#11 ; Tegur 💘

744 50 6
                                    

Sofia POV.

Aku melangkah ke arah lelaki yang sedang sibuk membelek-belek telefon pintarnya.

Apa benda yang dia buat tu?

"Hai" aku menyapanya.

Lelaki itu menoleh ke arah aku. Dia buat muka terkejut tatkala melihat aku.

Apa? Kenapa terkejut sangat ni?

"Yana?"

Aku hanya diam. Tak senyum.

Dia menyimpan telefon pintarnya lalu mendekati aku.

"Kau buat apa dekat sini?"

"Aku sebenarnya tengah on the way ke Perlis. Tapi singgah sini kejap sebab Arqi tu ha nak makan" jawabku.

Wow. Panjang betul aku berbicara pada hari ini.

"Arqi?"

"Arsyad. Adik Irsyad"

Dia hanya meng'ohh'kan saja.

Ouh ya. Aku lupa nak bagitau. Aku sekarang ni tengah berbual dengan Hairul .

Kenalkan Hairul? Kawan seuniversiti aku tu

Hairul memandang aku dari atas sampai lah ke kaki.

Dia ni dah kenapa?

"Lama tak nampak kau. Sihat?"

Aku hanya mengangguk.

"Cuti ke?" Tanyaku.

"Ya. Baru balik semalam"

"Kau buat apa dekat sini sorang-sorang?"

"Aku tengah tunggu mak aku. Dia tengah berbelanja dekat dalam tu ha. Aku malas nak masuk" jawab Hairul.

"Mak Munah?"

"Kau kenal mak aku?"

Tiba-tiba ada seorang makcik datang dekat kami. Dia menjinjing beberapa beg plastik.

Makcik tu menghampiri Hairul.

Ni mesti mak Munah kan? Fuyo, makin lawo.

"Rul, tolong bawak.." kata-kata makcik tu terhenti sebaik saja dia nampak muka aku.

"Eh, awek kamu ke ni Rul?" Tanya makcik itu pada Hairul.

"Apalah ibu ni. Ni bukan awek saya lah. Ni kawan seuniversiti saya. Namanya Yana"

"Mak Munah" aku menghulurkan tangan untuk bersalam dengan makcik tu.

Makcik tu buat muka pelik sambil memandang aku.

"Kamu kenal saya?"

Eeh makcik ni. Dah lupa ke apa? Ok maap, saya tahu dia sudah tua. Memang la cepat lupakan?

"Mak Munah, saya ni Sofia la"

Makcik tu buat muka terkejut pulak.

Aduhai makcik. Tak boleh ke kalau tak buat muka? Lepas ni muka apa pulak la yang dia nak buat.

"Sofia girlfriend arwah tuan muda?"

Wow makcik speaking lah. Bagus makcik.

Walaupun hati aku sedih tatkala mendengar perkataan 'arwah tuan muda' , aku menggagahkan kepala aku untuk mengangguk.

Tiba-tiba mak Munah memeluk aku.

"Ya Allah , Sofia! Lamanya mak Munah tak jumpa kamu" mak Munah mengeratkan lagi pelukannya.

Haduh mak Munah. Kalau ye pun rindu, jangan la peluk kuat sangat. Sesak nafas aku dibuatnya.

"Sudah la tu ibu. Sesak nafas dia kalau ibu peluk kuat macam tu" kata Hairul.

Maka dengan itu , mak Munah pun meleraikan pelukannya.

Fuh, terima kasih ya kerana selamatkan nyawa aku.

Mak Munah hanya tersengih.

"Maaflah ya Sofia. Mak Munah rindu sangat dekat kamu. Dah lama mak Munah tak nampak kamu. Kamu sihat? Buat apa dekat sini?"

"Alhamdulillah sihat. Saya sebenarnya dalam perjalanan ke Perlis. Berhenti sekejap dekat sini sebab Qi tu nak makan" jawabku dengan panjang.

"Qi? Qi ada dekat sini? Mana dia?" Tanya mak Munah sambil matanya mencari-cari kelibat Arsyad.

"Dia ada dekat dalam kedai makan tu dengan abang saya. Kejap lagi dia keluar la tuh"

"Afieq pun ada?"

Aku angguk.

"Er, mak Munah tak tinggal lagi ke dekat rumah banglo arwah Dato' Irfan tu?" Soal Sofia.

"Sejak Qi tak duduk lagi dekat rumah tu, semua pembantu rumah dengan driver berhenti kerja. Rumah tu tak ada siapa-siapa lagi yang duduk"

"Habis, rumah tu macam mana?"

"Rumah tu akan diberikan sepenuhnya pada satu-satunya waris yang tinggal, iaitu Arsyad"

Kalau Irsyad hidup lagi, tentu rumah tu akan diserahkan pada dia.

Em.

"Syarikat tu pula?"

"Juga akan diserahkan pada Arsyad" jawab mak Munah.

"Sekarang siapa yang handle?"

"Pakngah Arsyad. Dia tengah tunggu Arsyad balik ke Jepun untuk menyerahkan jawatan CEO pada Arsyad"

Kemudian , Arsyad dan Afieq pula muncul.

"Qi!"

*****

Bersambung..

Maaf kalau chapter ni tak panjang.

Ku Hanya Sayang Padamu Where stories live. Discover now