Bayat Ekmek|24

4K 282 8
                                    

Gözlerim doldu. Benim peşinden koştuğum adam adımı dahi bilmezken, benim peşimden koşan adam hakkımda birçok şeyi biliyordu.

Öylece ona baktım ve gözlerim, kafasını kaldırdığı için belirginleşen adem elmasında dolanırken bir damla yanaklarımdan düştü.

"Hey," dedi. Elini uzatıp balkon demirliklerine tırmanırken geri çekilmemi işaret etmişti. Ne yaptığını sormama zaman bırakmadan balkon demirliklerine tırmanınca, düşmesin diye hemen geri çekiliverdim. Balkona atladıktan sonra şapkasını ve maskesini düzeltti. Şaşkınlık dolu bakışlarım yüzünde gezinirken bir adım attı.

Bir adım daha.

Ve bir tane daha.

Artık dibimdeydi. Sokak lambasının altında parlayan kahverengi gözlerini görebiliyordum. Maskesinin gizlediği dudakları tekrar aralandığında, yavaşça elini kaldırdı.

Bakışlarımı eline çevirmedim. Nedenini bilmediğim bir şekilde, gözlerimi ondan ayırmak istemiyordum. Elini korkar gibi yanağıma koyduğunda hafifçe titredim. Buna karşılık o da elini çeker gibi oldu ama sonra vazgeçip elini yanağımdan saçlarıma doğru kaydırdı.

"Ağlama sakın."

Gülümsedim. "Neden?"

Suratını astı: "Üzülürüm."

Başını hafifçe yana eğdikten sonra gülümsedi. Gamzelerinin yanağında derin bir çukur oluşturuşunu izledim.

"Neden?" dedim, "neden artık şu maskeyi çıkarmıyorsun?"

Anonim bana bakmaya devam etti. Buz gibi olmuş eli, saçlarımın arasında dolanıyordu. Bu anı bozmak istemiyor gibiydi.

Ama benim artık bir cevaba ihtiyacım vardı.

"Anonim?"

"Hı?" dedi, uykudan uyanmış gibi mayışık bir ses tonuyla. Ona bakmaya devam ettim. Boyu uzun olduğu için başımı kaldırmak zorundaydım ve boynum ne kadar ağrısa da, ona bakmaktan vazgeçmeyecektim.

"Neden artık yüzünü görmeme izin vermiyorsun?"

"O zaman tüm büyü bozulur, İncir Ağacı'm." dedi. "Bırak, Anonim'in olarak kalayım."

Elini saçlarımdan usulca çektikten sonra demirliklere geri dönüp balkondan atladı. Arkasından bakamayacak kadar güçsüzdüm.

Kendimi zorlukla salona attığımda, koltuğun üstüne fırlattığım telefonumdan mesaj sesi yükseldi. Zorlukla adım atarak koltuğa ulaşınca, mesajın Anonim'den geldiğin görüp hemen açtım.

Gönderen: Anonim
Her gece uyumadan önce saçlarını okşamak isterdim. İnan, az önce saçlarını okşadığım parmaklarımı kesip ömür boyu saklamak istiyorum. Seni seviyorum İncir Ağacı'm. İyi geceler.

Bayat EkmekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin