Çocuktuk.
Kırmızı ayakkabılarımız, yıpranmış toplarımız vardı.
Büyüdük.
Son model arabamız, kat kat evimiz, sahte dostlarımız oldu.
Mutluyduk, büyüdük.
Masumduk, büyüdük.
Temizdik, büyüdük.
Büyüdük, değiştik, yıprandık, yıprattık.
Arkada bıraktık sandıklarımızı çoğu zaman yanımızda taşıdık.
Aklımızda...Kalbimizde...Düşlerimizde...
İmkansızı sevdik bazen. Hiç bizim olmayacağını bildiğimiz halde. Hep bir umut dedik. Bir umut...
---------------
''Tozlu hayatların tarçın kokan geçmişleri.''
---------------
ÖLÜM YOKSA UMUDUNU KAYBETME.
Herkese keyifli okumalar 😊💞
YOU ARE READING
Tarçınlı Kurabiye
Romance"Ben külkedisi değilim. On ikiden sonra prenses olmayacağım. Ben yıllardır zombiyim. Öyleydim, öyleyim, öyle olacağım. Tek yaptığım ölümümün kimin elinden olacağını beklemek." Çocuktuk. Kırmızı ayakkabılarımız, yıpranmış toplarımız vardı. Büyüdük. S...
