Κεφάλαιο 45ο
«Άφησέ με, παράτα με, δεν μπορώ να ζήσω έτσι, δεν αντέχω άλλο!»ούρλιαξε η Emily, καθώς ο Harry προσπαθούσε να την ηρεμήσειτραβώντας την στην αγκαλιά του.«Κάτσε φρόνιμα, πανάθεμά σε, πρέπει να σταματήσουμε τηναιμορραγία, μην κουνιέσαι.»«Όχι, άφησέ με, θέλω να πεθάνω, δεν θα αντέξω να ζήσω άλλο έτσι,μ’ ακούς;»Ο Harry όμως δεν άκουγε, μάταια προσπαθούσε να τηνακινητοποιήσει. Ο ίδιος έλειπε όλο το πρωί, μια και είχε βγει για κάποιεςσημαντικές δουλειές που εκκρεμούσαν ακόμα. Μα, γυρίζοντας σε τούτοτο διαμέρισμα, πρόσεξε πως ο καναπές ήταν άδειος και το νερό στηνμπανιέρα ακουγόταν γοργό. Λίγες σταγόνες αίματος που στόλιζαν τολευκό και ακριβό πλακάκι του κίνησαν την περιέργεια και ακολούθησετα ματωμένα σημάδια, πηγαίνοντας και αυτός προς το μπάνιο.Η Emily ήταν πεσμένη στο πάτωμα και από τα χέρια της κυλούσεποτάμι αίματος, λούζοντας όλο το πάτωμα. Δίχως δεύτερη σκέψητην σήκωσε στην αγκαλιά του και τραβώντας την στο σαλόνι, τηνακούμπησε μαλακά στον καναπέ. Έτρεξε προς το μπάνιο και έπιασεγρήγορα καθαρές γάζες, για να σταματήσουν την αιμορραγία. Ότανγύρισε στο σαλόνι, η Emily είχε βρει τις αισθήσεις τις και είχε σηκωθείαπό τον καναπέ ουρλιάζοντας.Ο Harry έτρεξε αμέσως κατά πάνω της, προσπαθώντας να τηνπιάσει στην αγκαλιά του, μα η υστερία που την είχε κυριεύσει έκανε ταπράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Η κατάθλιψη και η αηδία που ένιωθε γιατον εαυτό της την ώθησαν να πράξει με αυτόν τον τρόπο.Τώρα ο Harry στεκόταν σοκαρισμένος μπροστά της καιπροσπαθούσε να την ηρεμήσει. Έπεσε όπως ήταν πάνω της, ρίχνοντάςτην στον καναπέ, καθώς η ίδια ούρλιαζε χτυπώντας τον, ματώνοντας τολευκό πουκάμισό του και ό,τι υπήρχε γύρω του. Ο ίδιος έχωσε το χέριτου μέσα στην τσέπη του μαύρου παντελονιού του και τράβηξε απόμέσα μια σύριγγα γεμάτη με ένα διάφανο υγρό.«Κάτσε ήρεμα, πανάθεμά σε!» ούρλιαξε ο Harry οργισμένος,βουτώντας τη βελόνα στη σάρκα του μπράτσου της, ελευθερώνονταςτο διάφανο ηρεμιστικό υγρό μέσα της.«Όχι!» ούρλιαξε η Emily, καθώς σιγά σιγά το σώμα της παραδόθηκεστην επίδραση του ηρεμιστικού.Το κορμί της χαλάρωσε, το κεφάλι της βάραινε και τα μάτια τηςέκλειναν, ώσπου σύντομα ένα βαθύ κενό κατέκλεισε τις αισθήσεις της.Ο Harry, βλέποντάς την επιτέλους να χάνει τις αισθήσεις της, έπιασεγρήγορα τις καθαρές γάζες που είχαν πέσει στο πάτωμα και άρχισε νατις τυλίγει γύρω από τους ματωμένους της καρπούς, ίσα-ίσα για νασταματήσει την αιμορραγία. Έπιασε τα πόδια της και έσπρωξε όλο τοσώμα της πιο μέσα, για να ξαπλώσει πιο βολικά στον καναπέ. Αμέσωςέτρεξε στο μπάνιο και άνοιξε το μπεζ ντουλαπάκι με τα απαραίτητα,βγάζοντας από μέσα αντισηπτικό, ιώδιο, βελόνα και καθαρές γάζες.Προχώρησε με γοργά βήματα προς το σαλόνι, πλησιάζοντας προς τονκαναπέ που ήταν αυτή. Κάθισε στην άκρη του και βάλθηκε να ράβειπροσεκτικά τα βαθιά κάθετα κοψίματα.«Πάλι καλά που δεν τα έκανες οριζόντια,» σκέφτηκε ο Harry, καθώςκρύος ιδρώτας άγχους και οργής έτρεχε στο μέτωπό του.Περνώντας και το τελευταίο κομμάτι κλωστής, ενώνοντας τηνκομμένη σάρκα και σταματώντας επιτέλους την αιμορραγία, έπιασε τοαντισηπτικό και ξεκίνησε να καθαρίζει τις πληγές και έπειτα τύλιξε τιςκαθαρές γάζες γύρω από αυτές. Τελειώνοντας έσκυψε το κεφάλι κάτω,ρουφώντας άλλη μια βαθιά ανάσα ανακούφισης στα ταλαιπωρημένατου πνευμόνια. Σήκωσε το βλέμμα του και την κοίταξε μέσα από τηνκουρτίνα της μπούκλας που είχε απλωθεί στο μέτωπό του, κρύβονταςτον οπτικό του ορίζοντα. Ξεφύσηξε ειρωνικά και αναρωτήθηκε μέσααπό τα δόντια του:«Τι θα κάνω με εσένα, διάολε;»Έπειτα σηκώθηκε από τον καναπέ και κοίταξε το χώρο γύρω του.Το πλακάκι ήταν ματωμένο, ο καναπές ήταν ματωμένος, το μπάνιοήταν λουσμένο στο αίμα. Έμπλεξε τα δάχτυλά του μέσα στις ρίζες τωνμαλλιών του από την απελπισία και τράβηξε προς το μπάνιο, ξεκινώνταςτο καθάρισμα. Τα νεύρα του κρέμονταν από μια λεπτή κλωστή, που θαέσπαγε από λεπτό σε λεπτό.
