong pinara ngunit mukang isa rin siya na pinagkakamalan akong balia dahil dere-deritso lang siya na tila walang nakita. Halos sabunutan ko na ang sarili ko sa sobrang pagkainis. Really? Muka ba akong baliw sa itsura kong to?

Kaya wala akong nagawa kundi ang mag antay nalang na may pumarang sasakyan sa harapan ko. As if naman meron sa itsura kong ito.

"Wife!" napalingon-lingon ako nng marinig ko ang boses na iyon. Damn! Akala ko ba hindi ako naniniwala? E bakit ako lumilingon lingon ngayon?

"Siguro nga tama iniisip ng mga tao, totoong baliw na ako," no, no! mariin kong iniling ang ulo sa sinabi kong iyon.

"Damn wife! You're making me worried," nag-aalala nyang sabi, napasubsob sa dibdib niya nang hilain nya ako payakap sa mga bisig nya, halos hindi ko na kayang bilangin ang tibok ng puso ko. Holyshit! Don't tell me may sakit narin ako sa puso bukod sa pagiging baliw? Oh no! Kailangan pa ako ng mga anak ko. Kailangan ko pang makaalala. Seriously what the fvck is wrong with me? Ito ba ang epekto ng pagkasaksak ko?

"Hey what are you thinking? Are you okay? Fvck don't leave me again, I don't know what to do if you leave again," nag-aalala niyang saad habang sapo sapo ang magkabila kong pisngi, pakiramdam ko namumula ang pisngi ko sa posisyo namin ngayon, Masydong malapit ang muka namin sa isat-isa. Kung sino man ang makakakita ay aakalaing naghahalikan kami.

Wake up! Ano bang pinag iisip mo?

Nang matauhan ako ay mabilis ko siyang tinulak.

"What the fvck is wrong with you?" nakakunot noo kong saad, tila hindi siya makapaniwa sa nakikita niya ngayon. Napabuntong hininga nalang ako bago siya talikuran. Ngunit hindi pa ako nakakalayo ng hawakan niya ang kamay ko. Akmang sisipain ko siya nang bigla niya akong kinulong sa mga bisig niya. Naramdaman ko nalang ang hininga niya na tumatama sa tenga ko.

"Don't move, stay still," seryoso niyang saad, hindi ko alam bakit ko sinunod ang utos niya. Ilang minuto rin kaming nas ganong posisyon nang kumawala siya sa pagkakayakap sakin. Nakahinga naman na ako ng maluwag.

"Sorry 'bout that,"

Mariin ko siyang tinitigan ngunit tila ang layo-layo ng iniisip niya.

"Kailangan ko ng umuwi," saad ko kaya napatingin siya sakin.

"Let me drive you,"

Wala pang ilang segundo ay agad akong umiling sa offer niya.

"No, I'm okay. Really, thanks anyway," ani ko bago nagsimulang mag lakad. Ngunit hindi pa ako nakakalayo nang may humawak sa braso ko.

"K'ng ina naman," bulong ko.

"Weather you like it or not, I'm driving you home,"

Hindi pa ako nakakapalag nang binuhat niya ako kaya wala na akong nagawa kundi hayaan siya. Siya naman mahihirapan e kaya pagbigyan na.

Nang maisakay niya ako sa sasakyan niya, inayos niya ang seatbelt ko bago sita umikot sa driver seat.

This is kidnapping!

"Address?"

"Deritso ka nalang," hanggang sa mabangga tayo, gusto ko sanang idagdag kaso ayoko pa palang mamatay dahil yung mga anak ko.

Ang awkward, walang nagsasalita samin. Siguro kung may competition lang na silence kami na ang champion.

I wonder anong trabaho meron siya. Pano ko siya naging asawa, pano ako nahiwalay sakanya kung ganon. But darn! Hindi ko kayang mag tanong. Pero gusto mong malaman ano meron sayo dati diba? So ask now. Grab the opportunity ikaw nga. Tumikhim muna ako bago nagsalita.

"S-sabi mo kahapon asawa mo ako, Is that true?" mahina kong saad, halos ilang minuto muna bago niya ako sagutan. King inang taong to.

"Yes,"

"P-papaano?"

"We love each other," anak ng kailangan ba talaga sabihin yon?

"I mean papaano tayo nagkakilala? Sino ka? Sino ako? Ano totoo kong pangalan? Where i came from? Who's my f—" napatigil ako sa pagtatanong ng pinutol niya sasabihin ko.

"Zaira Lynn Collin," napatahimik ako ng banggitin niya ang pangalang iyon.

"Your name is Zaira Lynn. I am your husband. Believe it or not, we are married,"

Sa pagkakataong to. Gusto kong maniwala sakanya.

"P-pero pano ako nawalay sayo?"

Bumuntong hininga siya bago nagsalita.

"We're here," sa sinabi niyang iyong, napatingin ako sa paligid ko. Don ko lang na realize na nandito na pala ako. Muli kong binalik tingin ko sakanya.

"S-salamat," ani ko bago ko tinggal ang seatbelt ko, bago ko pa buksan ang pinto nagsalita siya.

"Soon, you'll know everything,"

Nakatulala ako habang pinagmamasdan ko ang sasakyan niyang unti unting naglalaho. I never been this curious. They said curiosity killed the cat. Then I'm willing to be killed.

NOTE: this story is already completed in dreame, feel free to read it on their app.