#22 ; Nazri 💘

578 39 2
                                    

Aku mengerling jam tanganku. Nampaknya, dah pukul 4:02.

Aku menanti dengan sabar. Haihh, mana Nazri ni? Kata pukul empat. Ni dah lewat dua minit.

Aku menyilangkan tanganku ke dada. (Eh yeke ayat aku ni?) Aku toleh kiri ke kanan , kanan ke kiri . Ehh apa yang aku merapu ni siaa.

Hish , mana budak acah Korea ni! Sekarang dah pukul 4:05.

Pon! Pon!

Aku memandang ke arah bunyi tersebut. Kereta Audi tersebut berhenti di hadapanku. Tingkap kereta diturunkan. Terpancullah wajah Nazri.

"Hai awok. Lama tunggu?"

Ehh dia tanya soalan bangang pulak.

Malas nak layan dia, aku terus masuk ke dalam kereta di sebelah tempat pemandu tanpa rasa segan dan malu.

"Hamboi. Kau pikir ni kereta kau?"

"Cepat la jalan. Dah lah lambat. Konon kata pukul 4. Ni dah lewat lima minit. Ini la orang melayu. Bual je lebih" aku membebel sambil memukul lengan dia.

Berlapik kay!

Nazri pandang aku dengan pandangan pelik.

"Kau apahal pandang aku macam tu?"

Tiba-tiba rasa seram pulak bila kena tenung macam tu.

"Kau nampak lain" kata Nazri.

"Apa yang lain? Aku rasa biasa je"

"Bukan kau sebelum ni dingin ke? Asal tiba-tiba hari ni happy go lucky?"

Aku terdiam.

"Em, aku rasa.. aku tak patut pun berubah kan? Yaa aku rasa bersalah jadi dingin ni. Maafkan aku eh kalau sebelum ni aku layan kau nak tak nak je" kataku dengan ikhlas.

Ni betul-betul ikhlas ehh.

"Ouh gwenchana. Aku tak kesah pun. Aku paham perasaan kau masa tu" Nazri tersenyum manis.

Eh manis ke senyuman dia tu?

"Ok. Dah , takpayah nak berdrama lagi k. Cepat jalan"

"Kau pikir aku ni driver kau ke setan?"

"Kau tak jalan aku keluar dari kereta kau. Tak payah ajak aku keluar lagi" kataku.

"Okok. Aku nak jalan lah ni. Tapi kita pergi ziarah kubur Irsyad eh" Nazri memandangku.

Aku hanya mengangguk. Takkan nak halang dia pulak. Lagipun dia dah lama tak ziarah kubur Irsyad.

Maka kami pun memulakan perjalanan.

***

Aku memerhati Nazri yang dari tadi merenung tanah kubur itu.

Dah 5 minit dia tenung kubur tu. Aku tak tau la apa yang dia fikir. Aku duduk diam di sebelahnya. Tiba-tiba rasa nak tegur dia pulak.

"Naz. Kau okay?" Tanyaku sambil memandang dia.

Dia mengangguk perlahan.

"Sebab perempuan tak guna tu lah, semuanya dah berubah. Kami kehilangan seorang kawan. Kawan yang sangat-sangat istimewa bagi aku. Aku sayang dia. Sayang dia sebagai seorang adik" kata Nazri.

"Adik? Bukan umur korang sama ke?"

"Ya. Memang lah sama. Tapi aku lahir dulu dari dia"

Aku hanya mengangguk.

"Ok lah. Jom. Aku tak boleh lama-lama sangat dekat sini. Nanti aku rasa nak menangis"

"Elehh, nangis aje lah" kataku.

Ku Hanya Sayang Padamu Where stories live. Discover now