Bakery Love { H.S. } > Dutch

Hoofdstuk 12 - Young and death

HAZEL'S POV.

Met een luchtig gevoel in m'n buik kijk ik TV. Ofja, niet echt kijken, maar hij staat wel aan. Glimlachend denk ik aan een paar uur geleden, aan de jongen. Hayden, heet hij. Ik vind het raar dat ik aan juist hem moet denken. Maar het kwam ook zo onverwachts. Het eerste moment dat hij de winkel inliep, merkte ik hem niet eens op. Pas toen hij me aansprak, overviel het me. Zijn dikke Londense acent viel me op hier in Cheshire. Het klonk apart, heel mooi, als een klassiek muziekstuk. Daarna, toen ik hem aankeek, zijn ogen. Bruin-groenig met bruine spikkeltjes. Ik heb nog nooit zo'n oogkleur gezien, maar het paste perfect bij zijn krullig, bruin haar. Zijn glimlach, toen hij mijn naam uitsprak. 'Hay-zul'. Ik lachte om zijn accent. Op het laatste vroeg hij mijn nummer, die ik natuurlijk gaf. Ik moet toegeven, ik heb nog nooit mijn telefoon nummer of zelfs mijn naam gegeven aan een random jongen. Maar Hayden leek me anders, betrouwbaar. Aardig, op het eerste gezicht, in tegenstelling tot Harry. Ugh. Harry. Ik heb de hele dag niet tegen hem gepraat, expres. Ik heb hem niet nodig in mijn leven. De laatste twee weken heb ik hem genoeg leren kennen en mijn gedachtes over hem zijn amper veranderdt. Hij is en blijft dezelfde snobby, rich popstar. Ik wil niets met zulke mensen te maken hebben. Opeens hoor ik de bel gaan. Ik herriner me alles weer. Ik had afgesproken met Gemma. Ze leek me wel aardig en vandaag komt ze gewoon langs, bijpraten enzo. Girl things. Snel open ik de deur, waar ik Gemma's bigsmile zie. Ik groet haar en samen lopen we naar de woonkamer, waar we ons laten vallen op de zachte bank.

" I like your hair! " complimenteer ik haar. Gemma glimlacht.

" Dankje, " zegt ze en pakt een pluk blondachtig gebleekt haar met roze accenten.

" Waar laat je dat doen? Ik wil zo graag iets doen met dit duffe haar, het irriteert me. "

" Ga dan eens met me mee naar London, daar is een kapperszaak, gespecialiseert in het bleken van haar. Er zijn supermooie kleuren daar, "

Ik draai een pluk saai, bruin haar om mijn vinger. " Ik wil misschien soort van bleek-ombre achtig effect, maar ik ben bang dat het er niet gaat uitzien. "

" Natuurlijk wel! Je hebt een prachtig Hazel-achtige oogkleur, blauw of violet past daar wel bij. "

" Dankje, " Ik glimlach. Gemma is zo veel anders dan haar broer.

" Dus, um.. Hazel, "

" Jaa, "

" Even meisjes onder elkaar he, al iets op het oog? Als je begrijpt wat ik bedoel, " Gemma geeft me een knipoog.

" Eh, " ik denk na. In principe niemand. Alhoewel ik moet bekennen dat ik toch iets voelde voor Harry, een paar dagen geleden ofzo. Maar dat is nu volledig over. Trouwens, het is best awkward als ik nu ga zeggen dat ik gevoelens had voor haar broer. Één derde van de vrouwelijke wereldbevolking heeft gevoelens voor haar broer. Ik wil nee zeggen, maar mijn stem blijft steken. Ik moet denken aan Hayden, op de een of andere manier. Lichtjes bloos ik, als ik aan zijn ogen denk. Zijn mooie ogen.

" Oeeeh, ik zie het antwoord al. " Gemma lacht. " Wie is het? "

Ik schud mijn hoofd. Ik weet niet eens of ik echte gevoelens voor hem heb. Ik ken hem minder dan een dag! " Ik weet het niet... "

" Ah, kom op! Geef me dan een beschrijving? "

" Oke... " antwoord ik zachtjes. Ik sluit mijn ogen en probeer Hayden voor me te zien. Zijn glimlach, zijn haar, zijn ogen. De manier hoe hij praat of hoe zijn krullen vallen voor zijn ogen. En wanneer hij lacht, kan je kuiltjes in zijn wangen zien. Ik vertel Gemma alles over Hayden. Ofja, bijna alles. Ik zeg bijvoorbeeld niet zijn naam. Bruin, krullend haar met groen achtige ogen en kuiltjes in zijn wangen.