YAN SEVDAM (SEYYAH'IN KALBİ)

☘13☘ Sevgilim?

/13/SEVGİLİM?/

Merhaba arkadaşlar...

Bölümün birkaç paragrafında cinsellik ve küfür yer almaktadır. Bundan rahatsız olacaksınız biliyorum ama aktarmak zorundaydım. Bunun için özür dilerim.

' Uğruna yanmak ziyan olmak değildir. Aksine güzel olurdu sevgisinden bir parça alabilseydik ama yanlış işte. Koca bir yanlış içine düştüğümüz kalbim' ' ( Murat)

Gamla dolup taşmıştı adamın yüreği... Bir başkasına gülümsemiş oluşu yaralamıştı kalbini ve o anı unutmak aynı avluda nefes aldıkları için daha zordu. Bakma diye gözlerini uyarıyordu ancak kalbi söz dinlemeyip bakışlarını hep mürekkep gözlüsüne yönlendiriyordu! Günahtı! Bunu istemese de kalbine kabullendirmek zorundaydı ama olmuyordu. Kendi bile söz geçiremiyordu düşüncelerine... Kaldı ki kalbi onu kaale alıp dinlesin.

" Babam Ahraz'a mı bakıyor?"

Çardakta hemen çaprazında oturan babasının masada kahvaltısını yapmakta olan kızına baktığını sanan Esmer bakışlarının Ahraz üzerinde durmak sızın dolandığını görünce sorusunu sesli olarak dile getirdi. Cevap vermeyeceğini düşündüğü kardeşinin babası ve Ahraz'a baktıktan sonra " babam biliyor" demesiyle üzerine çevirdiği bakışları donan Esmer " neyi biliyor?" diye sordu.

Yüzünden umutsuzluk akan kardeşi " Ahraz'ı. Sabah yanıma geldi, konuştuk biraz" dediğinde babasına bakan Esmer, Ahraz'a bakmaya devam ettiğini görünce " ne dedi peki?" diye sordu çünkü Ahraz'ı ne kadar severse sevsin annesi ve babası çalışanları olduğu için Murat'ın birliktelik yaşamasına izin vermezdi. Babası belki bir ihtimal olumlu karşılık verirdi ancak annesi konağı ters düz ederdi.

" Zaman dedi. Onu unutabilmem için zamana ihtiyacım olduğunu söyledi"

" Unutabilmek için derken? Ne yaşadınız ki neyi unutacaksın?"

" Doğru ne yaşadık ki...?" diye mırıldanan Murat sesini biraz yükselterek " ben kendi kendime umutlandım, bir şeyler olur sandım ama.. olmazmış işte" dedi. Babasının dikkatini çektiğinin farkında olmayan Murat ablasının " ne oldu da böyle düşündün ablacım?" diye sorduğunda kalbini boğan o anı gözünün önüne getirerek " sevgilisi var abla... " dedi ve sağ omuzunun üzerinden yeğenine gülümseyerek süt içiren Ahraz'a baktı.

Gülümsemesi ile talan olan kalbi bir parça umut için Rabbine dönerken kalbinin bir başkası için çarptığını bilmek zor geliyordu. Başına yıkılıyordu ihtimalleri biriktirdiği dünyası...

" Onu mutlu eden, derdini unutturan biri var"

İçinden sarfettiğini sandığı sözleri babasının kulağına ilişirken çaresizliği gözlerine ulaştı. Kendi kendine gelin güvey olduğu için her zerresi pişmanlıkla doluydu ama nefesini tam almasını sağlayan da, kesende aynı kişiydi.

" Sevgilisi olduğunu nasıl öğrendin?"

" Boşver abla"

Yüzünü önündeki sehpaya odaklayan kardeşinin boşver deyişine aldırış etmeyip sorularını ardarda sormaya devam etmek isteyen Esmer babasının kaşlarını kaldırarak uyarıda bulunmasıyla sessiz kaldı.

" Tamam. Ama sıkma canını olur mu?"

Kardeşinin dizini ovalayan Esmer, bu konuda Ahraz'ın ağzını aramayı planlarken yanına koşarak gelen kızına sıkıca sarıldı. Onu Ahraz'a emanet ettiği için bir kez bile pişmanlık duymayan kadın kızının " kahvaltımı yaptım şimdi parka gidebilir miyiz?" diye sormasıyla Ahraz'a baktı ve hemen ardından bakışları önce kardeşini sonra ise babasını buldu. Murat, Ahraz'ı görmemezlikten gelmeye çalışırken Mehmet Bey annesinin son sözlerinin düşüncelerine yaptığı saldırıdan kurtulmaya çalışıyordu.